Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Ποιήματα για την ποίηση. Τίτος Πατρίκιος, Σε βρίσκει η ποίηση

   Ποιήματα για την ποίηση. Τίτος Πατρίκιος, Σε βρίσκει η ποίηση

   Συνεχίζω με το V (5ο) και VI (6ο) απόσπασμα από το ποιητικό έργο του Τίτου Πατρίκιου Σε βρίσκει η ποίηση. Το έχω ξαναπεί, άλλωστε, ότι αυτό το βιβλιαράκι (ευτυχώς είναι ολιγοσέλιδο και όχι βαρύ και ογκώδες) το έχω πάντα μαζί μου για να διαβάζω τους ανακουφιστικούς στίχους του ποιητή όπου και όποια στιγμή αισθάνομαι την ανάγκη (βλ. http://annagelopoulou.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8.html http://annagelopoulou.blogspot.gr/2013/06/blog-post_7691.html ).
 ...Και επειδή η εβδομάδα που έρχεται θα είναι πολύ δύσκολη για πολλούς από εμάς, ίσως η ποίηση μπορεί να δώσει την απάντηση στα διάφορα αναπάντητα ερωτήματα.
   Για όσους, λοιπόν, από εμάς (εννοώ τους εκπαιδευτικούς) αποφασίσαμε να μην πάμε σχολείο με "μισή καρδιά", γιατί γνωρίζουμε ή αισθανόμαστε τα "διπλά λόγια και φερσίματα", αλλά και για όσους αποφάσισαν να μην απεργήσουν (πάλι με "μισή καρδιά") για διάφορους λόγους,  ιδού κάποιοι στίχοι του Τίτου Πατρίκιου...Αλλά και για άλλους όλους τους άλλους που αναζητούν απαντήσεις...


V

Εκεί που σκάβεις μέσα σου γι´άλλη μια φορά
τώρα χωρίς να σταματάς στη δεύτερη βαθμίδα
της καθόδου
που ψάχνεις για τη χαμένη βαθιά στη μνήμη αρχή
που αποστρέφεις το βλέμμα από την εκκρεμότητα
του τέλους
που ανακαλύπτεις πως δεν είσαι όσο αθώος νόμιζες
πως είχες και εσύ διπλά λόγια και φερσίματα
πως καταδίκαζες τη βία των άλλων δικαιώνοντας
τη δική σου
εκεί που παραδέχεσαι πως κάποιων θέλησες τον χαμό
που υποψιάζεσαι ότι και οι κοντινοί σου θέλησαν τον δικό σου
που μάταια προσπαθείς να θεραπεύσεις παραλείψεις
που τις επαναφέρεις συνεχώς πιο ενοχικές, πιο
αγκαθωμένες
εκεί που γελάς με την απόπειρά σου να εξαγνιστείς
κι έπειτα την παίρνεις πιο σοβαρά και λες
πως κάποτε αντίκρισες στ´αληθινά τον θάνατο
πως τίποτα δεν αποκάλυψες σε καμιάν ανάκριση
πως δεν έστειλες απόκρυφες εκθέσεις, δεν θεοποίησες
ηγέτες
δεν εγκωμίασες έναν ισχυρό για να σε πάρει στην αυλή του
εκεί που νομίζεις ότι βρήκες απάντηση σε όλα
κι ύστερα βλέπεις τι πρόβλημα έχουν οι απαντήσεις
πόσο γρήγορα γεννούν χιλιάδες νέα ερωτήματα...

Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.

VI

 Eκεί που ξανασκέφτεσαι αν γίνεται οι άνθρωποι
να σμίξουν 
όχι μόνο την ώρα μιας επικείμενης καταστροφής
αλλά και μέσα στη βολή των ήσυχων ημερών τους
αν γίνεται να συναντηθούν οι φίλοι που έχουνε ξεκόψει
όχι μόνο στην έξαρση των λυτρωτικών τους οραμάτων
αλλά και μέσα στην τριβή ατομικών επιδιώξεων
αν γίνεται οι άλλοι να χωρέσουν στον προσωπικό σου
 χρόνο
μαζί τους να μονοιάσεις μες στον απόρρητό σου χώρο
αν γίνεται μονάχος σου να βρεις έναν καινούργιο φίλο
ανάμεσα σ´επιθετικούς γνωστούς και προσηνείς
αγνώστους
αν γίνεται να συμπορευτείς με τους παντοτινούς χορτάτους
που τώρα κόπτονται για εκείνους που πεινούν
εκεί που αναλογίζεσαι αν μπορείς ακόμα ν´απευθύνεσαι
σε όσους απορρίπτουν πριν καν ακούσουνε τα λόγια σου
να μην σιωπάς μπροστά σ´αυτούς που δεν θέλουνε να ξέρουν
πως όλοι μαζί βαδίζουμε προς τον θάνατο
εκεί που προσπαθείς να μεταπείσεις όσους αρνιούνται 
πως η ζωή είναι από μόνη της ένα θαύμα...

Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση.

...Kαι μια εικόνα που αγαπώ πολύ...Η ποίηση μπορεί να σε βρει παντού, όπως και μια ηλιαχτίδα.
John White Alexander, Ηλιαχτίδα. 1909. Ιδιωτική Συλλογή.


Βλ. Τίτος Πατρίκιος, Σε βρίσκει η ποίηση, εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2012, σσ. 15-18.
http://www.pinterest.com/pin/37788084344042810/


4 σχόλια:

  1. Όντως όμορφος πίνακας.Σας εύχομαι καλή σχολική χρονιά.
    Ιωάννα Κιούση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς, μετά 30 χρόνια υπηρεσίας έφυγα από το σχολείο εξαιτίας CA Breast.Σ'ευχαριστώ όμως για τις ευχές σου Άννα. Μου είναι χρήσιμες.Έτσι κι αλλιώς η εκπαίδευση δεν τελειώνει και σ'αυτό συμβάλλει και το blog σου το οποίο πάντα παρακολουθώ. Σου εύχομαι υγεία πάνω απ΄όλα.
    Με εκτίμηση Ιωάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Ιωάννα, με συγκίνησες πολύ. Είμαι σίγουρη ότι η νέα σου πορεία στη ζωή θα είναι όμορφη, δημιουργική και γεμάτη νέες εμπειρίες. Υγεία πάνω από όλα! Αλλά, ωστόσο, θα ήθελα να σου πω ότι μερικές φορές σκέφτομαι μακάρι να είχα και εγώ γύρω στα 30 χρόνια για να μπορούσα να φύγω, παρά το ότι αγαπώ πολύ αυτό που κάνω. Τα πράγματα δυσκολεύουν στην εκπαίδευση. Για όσους επέλεξαν την εκπαίδευση, γιατί πίστευαν στην ανθρωπιστική παιδεία και στα ιδεώδη του διαφωτισμού, τα πράγματα γίνονται όλο πιο δύσκολα και σχεδόν ανυπόφορα...
      Ας σκεφτόμαστε, όμως, θετικά...και ας ανακαλύπτουμε την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας!

      Διαγραφή