Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Γιώργος Σαραντάρης. Ένα ποίημα για τον Άνεμο και την Άνοιξη.

Άνεμος και Άνοιξη

Επειδή αυτές τις ημέρες φυσούσε εδώ...και επειδή η Άνοιξη έχει έρθει, σκέφτηκα ένα ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη, αγαπημένου ποιητή.
Ας αφήσουμε τον ανανεωτικό άνεμο της Άνοιξης να πνέει στην καρδιά και να διεισδύσει στην ψυχή μας...Ας αφήσουμε τον άνεμο της Άνοιξης να μας δονήσει για ακόμα μία χρονιά...


John Singer Sargent, μία ριπή του ανέμου. 1885-1886. 
Με φόντο τον γαλανόλευκο ουρανό κρατά το καπέλο της για να μην της το πάρει ο άνεμος. Θα μπορούσε να είναι μία από τις πρώτες ημέρες της Άνοιξης.
Ένας πολύ αγαπημένος μου πίνακας από τον Αμερικανό ζωγράφο John Singer Sargent.

Γιώργος Σαραντάρης, Άνεμος και Άνοιξη



O άνεμος ρέει μέσα στην καρδιά μας
Σαν ουρανός που έχασε το δρόμο


Δέντρα προσπαθούν να του δέσουν τα χέρια

Aλλά μάταια κοπιάζουν

O άνεμος αναπνέει μέσα στην καρδιά μας

Σαν στρατός που ορμάει στον αγώνα
Tον καλωσορίζει η άνοιξη στην κοιλάδα
Tον χαιρετάνε τ' αρώματα της γης


H άνοιξη είναι μια παρθένα που δεν την ξέραμε

Kαι όλους μάς φίλησε με θάρρος προτού το ζητήσουμε

Tώρα αγκαλιάζει τον άνεμο και κάνει σαν τρελή
Kι αναγκάζει κι εμάς να τον αγαπήσουμε

Από τη συλλογή "Σαν πνοή Αέρα"

Andrew Wyeth, άνεμος από τη θάλασσα. 1947. Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης. Ουάσινγκτον.
Ο πίνακας αυτός του μεγάλου σύγχρονου Αμερικανού ζωγράφου είναι απλά υπέροχος. ...και είναι υπέροχος γιατί είναι τόσο απλός...Το παράθυρο ανοιχτό, η αιθέρια διαφανής κουρτίνα ανεμίζει, σχεδόν εξέρχεται του πλαισίου του πίνακα...Νομίζεις ότι μπορείς να την αισθανθείς, να την αγγίξεις...Σχεδόν αισθάνεσαι τον άνεμο να σου χαϊδεύει το πρόσωπο...και  οσφρίζεσαι τη θαλασσινή αύρα...



Κράτα τοΚράτα το

2 σχόλια:

  1. Στην αισιοδοξία του Σαραντάρη αντιπαραθέτω τον γήινο Αργύρη Χιόνη:

    Ο ΑΝΕΜΟΣ

    ΚΑ
    Μην εμπιστεύεσαι τον άνεμο που σου χαϊδεύει τα μαλλιά
    που μπαίνει στ’ ανοιχτό πουκάμισό σου
    και τρίβεται ερωτικά στο στήθος σου

    Εκεί που δεν το περιμένεις βγάζει δόντια
    εκεί που δεν το περιμένεις χώνεται στις σάρκες σου
    και σε αδειάζει από τα μέσα
    και σε αδειάζει τόσο που δεν απομένει
    ούτε καν μεδούλι στα οστά σου
    που δεν σ’ αφήνει ούτε ψίχουλο ψυχής
    που γίνεσαι κοχύλι άδειο ηχείο
    κουκούλι του κενού

    Μην εμπιστεύεσαι τον άνεμο που πλέκει
    τα δάχτυλά του μες στα δάχτυλά σου
    και με υποσχέσεις για ταξίδια και φτερά σε νανουρίζει
    ο θάνατος είναι η μόνη χώρα που γνωρίζει

    Στήλωσε στέρεα τα πόδια σου στη γη
    και τίναξέ τον από πάνω σου τον άνεμο.

    ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετικό το ποίημα του Αργύρη Χιόνη...Πάντα τα πράγματα έχουν δύο όψεις ή μήπως πολλές όψεις; Καλή εβδομάδα. Ευχαριστώ για ακόμη μία φορά.

      Διαγραφή