Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Όνειρα. Ένας ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου και ένας πίνακας του Vittorio Matteo Corcos

Όνειρα. Ένα ποίημα και ένας πίνακας

   Είναι, σίγουρα, μια γυναίκα που διαβάζει βιβλία. Ντυμένη μ´ ένα υπέροχο πράσινο φόρεμα, γαντοφορεμένη, κάθεται στο παγκάκι και κοιτάζει αφηρημένα τους θεατές πέρα στο βάθος. Έχει αφήσει δίπλα της τρεις τόμους βιβλίων, μια λευκή ομπρέλα και ένα πράσινο καπέλο στο ίδιο χρώμα με το φόρεμά της. Ένας υπέροχος πίνακας του Ιταλού ζωγράφου Vittorio Matteo Corcos (1859-1936)!
   Aπεικονίζει, ασφαλώς, μία γυναίκα που ονειρεύεται. Άλλωστε, όνειρα είναι η ονομασία του έργου. Μου θυμίζει το υπ. αριθ. 16 απόσπασμα από το ποιητικό έργο Πουλιά του Προύθου του υπερρεαλιστή ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου.

16
Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ´ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.
Από τα Πουλιά του Προύθου, της ποιητικής συλλογής Ενδοχώρα


Vittorio Matteo Corcos, Όνειρα. 1896. Εθνική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης. Ρώμη.


http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Vittorio_Matteo_Corcos_-_Dreams_-_1896.jpg

http://it.wikipedia.org/wiki/Vittorio_Matteo_Corcos

Βλ. "Πουλιά του Προύθου", 16,  Ενδοχώρα, 1945, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 1997, σ. 56. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου