Άννα Αγγελοπούλου: Στην εξοχή siesta με ομπρέλες και παίζοντας σκάκι. Πίνακες του J. Singer Sargent

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Στην εξοχή siesta με ομπρέλες και παίζοντας σκάκι. Πίνακες του J. Singer Sargent

Στην εξοχή. Πίνακες του John Singer Sargent

Δεν σκόπευα να κάνω αυτήν την ανάρτηση σήμερα. Όμως, με παρέσυρε η μέρα. Είναι μια ηλιόλουστη γλυκιά Κυριακή. Το Καλοκαίρι μοιάζει να έχει επιστρέψει και το Φθινόπωρο να έχει μετανιώσει που ήλθε και να ετοιμάζεται να φύγει (ξέρουμε, ωστόσο, πως δε θα συμβεί κάτι τέτοιο...)...

Είναι μέρα για εκδρομή στην εξοχή. Η τέχνη προσφέρει πάντα διεξόδους για φυγή από την πραγματικότητα και τον προγραμματισμό. Ονειρεύομαι εντυπώσεις από στιγμές ραστώνης και χαλάρωσης στη λιακάδα της εξοχής, όπως απεικονίζουν οι ιμπρεσιονιστικοί πίνακες ενός αγαπημένου μου ζωγράφου, του Αμερικανού John Singer Sargent (1856-1925).
"Ομάδα με ομπρέλες" ή Σιέστα (ξεκούραση) λέγεται ο πρώτος πίνακας που θυμήθηκα. Δύο ζευγάρια, δύο γυναίκες και δύο άνδρες, έχουν ξαπλώσει νωχελικά στο γρασίδι και χαίρονται τη λιακάδα της ημέρας μέσα στην ηρεμία της φύσης. Οι ακτίνες του ήλιου περνούν από τα φυλλώματα των δένδρων και δημιουργούν φωτοσκιάσεις. Οι κυρίες έχουν αφήσει στο έδαφος τις ομπρέλες τους... Μάλλον δεν τις χρειάζονται. Προστατεύονται από τα καπέλα που φορούν και από τα φυλλώματα των δένδρων.

J. Singer Sargent, Ομάδα με ομπρέλες ή Σιέστα. 1905. Ιδιωτική Συλλογή.

...Και μια πληροφορία: Ο υπέροχος αυτός πίνακας που φέρει τον τίτλο Ομάδα με ομπρέλες πουλήθηκε το 2004 σε δημοπρασία έργων τέχνης στην εντυπωσιακή για έργο αμερικανού καλλιτέχνη τιμή των 23, 5 εκατομμυρίων δολλαρίων. Ξέρω πως στην εποχή της οικονομικής κρίσης και της διάψευσης κάθε είδους προσδοκιών που κάποιοι-όλο και περισσότεροι-βιώνουμε με οδύνη, είναι ίσως ανόσιο να μιλάμε για τόσο υπέρογκα ποσά, τα οποία διατίθενται στην αγορά έργων τέχνης, όμως και αυτό είναι μία πραγματικότητα, μάλλον ασύλληπτη για όσους έχουν μάθει να ονειρεύονται χωρίς να "αγοράζουν" και να "πουλούν" τα όνειρά τους σε δημοπρασίες.

Μία ακόμα εκδοχή του ίδιου θέματος. Ο πίνακας με τον τίτλο Σιέστα είναι προφανώς μία παραλλαγή του παραπάνω πίνακα .

J. Singer Sargent, Σιέστα. 1905. Ιδιωτική Συλλογή.

Και ένας ακόμα πίνακας με στιγμές στην εξοχή. Ξαπλωμένες στο γρασίδι δίπλα στο ποτάμι, δύο νεαρές γυναίκες παίζουν με περισυλλογή σκάκι... Εδώ η πνευματική άσκηση έχει αντικαταστήσει τη χαλάρωση της σιέστα.