"Ένδοξο" Καλοκαίρι, "Ενδοξος" Αύγουστος. Γυναίκες και παιδιά στη θάλασσα
Ξέρω ότι σκέφτεστε ότι και φέτος τελειώνει το καλοκαίρι. Το σούρουπο της μέρας φθάνει νωρίτερα. Τελειώνουν οι μέρες της καλοκαιρινής ραστώνης, τελειώνουν τα παιχνίδια στην παραλία, στην άμμο και τη θάλασσα, οι ώρες των ονειροπολήσεων και του ρεμβασμού στην ακροθαλασσιά. Το καλοκαίρι είναι μία "ιδέα" διακοπών, μία "εικόνα" ανεμελιάς, ακόμα και για όσους δεν είχαν τη δυνατότητα να ζήσουν μέρες, ώρες και στιγμές που απεικονίζουν οι πίνακες της Dorothea Sharp. Η Βρετανή ζωγράφος έχει αποτυπώσει πάμπολλες σκηνές καλοκαιρινών διακοπών από τα ταξίδια της στις μεσογειακές χώρες, αλλά και από την ακτές της Κορνουάλης. Ιδανικές εικόνες καλοκαιρινών σκηνών από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, λίγο πριν ξεσπάσει ο πρώτος Μεγάλος Πόλεμος. Σκηνές με γυναίκες και παιδιά στο ακρογυάλι, παιδιά που παίζουν ξέγνοιαστα, κοπέλες, νεαρές και μεγαλύτερες γυναίκες στην ακροθαλασσιά να "μαζεύουν" ήλιο για τον χειμώνα, να διαβάζουν, να ζωγραφίζουν, να κεντούν, να προσέχουν τα παιδιά τους, να ονειρεύονται, να πλήττουν, να περιμένουν..., να σκέφτονται, να αφαιρούνται, να...
Πόσες γυναίκες και πόσα παιδιά, όμως, είχαν το προνόμιο να ζήσουν εκείνη την εποχή πραγματικά αυτές τις σκηνές; ...και γιατί η ανδρική παρουσία είναι σχεδόν ανύπαρκτη;
Οι περισσότεροι πίνακες της Dorothea Sharp βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και πωλούνται σε υψηλές τιμές σε διάφορες δημοπρασίες έργων τέχνης.
Ιδού μία επιλογή από αυτές τις καλοκαιρινές σκηνές από μία άλλη εποχή, από μία εποχή που ο χρόνος κυλούσε μάλλον πιο αργά...
Dorothea Sharp (1874-1955), Ένδοξο Καλοκαίρι. Ιδιωτική Συλλογή. Λευκές τέντες στην παραλία και παιδιά να παίζουν με τα κουβαδάκια τους στην άμμο.
Dorothea Sharp (1874-1955), "Ένδοξος" Αύγουστος. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Μια ημέρα στη θάλασσα. Ιδιωτική Συλλογή. Λευκά βαμβακερά φορέματα. Το ψάθινο καπέλο στην άμμο, η μία διαβάζει και η άλλη έχει αφεθεί στην καλοκαιρινή απραξία, ξαπλωμένη στην πολυθρόνα.
Dorothea Sharp (1874-1955), Σκηνές στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή. Παιδιά όλων των ηλικιών στην παραλία. Λευκές τέντες στη σειρά, προσφέρουν προστασία από τον ήλιο και τα "αδιάκριτα" βλέμματα.
Dorothea Sharp (1874-1955), Στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Μέρα καλοκαιριού. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Σκηνή στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Παιχνίδια με μπαλόνια. Ιδιωτική Συλλογή. Μία εικόνα παιδικής ξεγνοιασιάς. Τρέχουν στην πλαγιά, πετώντας μπαλόνια...
Dorothea Sharp (1874-1955), Παιδιά που παίζουν με μπαλόνια. Ιδιωτική Συλλογή. Δίπλα στη θάλασσα υψώνουν στον ουρανό τα χρωματιστά τους μπαλόνια.
Dorothea Sharp (1874-1955), Γυναίκα που διαβάζει στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Παιχνίδια με μπαλόνια. Ιδιωτική Συλλογή. Μήπως τα χρωματιστά μπαλόνια είναι τα όνειρά τους;
Dorothea Sharp (1874-1955), Ζωγραφίζοντας στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Στο καλοκαιρινό λιβάδι. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Καλοκαιρινός περίπατος. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Χαρούμενα παιχνίδια στη θάλασσα. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Καλοκαιρινές διακοπές. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Καλοκαιρινές διακοπές. Ιδιωτική Συλλογή. Κουβεντούλα στην αμμουδιά.
Dorothea Sharp (1874-1955), Καλοκαιρινός περίπατος. Ιδιωτική Συλλογή.
Dorothea Sharp (1874-1955), Ώρες τεμπελιάς. Ιδιωτική Συλλογή. Το καλοκαίρι όλοι έχουν δικαίωμα στην απραξία. Μπορούν να περιμένουν οι "υποχρεώσεις"!
Dorothea Sharp (1874-1955), Μία ακόμα καλοκαιρινή ημέρα. Ιδιωτική Συλλογή.
Τι αέρινοι πίνακες. Ζωντανοί. Πρόσωπα που κινούνται έτοιμα να βγουν απο τη ζωγραφιά και να σου μιλήσουν. Ω, Δωροθέα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Δωροδοκώ τον χρόνο
Και τον παρακαλώ να γυρίσει προς τα πίσω
Σε κείνο το καλοκαίρι του ’60
Που συναντιόμαστε όλοι μαζί στην παραλία
Με τ’ άσπρα βότσαλα
Ανοίγαμε το πολύχρωμο τραπεζομάντιλο
Και βάζαμε τα καρπούζια και τα πεπόνια
Ήταν όλοι εκεί:
Ο πατέρας, η μητέρα, ο Γιάννης, η κ. Ελένη
Ο Γιώργος, τα κορίτσια
Τώρα κάποιοι έφυγαν
Άλλοι διαβήκανε τη θάλασσα
Η παραλία γέμισε σκουπίδια
Δωροδοκώ τον χρόνο υποσχέσεις
Να μιλήσει στο χτες
Να δεχθεί το σήμερα
Γιατί όταν περνώ από τον δρόμο
Η παραλία είναι γεμάτη ίσκιους
Που μου κουνούν τα χέρια τους
Σα να μου λένε :
«Έλα και συ
Είναι ακόμη ωραία τα νερά»
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΚΑΡΟΓΛΟΥ
Πολύ τρυφερό ποίημα! Νοσταλγικό, πραγματικά.
Διαγραφή