Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Γυναίκες στο θέατρο. Πίνακες της Mary Cassatt.

Στο θέατρο

   Συνεχίζω με πίνακες ζωγραφικής που απεικονίζουν γυναικείες μορφές να παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις, κυρίως όπερα. Κάθονται συνήθως στα πολυτελή θεωρεία και παρατηρούν μέσα από τα κυάλια τους τη σκηνή ή τους άλλους θεατές που βρίσκονται στα απέναντι θεωρεία ή στην πλατεία. Οι ίδιες είναι σε κοινή θέα και γίνονται θέαμα σε αδιάκριτα βλέμματα άλλων θεατών που τις παρατηρούν με τα κυάλια τους.
  Είναι πίνακες της Αμερικανίδας ζωγράφου, εκπροσώπου του ιμπρεσιονισμού στην αμερικανική ζωγραφική,  Μary Cassatt (1844-1926). Κατά την περίοδο 1878/1881 η Cassat, η oποία τότε ζούσε στο Παρίσι και είχε επαφές με τον κύκλο των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων (διατηρούσε φιλική σχέση με τον γνωστό ζωγράφο Ed. Degas) ζωγράφισε μία σειρά εικόνων με πορτρέτα γυναικών σε θεωρεία.
   Στον παρακάτω πίνακα μία μαυροφορεμένη κομψή κυρία κοιτάζει με τα κυάλια από το θεωρείο της. Στο βάθος διακρίνουμε και άλλες μορφές σε θεωρεία. Βλέπουμε έναν άνδρα να την παρατηρεί με τα κυάλια του. Η γυναίκα κρατά στο ένα χέρι χέρι της βεντάγια.

Mary Cassatt, Στο θεωρείο. 1878. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

   Δύο νεαρές λευκοφορεμένες κοπέλες κάθονται στην πλατεία του θεάτρου. Η μία κρατά μία λουλουδάτη βεντάγια και η άλλη ένα μπουκέτο λουλούδια. Η βεντάγια, το μπουκέτο με λουλούδια και τα κυάλια ήταν απαραίτητα αξεσουάρ για τις γυναίκες που πήγαιναν στο θέατρο ή την όπερα.

Mary Cassatt, Στο θεωρείο. 1878-1880. Εθνική Πινακοθήκη. Ουάσινγκτον. Ανθοδέσμη κρατούσαν κυρίως οι νεαρές κοπέλες στην πρώτη τους έξοδο-δημόσια εμφάνιση στο θέατρο.

 Mary Cassatt, Στο θέατρο. 1879. Iδιωτική Συλλογή. Βεντάγια και περίτεχνη κόμμωση σ' έναν καθαρά ιμπρεσιονιστικό πίνακα. Οι μορφές στα απέναντι θεωρεία δεν διακρίνονται.

Mary Cassatt, Στο θέατρο. 1879. Iδιωτική Συλλογή. Ακόμα μία λουλουδάτη βεντάγια στα χέρια μίας κοπέλας.

Mary Cassatt, Η Λύντια με σταυρωμένα χέρια στο θεωρείο. 1879. Iδιωτική Συλλογή. Ένα από τα πολλά πορτρέτα της Λύντιας, που ζωγράφισε η Cassatt. Η Λύντια ήταν η αγαπημένη αδελφή της ζωγράφου. Την συνόδεψε στο Παρίσι και την ακολουθούσε στις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, αλλά και στις συναναστροφές της με τον κύκλο των ιμπρεσιονιστών.

Mary Cassatt, Μία γωνία θεωρείου. 1879. Iδιωτική Συλλογή. Δύο κυρίες με βεντάγια και κυάλια.

Mary Cassatt, Γυναίκα με μαργαριταρένιο κολιέ στο θεωρείο. 1879. Μουσείο Τέχνης στη Φιλαδέλφια. Υπέροχη αιθέρια τουαλέτα, βεντάγια, περίτεχνη κόμμωση και μαργαριταρένιο κολιέ στο λαιμό. Το πορτρέτο θα μπορούσε να αποτελέσει μαρτυρία για την ενδυμασία των γυναικών της ανώτερης κοινωνικής τάξης που παρακολουθούσαν παραστάσεις στο θέατρο, κυρίως στην όπερα.

Μary Cassatt, Γυναίκες στο θεωρείο. 1881. Mουσείο Τέχνης. Τσιτσινάτι.

2 σχόλια:


  1. Οι ωραίοι πίνακες της Μέρι Χάσατ μου θυμίζουν τα γαλλικά μυθιστορήματα του ρομαντισμού, όπου πάντα περιγράφεται -και ενδυματολογικά- η έξοδος στο θέατρο ως σπουδαίο κοινωνικό γεγονός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, πράγματι, έτσι είναι. Κάποτε η έξοδος στο θέατρο ήταν "γεγονός"…και ένας χώρος όπου οι άνδρες μπορούσαν να φλερτάρουν τις γυναίκες…
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή