Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Έμιλυ Ντίκινσον, Το καλοκαίρι ο ουρανός...

Έμιλυ Ντίκινσον, Το καλοκαίρι ο ουρανός...

   Επειδή ήδη έχουμε διανύσει το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου και έχουμε αρχίσει να αφήνουμε πίσω μας το καλοκαίρι, σας αφιερώνω ένα ποίημα της Αμερικανίδας Έμιλυ Ντίκινσον.

Το καλοκαίρι ο ουρανός είναι ένα ποίημα
σε κανένα βιβλίο δε βρίσκεται
Τα γνήσια ποιήματα είναι άπιαστα.

Από ένα βιβλιαράκι που βρήκα εντελώς τυχαία κρυμμένο και ξεχασμένο σε ράφι της βιβλιοθήκης μου: Ντίκινσον, επιλογή από το έργο της, σε μετάφραση Μελισσάνθης, εκδ. Η Μικρή Εγνατία, Θεσσαλονίκη 1980.


...και ακόμα ένα ποίημα από αυτό το βιβλιαράκι που περίμενε να το θυμηθώ...το είχα αγοράσει όταν ακόμα ήμουν μαθήτρια.

Ήταν σάμπως η θάλασσα ν' αποτραβιόταν
και να φανέρωνε μιαν άλλη θάλασσα
Κι αυτή μιαν άλλη. Και μαζί κι οι τρεις
δεν ήταν παρά κομπασμός θαλάσσιων κύκλων
άνοχθων-και αυτοί πάλι-θαλασσών
μελλοντικών, ο απέξω γύρος.
Αυτός ' ναι αιωνιότητα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου