Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Γυναίκες που διαβάζουν. Πίνακες της Lilian Westcott Hale

Διαβάζοντας ένα ανοιξιάτικο πρωινό

  "Η πολυτελής έκδοση" ονομάζεται ο πίνακας της Αμερικανίδας ζωγράφου Lilian Westcott   Hale (1880-1963).  Mία νεαρή γυναίκα κάθεται στο τραπέζι με την πλάτη γυρισμένη στο παράθυρο από το οποίο φωτίζεται το δωμάτιο και διαβάζει έναν ογκώδη τόμο βιβλίου. Στις σελίδες του βιβλίου διακρίνεται μία εικόνα. Μπροστά της ένα βάζο με το ανθισμένο κλαδί μιας αμυγδαλιάς. Στην άκρη δεξιά του τραπεζιού βλέπουμε τα πέταλα των λουλουδιών. Πρέπει να είναι Άνοιξη...

L. Westcott Hale, Η πολυτελής έκδοση. 1910. Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστόνης. Οι φωτοσκιάσεις δημιουργούν ονειρική ατμόσφαιρα. Το φως διαχέεται γλυκά στο χώρο. Η Hale είναι εμφανώς επηρεασμένη από τον ιμπρεσιονισμό. Ανήκει στον κύκλο των Αμερικανών ιμπρεσιονιστών ζωγράφων της Βοστόνης. Ο σύζυγός της, ο Philippe Hale, ήταν επίσης ζωγράφος.

Το σχέδιο "Ανοιξιάτικο πρωινό" έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον παραπάνω πίνακα.

L. Westcott Hale, Ανοιξιάτικο πρωινό. 1908. Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστόνης.

2 σχόλια:

  1. Καλημέρα με το πολύ γνωστό κι αγαπημένο ποίημα -ό, τι πιο κοντά στο θέμα:


    Ένας αναγνώστης

    Άλλοι, ας καυχηθούν για τις σελίδες που έχουν γράψει’
    εγώ, είμαι περήφανος για κείνες που έχω διαβάσει.
    Μπορεί να μην υπήρξα φιλόλογος,
    ή να μην έχω ερευνήσει τις πτώσεις, τις εγκλίσεις τις δύσκολες
    μεταφωνίες των γραμμάτων,
    το δέλτα που μετατρέπεται σε ταυ
    την ισοδυναμία του χι με το κάπα,
    αλλά, χρόνο με το χρόνο, μ’ έχει κυριέψει
    ένα πάθος για τη γλώσσα.

    Τις νύχτες μου γεμίζει ο Βιργίλιος¨
    έχοντας μάθει κάποτε και έχοντας ξεχάσει τα λατινικά
    μένει κάποιο όφελος, γιατί η λησμονιά
    είναι μία από τις πλευρές της μνήμης, το αχανές κελάρι της,
    η άλλη όψη, η μυστική, του νομίσματος.
    Και καθώς έσβηναν από τα μάτια μου
    οι πρόσκαιρες αγαπημένες μορφές,
    τα πρόσωπα, οι σελίδες,
    αφοσιώθηκα στη μελέτη της δύσκαμπτης γλώσσας
    που χρησιμοποιούσαν οι προγονοί μου τραγουδώντας
    για σπαθιά και μοναξιές,
    και τώρα, ύστερα από εφτά αιώνες,
    από την Έσχατη Θούλη,
    φτάνει ως εμένα η φωνή σου, Σνόρι Στούρλουσον.

    Ο νέος, ανοίγοντας το βιβλίο, σπουδάζει έναν συγκεκριμένο κλάδο
    ζητώντας να αποκομίσει μια επακριβή γνώση'
    στην ηλικία την δική μου, κάθε τέτοιο τόλμημα είναι μια περιπέτεια
    που αγγίζει τα όρια της απόγνωσης.
    Δεν θα μπορέσω ποτέ ν΄ αποκρυπτογραφήσω τις πανάρχαιες γλώσσες του Βορρά,
    κι ούτε να βυθίσω τα άπληστα χέρια μου στο χρυσάφι του Σίγκουρντ'
    το έργο που αναλαμβάνω είναι ανεξάντλητο
    και θα με συντροφέψει μέχρι τέλους,
    πάντα εξίσου αινιγματικό καθώς το σύμπαν
    ή και καθώς εγώ, ο αρχάριος.

    Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα
    Μετάφραση, εισαγωγή, σχόλια: Δημήτρης Καλοκύρης
    Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα, 2006

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ όμορφη η ποιητική σου επιλογή, όπως πάντα.
      Καλή μας Άνοιξη!
      Σήμερα είναι μια όμορφη ημέρα.

      Διαγραφή