Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Καλοκαιρινές αναγνώσεις. Διαβάζοντας το καλοκαίρι.

Ανάγνωση το καλοκαίρι

   ...Συνεχίζω με πίνακες ζωγραφικής που απεικονίζουν στιγμές καλοκαιρινής φιλαναγνωσίας. Νεαρές γυναίκες διαβάζουν το βιβλίο τους στην παραλία και την εξοχή. 
    Ο Σκότος Donald Moodie ζωγραφίζει την κόρη του να διαβάζει στην παραλία. Ρεαλιστική προσωπογραφία με ιμπρεσιονιστικό φόντο. Η γυναίκα, ντυμένη κομψά με ρούχα παραλίας της δεκαετίας του 1950, έχει γυρισμένη την πλάτη της στην παραλία, ακουμπά σ' ένα βράχο και διαβάζει απερίσπαστη από τους λουόμενους που αχνά διακρίνονται στην αμμουδιά και τη θάλασσα. Η θάλασσα και η άμμος αστράφτουν από τον ήλιο...πρέπει να είναι μία ζεστή ηλιόλουστη καλοκαιρινή ημέρα...

Donald Moodie, Καλοκαίρι. 1958. Ακαδημία Τέχνης και Αρχιτεκτονικής της Σκοτίας.

William Blair Bruce, Καλοκαιρινή ημέρα. 1890. Hamilton Πινακοθήκη Τέχνης.

...Και στους δύο πίνακες οι γυναίκες διαβάζουν τα βιβλία τους στην εξοχή υπό τη σκιά των φυλλωμάτων των δέντρων...

Johan Krouthén, Τρεις γυναίκες διαβάζουν σε καλαοκαιρινό τοπίο. 1908. Ιδιωτική Συλλογή.

http://www.educationscotland.gov.uk/rsascottishart/imagedetails/summer.asp
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , ,

3 σχόλια:

  1. Rosa Mund8 Αυγούστου 2016 στις 6:44 μ.μ.

    Αφού κρατάς ένα βιβλίο στο χέρι

    Αφοῦ κρατᾶς ἕνα βιβλίο στὸ χέρι, τί περιμένεις;
    Θὰ πῇ πὼς δέν ἦρθα καὶ δέν ἦρθες
    δὲ βγῆκα καὶ δὲ βγῆκες,
    δὲ συναντηθήκαμε, δέ θὰ συναντηθοῦμε...

    Ποιός εἶμαι; καὶ ποιά εἶσαι; θὰ πῇ·
    δέ σὲ ξέρω καὶ δέ μὲ ξέρεις·
    δέ θὰ σὲ μάθω καὶ δέ θὰ μὲ μάθῇς
    - αὐτό θὰ πῇ ἕνα βιβλίο στὸ χέρι !.. Θὰ πῇ βαριέσαι, καὶ βαριέμαι·
    σοῦ εἶμαι ἀδιάφορος καὶ μοῦ εἶσαι ἀδιάφορη.

    Τὸ φαΐ σου καίγεται, ἂν μ' ἀκολουθήσῃς ;
    Τὸ ραντεβού σου ἀργεῖ καὶ σὲ συντροφεύω ;..
    Μὰ ἐμένα τί μὲ νοιάζει κι ἂν μαγειρεύῃς,
    κι ἂν δὲν τρῶς διόλου - τί
    κι ἂν τὸ ραντεβού σου ἀργεῖ;..
    Κι ἂντρας ἂν εἶσαι
    - σὲ προτιμάω γυναῖκα·
    καὶ γέρος - νέο·
    κι ἄσκημη πούσαι - γίνε ὄμορφη·
    κ' ἐνάρετη - πάψε ! γίνε ἄσεμνη, δαιμονισμένη !..
    (Κι οὔτε καὶ σὲ προτιμάω - βαριέμαι...)
    Αὐτό θὰ πῇ ἕνα βιβλίο στὸ χέρι...

    Θὰ πῇ ἕναν τάφο ν' ἀνοίξῃς – νὰ κάτσῃς δίπλα σ' ἕναν τάφο,
    σ' ἕνα σεντούκι μὲ ξένα πράγματα καὶ ροῦχα,
    σ' ἕνα παράθυρο χωρίς διαβάτες – κι οὔτ' ἕνα παιδί
    νὰ μή ρωτήσῃς πῶς τὸ λέν,
    τί τάξη πάει...
    Αὐτό θὰ πῇ ἕνα βιβλίο...

    ῞Ενα βιβλίο θὰ πῇ: νούμερο κάτω ἀπ' τὸ μηδέν,
    κάθοδο κάτω ἀπ' τὸ μηδὲν
    - τὰ πόδια πάνω, τὸ κεφάλι κάτω,
    τὰ πέλματα συναντημένα μ' ἄλλα πέλματα
    ποὺ περπατᾶν στὴν πάνω γη'
    ἀνυποψίαστα...

    (Ρένος Αποστολίδης "᾿Αφοῦ κρατᾶς ἕνα βιβλίο...", ᾿Ανθ. Α', σ. 90)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου10 Αυγούστου 2016 στις 10:15 π.μ.

    Πολύ-πολύ ωραίο! Δεν το ήξερα αυτό το ποίημα. Χάρηκα πολύ το μοιράστηκες μαζί μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. MYSTELIOS 14 Αυγούστου 2016 στις 12:32 μ.μ.

    Πολύ ωραία ανάρτηση με υπέροχα καλοκαιρινά έργα !!!
    Καλή Κυριακή και καλή συνέχεια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)