Άννα Αγγελοπούλου: Γυναίκες με ομπρέλες. Δύο πίνακες του John Lavery

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Γυναίκες με ομπρέλες. Δύο πίνακες του John Lavery

Καλοκαιρινοί πίνακες του John Lavery

Ας αποχαιρετήσουμε σήμερα τον Ιούλιο με δύο ονειρεμένους πίνακες του Ιρλανδού ζωγράφου John Lavery (1856-1941) που απεικονίζουν γυναίκες με ομπρέλες στην ύπαιθρο. Γεννημένος στα μέσα του 19ου αιώνα στο Μπέλφαστ της Β. Ιρλανδίας ο Lavery σπούδασε αρχικά στη Γλασκόβη της Σκοτίας και στη συνέχεια, τη δεκαετία του 1880, στο Παρίσι όπου φυσικά γνώρισε από κοντά το κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Επέστρεψε στη Γλασκόβη και συνδέθηκε με τους καλλιτέχνες της επονομαζόμενης Σχολής της Γλασκόβης. Έγινε γνωστός για το μεγάλο αριθμό έργων του που απεικονίζουν προσωπογραφίες, κυρίως όμορφες γυναίκες, και τοπία. Τα τελευταία χρόνια της ζωής επέστρεψε στην Ιρλανδία όπου και πέθανε.

John Lavery, Η κόκκινη αιώρα. 1936. Μουσείο Ulster. Μπέλφαστ.

Μία νεαρή γυναίκα ρεμβάζει ξαπλωμένη στην κόκκινη αιώρα στη σκια των δένδρων του κήπου. Φορά ένα υπέροχο αέρινο λευκό φόρεμα και στο ένα χέρι κρατά ομπρέλα, για να προστατευθεί από τις ακτίνες του ήλιου που καταφέρνουν να περάσουν μέσα από τη φυλλωσιά των δένδρων. Οι φωτοσκιάσεις και το παιχνίδι του φωτός με τα χρώματα δείχνουν εμφανώς τις επιρροές από τον ιμπρεσιονισμό σε μια όψιμη εποχή.

Μία επίσης κομψοντυμένη γυναίκα που κρατά κόκκινη ομπρέλα απεικονίζει και ο επόμενος πίνακας. Είναι ξαπλωμένη σε μια βάρκα και απολαμβάνει τη βαρκάδα στον Τάμεση. Σε αντίθεση με τον πρώτο πίνακα, εδώ η σκηνή είναι πολυπρόσωπη. Υπάρχει ένας βαρκάρης και ένας συνοδός της γυναίκας στη βάρκα, καθώς και ένα σκυλάκι. Στο βάθος διακρίνομε ακόμα μια βάρκα με δύο φιγούρες, ενώ στις καταπράσινες όχθες του ποταμού διαγράφονται και άλλες μορφές. Οι αντανακλάσεις του φωτός και των χρωμάτων στο νερό του ποταμού θυμίζουν προφανώς ιμπρεσιονισμό.