Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

H Άνοιξη στη ζωγραφική. Άνθη ροδακινιάς του Winslow Homer

Άνθη ροδακινιάς

   Σήμερα πρόσεξα ότι τα δένδρα έχουν ανθίσει. Και αυτό μου θύμισε έναν πίνακα του Winslow Homer. Mία νεαρή κοπέλα κάθεται στον πέτρινο φράκτη και κοιτάζει ένα ανθισμένο δένδρο. Το δένδρο είναι ροδακινιά. Είναι μια ανοιξιάτικη συννεφιασμένη ημέρα!.  Ο Αμερικανός ζωγράφος Winslow Homer (1836-1910) ζωγραφίζει σε δύο παραλλαγές το ίδιο θέμα: Μία γυναίκα στην εξοχή να κοιτάζει τα άνθη ροδακινιάς. Ο ουρανός έχει σύννεφα.

Winslow Homer, Άνθη ροδακινιάς. 1878. Ινστιτούτο Τέχνης. Σικάγο.

Winslow Homer, Άνθη ροδακινιάς. 1879. Ιδιωτική Συλλογή.

2 σχόλια:

  1. Συννεφιά. Όμως, η μέρα μου φωτίστηκε από δυο ποιήματα, που μόλις ανακάλυψα, του (αστείρευτα γλυκύτατου) Βρεττάκου και είπα να μοιραστώ μαζί σας, μέρα που 'ναι. Αναρωτιέμαι γιατί με συγκινεί τόσο.


    Ἐρωταπόκριση

    Ἡ ὀμορφιά δέν εἶναι σιωπή.
    Γι’ αὐτό κ’ ἡ φωνή μου
    δέν εἶναι μονόλογος.

    Τῆς ροδιᾶς τό λουλούδι,
    παραδείγματος χάρη,
    εἶναι ἕνα ἀριστούργημα
    πού
    τό ἀπαγγέλλει ἡ μέρα.

    Βλέπω, ἀκούω
    φῶτα φωνῶν.

    Γι’ αὐτό καί μέ βλέπετε
    περπατώντας (ἀκόμη
    καί μέσα στήν ἔρημο)
    συχνά, νά ὑποκλίνομαι.

    ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, Από το Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ, 1990



    Τά πρόσωπα τῶν λουλουδιῶν

    Γιά μι' ἀκόμη φορά, σταμάτησα
    σήμερα κι ὥρα πολλή κοιτοῦσα
    τό πρόσωπο ἑνός λουλουδιοῦ.
    Βρῆκα τά μάτια του·
    ἔσκυψα
    μέσα του
    κι ἔνιωσα
    δέος.
    Καί γιόμισα ἀγάπη
    γιόμισα εὐλάβεια
    γιόμισα ἄνθρωπο.

    ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, Από το "Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ", 1988

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, είναι πολύ τρυφερά. Μου αρέσουν πολύ. Είχα πολύ καιρό να διαβάσω Βρεττάκο. Η ποίηση του ξεχειλίζει από ανθρωπιά. Ευχαριστώ πολύ που μου τα θύμισες.
      Εδώ η μέρα ήταν ηλιόλουστη!

      Διαγραφή