Άννα Αγγελοπούλου: Πίνακες ζωγραφικής με θέμα το Φθινόπωρο: Μαίρη Κάσατ: μια γυναίκα ζωγράφος του ιμπρεσιονισμού

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Πίνακες ζωγραφικής με θέμα το Φθινόπωρο: Μαίρη Κάσατ: μια γυναίκα ζωγράφος του ιμπρεσιονισμού

Μαίρη Κάσατ (Mary Cassatt), Φθινόπωρο ή το προφίλ της Λίντια

Ένας ακόμα πίνακας με φθινοπωρινό θέμα. Μία μοναχική γυναίκα κάθεται στο παγκάκι του πάρκου, βυθισμένη, προσηλωμένη στις σκέψεις της. Τα χρώματα του τοπίου είναι εμφανώς φθινοπωρινά. Οι ιμπρεσιονιστικές πινελιές ενώνουν το πανωφόρι της γυναίκας με τα χρώματα του τοπίου. Διάχυτη η μελαγχολία!

Η Αμερικανίδα ζωγράφος από την Πενσυλβάνια Μαίρη Κάσατ, που πέρασε πολλά χρόνια της ζωής της στους κύκλους των καλλιτεχνών στο Παρίσι, απεικονίζει στον πίνακα την αδελφή της Λίντια. Η Λίντια πόζαρε συχνά για τους πίνακες της αδελφής της. Οι δύο γυναίκες ήταν πολύ στενά συνδεδεμένες και ο θάνατος της Λίντια το 1882 (είχε ασθενή υγεία λόγω του ότι υπέφερε από τα νεφρά της) προκάλεσε μεγάλη θλίψη στη ζωγράφο.

Μαίρη Κάσατ, Φθινόπωρο (το προφίλ της Λίντια). 1880. Musée du Petit Palais, Paris.

Η ζωή της Λίντια είχε ήδη περάσει στη φθινοπωρινή φάση. Δύο χρόνια αργότερα θα πέθανε...

Ακόμα δύο πίνακες της Κάσατ που απεικονίζουν την αδελφή της Λίντια.

Μαίρη Κάσατ, Ένα φλιτζάνι τσάι. 1880. Βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Ν. Υόρκη (Metropolitan Museum of Art, NewYork).

Η Λίντια είχε έρθει στο Παρίσι από την Πενσυλβάνια και ζούσε μαζί με τη Μαίρη.

Μαίρη Κάσατ, Η Λίντια στον κήπο του Μarly. 1880 Βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Ν. Υόρκη (Metropolitan Museum of Art, NewYork).

Όταν πέθανε η Λίντια το 1882, η Μαίρη για μεγάλο διάστημα βυθίστηκε σε πένθος και δε μπορούσε να ζωγραφίσει.

Μαίρη Κάσατ, Αυτοπροσωπογραφία. 1878. Βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Ν. Υόρκη (Metropolitan Museum of Art, NewYork).

Η Μαίρη Κάσατ γεννήθηκε το 1844 στην πόλη Allegheny της Πεννσυλβάνια των ΗΠΑ. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια (ο πατέρας της ήταν κτηματομεσίτης και η μητέρα της από οικογένεια τραπεζιτών). Η Μαίρη από μικρή ηλικία ταξίδεψε με τους εύπορους γονείς της στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Λονδίνο, Παρίσι και Βερολίνο). Στο εξωτερικό έμαθε γαλλικά και γερμανικά. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα ζωγραφικής και μουσικής και γοητεύτηκε από τα έργα των Γάλλων ζωγράφων που είδε σε διάφορες εκθέσεις στο Παρίσι.

Αν και η οικογένειά της δεν αποδεχόταν την επιθυμία της να γίνει επαγγελματίας ζωγράφος, η Μαίρη παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Φιλαδέλφια της Πενσυλβάνια. Βέβαια, εκείνη την εποχή λίγες γυναίκες σπούδαζαν ζωγραφική και ελάχιστες ασχολούνταν επαγγελματικά με τη ζωγραφική. Ωστοσο, η Μαίρη αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές της, παρά το ότι στις γυναίκες δεν δινόταν πτυχίο.

Ξεπερνώντας τις αντιρρήσεις του πατέρα της, μετακόμισε στο Παρίσι το 1866 για να ολοκληρώσει τις σπουδές της. Επειδή, όμως, στο Παρίσι γυναίκες δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν τη Σχολή Καλών Τεχνών, έκανε ιδιαίτερα μαθήματα με δασκάλους της Σχολής, όπως ο J. L. Gérome. Στο Παρίσι άρχισε να κινείται στους καλλιτεχνικούς κύκλους, αλλά το 1870 γύρισε στις ΗΠΑ λόγω του γαλλοπρωσικού πολέμου. Το 1871 επέστρεψε στην Ευρώπη και άρχισε σιγά σιγά να γίνεται γνωστή και να εκθέτει έργα της σε διάφορες εκθέσεις. Σημαντική τομή στη ζωή της ήταν η γνωριμία με τον Γάλλο ιμπρεσιονιστή ζωγράφο Ντεγκά. Συνδέθηκε μαζί του και επηρεάστηκε από τη ζωγραφική του. Βρέθηκε στους κύκλους των ιμπρεσιονιστών, συμμετείχε στις εκθέσεις τους και άρχισε να δέχεται παραγγελίες για τα έργα της. Έτσι, απέκτησε οικονομική ανεξαρτησία για να μπορεί να έχει το δικό της στούντιο και να ζωγραφίζει τα έργα της, γιατί ο πατέρας της αρνιόταν να καλύψει τα έξοδα ζωγραφικής της.

Τη δεκαετία του 1890 ήταν πλέον διάσημη ζωγράφος, γνωστή για τους πίνακές της που απεικόνιζαν κυρίως αστικές σκηνές με γυναίκες ή μητέρες με παιδιά. Πέθανε το 1924 στο Château de Beaufresne κοντά στο Παρίσι. Συγκαταλέγεται στις τρεις γυναίκες ζωγράφους του ιμπρεσιονισμού. Οι άλλες δύο είναι η Marie Bracquemond και Berthe Morisot.