Ένα ποίημα του αγγλικού ρομαντισμού
Θέλω από καιρό να κάνω αυτή την ανάρτηση για το ποίημα του Άγγλου ρομαντικού ποιητή William Wordsworth (1770-1850) που αρχίζει με τον περίφημο στίχο "Ι wandered lonely as a cloud" ("περιπλανήθηκα μονάχος σαν ένα σύννεφο")...Πολύ καιρό πριν από τότε που η Ευαγγελία μου το θύμισε μέσα στο καλοκαίρι, όταν μου έστειλε τη μετάφρασή της.
Φαίνεται ότι τελικά τώρα ήρθε η ώρα...
Φαίνεται ότι τελικά τώρα ήρθε η ώρα...
C. David Freidrich, Περιπλανώμενος πάνω από τη θάλασσα ομίχλης. 1817-1818. Πινακοθήκη Τέχνης. Αμβούργο. Νομίζω πως το γνωστό έργο του Φρίντριχ, κορυφαίου εκπροσώπου του γερμανικού ρομαντισμού στη ζωγραφική, ταιριάζει απόλυτα με τον πρώτο στίχο του ποιήματος.
Το ποίημα περιέχεται στη συλλογή ποιημάτων του Wordsworth που εκδόθηκαν σε δύο τόμους το 1807. Πρόκειται για ποιήματα-λυρικές μπαλάντες, χαρακτηριστικά δείγματα του αγγλικού ρομαντισμού. Το ποιητικό υποκείμενο μας εκφράζει τη χαρούμενη αίσθηση ενός περιπάτου, μίας περιπλάνησης σ' ένα λιβάδι με ασφόδελους, για αυτό και το ποίημα είναι γνωστό με τον τίτλο "Ασφόδελοι". Το φυσικό τοπίο, δηλαδή το λιβάδι με ασφόδελους, ταυτάζεται ή μάλλον μεταφέρεται και γίνεται ψυχικό τοπίο του ποιητικού υποκειμένου...
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της αδελφής του ποιητή, το ποίημα αναφέρεται σ' ένα πραγματικό συμβάν, σε μία πραγματική εμπειρία που έζησε ο Worldsworth κατά τη διάρκεια περιπάτου του στην εξοχή.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της αδελφής του ποιητή, το ποίημα αναφέρεται σ' ένα πραγματικό συμβάν, σε μία πραγματική εμπειρία που έζησε ο Worldsworth κατά τη διάρκεια περιπάτου του στην εξοχή.
C. David Freidrich, Γυναίκα μπροστά στην ανατολή του ήλιου (δύση του ήλιου). 1818-1820. Μουσείο Folkwang. Έσεν.
William Wordsworth, I Wandered Lonely As A Cloud
I wandered lonely as a cloud
That floats on
high o'er vales and hills,
When all at
once I saw a crowd,
A host, of
golden daffodils;
Beside the
lake, beneath the trees,
Fluttering and
dancing in the breeze.
Continuous as
the stars that shine
And twinkle on
the milky way,
They stretched
in never-ending line
Along the
margin of a bay:
Ten thousand
saw I at a glance,
Tossing their heads
in sprightly dance.
The waves
beside them danced; but they
Out-did the
sparkling waves in glee:
A poet could
not but be gay,
In such a
jocund company:
I gazed—and
gazed—but little thought
What wealth the
show to me had brought:
For oft, when
on my couch I lie
In vacant or in
pensive mood,
They flash upon
that inward eye
Which is the
bliss of solitude;
And then my
heart with pleasure fills,
And dances with
the daffodils.
Το χειρόγραφο του ποιητή. Διακρίνεται καθαρά ο πρώτος στίχος "I wandered lonely as a cloud". Το ποίημα θεωρείται από τα πιο δημοφιλή και αγαπημένα ποιήματα σε αγγλική γλώσσα. ...
Αφού, λοιπόν, στο ποίημα πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν οι ασφόδελοι, ας δούμε πίνακες ζωγραφικής μ' αυτό το θέμα.
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΗΚΑ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟ
Περιπλανήθηκα μονάχος
σαν σύννεφο
που αιωρείται ψηλά
πάνω από κοιλάδες και λόφους,
όταν ξαφνικά είδα έναν σωρό ,
ένα πλήθος από
χρυσούς ασφόδελους,
παράπλευρα της λίμνης,
ανάμεσα στα δέντρα,
να λικνίζονται και να
χορεύουν στο αεράκι.
Συνεχείς σαν τ΄αστέρια
που λάμπουν
και σπινθηροβολούν
στον Γαλαξία μας,
απλώθηκαν σε ατέρμονη
γραμμή
περιδιαβαίνοντας την γωνιά ενός κόλπου.
Δέκα χιλιάδες θα είδα
με μια ματιά
να στριφογυρίζουν τα κεφάλια
τους σε εύθυμο χορό.
Τα κύματα δίπλα τους
χόρευαν.
Μα αυτοί υπερέβησαν τα λαμπερά κύματα σε χαρά.
Ένας ποιητής δεν θα
μπορούσε παρά να είναι χαρούμενος
σε μια τόσο εύθυμη
συντροφιά!
Κοίταζα…και κοίταζα…
μα λίγο σκέφτηκα
τί πλούτο το θέαμα
μου είχε προσφέρει:
συχνά, όταν στον
καναπέ μου ξαπλώνω
αφηρημένoς ή σκεφτικός
αυτοί περνούν σαν αστραπή μέσα απ΄ την μύχια εκείνη
ματιά
που είναι της
μοναξιάς η ευδαιμονία.
Και τότε τα σωθικά μου με ευτυχία γεμίζουν,
και χορεύουν με τους
ασφόδελους.
(μετάφραση-απόδοση Ευαγγελία Γιάνγκαλη-Καραουλάνη)
Για άλλες μεταφράσεις του ποιήματος,
βλ. και
http://apokardiasmou.pblogs.gr/2011/11/periplanhthhka-monahos-moy-san-synnefo.html
https://thepoetoftheuniverse.wordpress.com/category/%CE%BF%CF%85%CF%8A%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC-%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%81%CE%B8/
Michael Peter Ancher, Η Helga Ancher ζωγραφίζει ασφόδελους. 1896. Μουσείο του Skagen.
Sydney Percy Kendrick (1874 - 1955), Γυναίκα που μαζεύει ασφόδελους. Ιδιωτική Συλλογή.
Charles W Hawthorne (1872-1930), Ασφόδελοι. Ιδιωτική Συλλογή.
Max Metzoldt (1859-1921), Οι πρώτοι ασφόδελοι. Το κορίτσι από το Λάρεν (Ολλανδία), Ιδιωτική Συλλογή.
http://100.best-poems.net/i-wandered-lonely-cloud.html
http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/wordsworth_william.shtml
https://www.poetryfoundation.org/poems-and-poets/poems/detail/45521
http://www.artnet.com/artists/charles-webster-hawthorne/daffodils-fZhJ_hudTPLHFIEljbeT7w2
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=74937
http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/wordsworth_william.shtml
https://www.poetryfoundation.org/poems-and-poets/poems/detail/45521
http://www.artnet.com/artists/charles-webster-hawthorne/daffodils-fZhJ_hudTPLHFIEljbeT7w2
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=74937
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τότε που η φιλόλογος μάς μίλησε στον Όμηρο για τον ασφοδελό λειμώνα του Κάτω Κόσμου, προσπαθούσα να καταλάβω ποιο φυτό είναι ο ασφόδελος. Μέχρι που βεβαιώθηκα ότι ήταν το σπερδούκλι, που συναντούσα παιδί στα χωράφια, τότε ακόμα που ήξερα σε ποια περιοχή του χωριού φύτρωναν και πότε ακριβώς ανθίζαν διάφορα αγριολούλουδα (ανεμώνες, κρόκοι, άγριες ορχιδέες-που τις έλεγα μελισσούλες από το σχήμα τους, μη ξέροντας το όνομά τους).
Άσπρα λοιπόν τα άνθη των ασφοδίλων, που είναι πρώτα ξαδέρφια με τα κρίνα.
Το γνωστό ωραίο ποίημα τώρα έχει δεχτεί πολλές μεταφράσεις/αποδόσεις στα ελληνικά. (Παρεμπιπτόντως, εξαιρετική η μετάφραση της Ευαγγελίας Γιάνγκαλη-Καραουλάνη). Ιδού μερικές:
https://thepoetoftheuniverse.wordpress.com/category/%CE%BF%CF%85%CF%8A%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC-%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%81%CE%B8/
Εγώ θα σας παραθέσω μια ακόμη:
[Daffontils -W.Wordsworth]
Σα σύννεφο μονάχος περιπλανιέμαι,
επιπλέω πάν' από κάμπους, βουνά,
όταν ξάφνου βλέπω ένα σμήνος,
πληθώρ' ασφοδίλια χρυσά,
σε λίμνη δίπλα, σε δέντρων σκιά,
στην αύρα να φτερουγίζουν να χορεύουν τρελλά,
αδιάκοπα σαν τ' αστέρια να λάμπουν,
στου γαλαξία τα φτερά τις ματιές τους ν' αστράφτουν.
Ατέλειωτ' η γραμμή που χαράζουν
σ' απέραντη κόλπου ακρογιαλιά.
Και δέκα χιλιάδες θα πήρε μεμιάς η ματιά
σ' ευθυμίας χορό να τινάζουν τα κεφαλάκια,
το κύμα δίπλα τους να χορεύει, μα κείνα
το κύμα τ' αφρισμένο να ξεπερνούν στη χαρά.
Ποιητής να μη χαρεί
σ' αυτή την τρελή συντροφιά;
Τ' ατένιζα, τά 'βλεπα και δεν ένοιωθα τόσο
με τί πλούτο με προίκιζ' η θέα,
μα τώρα, συχνά όταν πέφτω στην κλίνη
σ' αδιάφορη, κενή περισυλλογή,
εκείνα λαμποκοπούν στου ματιού μου την άκρη
ευδαιμονία στη μοναξιά.
Κι είν' τότε που γεμίζ' η καρδιά μου χαρά
και χορεύει με τους ασφόδιλούς της συντροφιά.
This is a translation of the poem I Wandered Lonely As A Cloud (Daffodils) by William Wordsworth - Poem by dimitrios galanis
"Ασφοδελός λειμώνας" του Κάτω Κόσμου. Όμηρος...Ευχαριστώ που μου το θύμισες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα επανέλθω κάποιοι στιγμή στους ασφόδελους, όταν έχω χρόνο...και θα περιμένω ανυπόμονα τη συμβολή σου.
Ούτε εγώ ήξερα ποιοι ήταν οι ασφόδελοι. Είναι σαν κρινάκια... Αλλά, νομίζω πως είναι κυρίως κίτρινα.
Πράγματι, υπάρχουν διάφορες μεταφράσεις του ποιήματος. Τι υπέροχη η κύρια εικόνα του ποιήματος...
Ο ΣΤΡΑΤΗΣ Ο ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει ασφοδίλια, μενεξέδες, μήτε υάκινθους·
πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους.
Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών·
γι’ αυτό σωπαίνουν
ταξιδεύουν και σωπαίνουν, υπομένουν και σωπαίνουν
παρά δήμον ονείρων, παρά δήμον ονείρων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ [Απόσπασμα]
ΥΓ. Οι ασφόδελοι έχουν άσπρα άνθη. Γουγλίστε στις εικόνες και θα το δείτε.
http://purplepassionflower.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html