Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Emily Dickinson, είναι ένα τόσο τίποτα να κλαις...

Ένα ποίημα της Emily Dickinson

…Για τις στιγμές που μπορεί να είναι "βαριά" η καρδιά σας, ένα ποίημα της Έμιλυ Ντίκινσον, έτσι…για να αλαφρώσουμε από το "βάρος"...

{189}
Είναι ένα τόσο τίποτα να κλαις-
Κάτι ένα τόσο σύντομο ν' αναστενάζεις-
Και όμως-σα νά'ναι Άνεμοι Αληγείς-
Μας εξοντώνει ο όγκος τους γυναίκες κι άντρες!

Edward Cucuel (1875-1954), Ανατολικός άνεμος. Ιδιωτική Συλλογή.

Βλ. Emily Dickinson, To ανεξάντλητα Σημαίνον. 91 Ποιήματα. Επιλογή-Μετάφραση-Πρόλογος Έλλη Συναδινού, σ. 73.



5 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπροστά στην αιωνιότητα είναι όντως ένα τίποτα να κλαις και στιγμιαία - έστω - ν' αναστενάζεις. Μα ποιος μπορεί να εγγυηθεί περί αιωνιότητος;

      "Σαν νά 'χαν ποτέ τελειωμό
      τα πάθια κ' οι καημοί του κόσμου."
      (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Το μοιρολόγι της φώκιας)

      Διαγραφή
  2. Πράγματι, Κώστα, πως μπορούμε να μιλήσουμε ή να εγγυηθούμε περί αιωνιότητας, εμείς τα "άπειρα όντα της στιγμής";

    ΑπάντησηΔιαγραφή