Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Το Φθινόπωρο στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ναπολέων Λαπαθιώτης και Robert Louis Reid

Ένα Φθινοπωρινό ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και 
Φθινοπωρινοί πίνακες του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή Robert Lewis Reid

Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινοπωρινό τοπίο στη Νέα Αγγλία με εκκλησία. 1889. Ιδιωτική Συλλογή.

Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινόπωρο. Ιδιωτική Συλλογή.

Ναπολέων Λαπαθιώτης, Πόθος


Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσον καιρό σε καρτερώ,
με τις πλατιές, βαριές σου στάλες·
των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,
που με μεθούσατε τις προάλλες...

Τα καλοκαίρια μ' έψησαν, και τα λιοπύρια τα βαριά,
κι οι ξάστεροι ουρανοί οι γαλάζιοι:
απόψε μου ποθεί η καρδιά, πότε να ρθή, μες στα κλαριά,
ο θείος βοριάς και το χαλάζι!

Τότε, γερτός κι εγώ, ξανά, μες στα μουγκά τα δειλινά,
θ' αναπολώ γλυκά, –ποιός ξέρει-,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι...


Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινοπωρινό τοπίο. Ιδιωτική Συλλογή.


Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινοπωρινή Λιακάδα. Ιδιωτική Συλλογή.


2 σχόλια:

  1. ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

    Φθινόπωρο σ’ αγάπησα, την ώρα που τα φύλλα
    πέφτουν, κι αφήνουν τα κλαριά γυμνά για το χειμώνα,
    που βιάζονται τα δειλινά, κι είναι τα ρόδα μήλα,
    - κι είναι τα βράδια μόνα.

    Και τώρα στέκω και ρωτώ: Ποια μοίρα, και ποια μπόρα,
    καθώς τραβούσα, μοναχός, το δρόμο της αβύσσου,
    παράξενα κι ανέλπιστα, να μ’ έχει φέρει, τώρα,
    ζητιάνο στην αυλή σου;

    Κι όταν το γιόμα χάνεται, κι η νύχτα κατεβαίνει,
    και σιωπηλά, σαν τα βιβλία, το φως της μέρας κλείνει,
    να ‘ρχομαι, πάλι, να ζητώ μιαν ησυχία χαμένη,
    σαν μιαν ελεημοσύνη!

    Σ’ αγάπησα φθινόπωρο, την ώρα που τα φύλλα
    πέφτουν, κι αφήνουν τα κλαριά, κι είναι τα βράδια μόνα...
    Μ’ αλήθεια να σ’ αγάπησα – ή μην είν’ η ανατριχίλα
    του ερχόμενου χειμώνα;

    ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ


    ***


    ΟΙ ΚΥΚΝΟΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

    Οἱ κύκνοι τὸ φθινόπωρο ζητᾶνε τὴ χαρά τους
    γιατὶ ἡ χαρά τους πέταξε μαζὶ μὲ τ᾿ ἁγιοκαίρι...
    Θὰ ζήσουν τάχα νὰ τὴ βροῦν, τὴν ἄνοιξη; -Ποιὸς ξέρει;
    ...γιατὶ μπορεῖ καὶ νὰ χαθοῦν πρὶν βροῦνε τὴ χαρά τους...

    Ἀπόψε τὴν περίμεναν, σχεδὸν ὅλο τὸ βράδι,
    ὥσπου στὸ τέλος νύσταξαν κοιτώντας τὸ σκοτάδι,
    κι ἔγειραν καὶ κοιμήθηκαν ἀπάνω στὰ φτερά τους...

    ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ



    Καλό μήνα!!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ωραία και τα δύο "φθινοπωρινά" του Λαπαθιώτη! Καλό μας μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή