Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Η Άνοιξη στη ζωγραφική. Γυναίκες με λουλούδια του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Robert Lewis Reid

Πορτραίτα γυναικών με λουλούδια του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή
Robert Lewis Reid

  Εκπνέει ο Μάρτης ...και έρχεται ο Απρίλιος...Βρισκόμαστε στην καρδιά της Άνοιξης. Η μέρα μεγαλώνει κάθε μέρα και γίνεται πιο φωτεινή! Οι αχτίνες του ήλιου δυναμώνουν....Δέντρα σε ανθοφορία, λουλούδια παντού...Χρώματα και ευωδιές... Κύματα και δονήσεις. Η φύση αναγεννάται για ακόμη μία χρονιά...
 Για αυτό, ας δούμε πίνακες του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Robert Lewis Reid (1862-1929), που απεικονίζουν πορτρέτα γυναικών σε Ανοιξιάτικα τοπία...

Robert Lewis Reid, Γυναίκα στη βεράντα με λουλούδια. 1906. Σε περισυλλογή και περίσκεψη η γυναικεία μορφή αγγίζει την τεράστια γλάστρα. Πίσω της ένας κήπος όπου τα λουλούδια έχουν θεριέψει.

 Σκέφτομαι ότι για όσους δεν έχουν τη δύναμη να "αναγεννηθούν" η Άνοιξη είναι "σκληρή" εποχή. Μας φέρνει αντιμέτωπους με την αδυναμία της "ανανέωσης", με την επίγνωση της αναπόφευκτης "γήρανσης"...μας αναστατώνει η Άνοιξη, μας αναταράσσει...ξυπνά επιθυμίες και πόθους... Είναι ένας αγώνας καθημερινός η Άνοιξη. Για αυτό,  δεν πρέπει να μας βρει απροετοίμαστους, όπως λέει ο Γιάννης Ρίτσος.

Robert Lewis Reid, Κρίνοι. 1895-1900. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Νέα Υόρκη.


“Η άνοιξη αυτή μας βρήκε όλους απροετοίμαστους
κι ανόρεξους ή αδιάφορους –
απροετοίμαστη κι η άνοιξη, σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται
σαστίζει και σωπαίνει κάτω απ’ τα λίγα της δέντρα– δε ρωτάει.
Το φως επιστρέφει
απ’ το περσινό καλοκαίρι κατάκοπο κι αφηρημένο, απόμακρο,
παραξενεμένο απ’ την καινούρια του νεότητα…”
Γ. Ρίτσος, Οδηγός ασανσέρ, Κέδρος
Robert Lewis Reid, Το κίτρινο λουλούδι (ή η γυναίκα του καλλιτέχνη). 1908.
Robert Lewis Reid, Γυναίκα σε κήπο. 1900.
 Robert Lewis Reid, Άνοιξη. 1906

Robert Lewis Reid, Κοπέλα με λουλούδια.
Robert Lewis Reid, Ανοιξιάτικο μπουκέτο.
Robert Lewis Reid, Άνοιξη. 1910.
Robert Lewis Reid,  Νούφαρα. 1908.

Robert Lewis Reid, Το τρίο. 1898.

2 σχόλια:

  1. Α Ν Ο Ι Ξ Η

    Πάνω που λες πως όλα τέλειωσαν
    κι αρχίζεις πια να συνηθίζεις στην ιδέα
    κάποιο ανεπαίσθητο άρωμα σε παγιδεύει
    και σκαλώνει το βλέμμα σου στο πρώτο κλαδί:
    Μικρές, αυθάδεις, πεισματάρικες ελπίδες
    βαλθήκανε να μπουμπουκιάζουν
    και σε κοιτάζουν περιπαιχτικά
    ανατρέποντας την τάξη των πραγμάτων.

    Αμαλία Τσακνιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή