Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

O έρωτας στην ποίηση: Ένα ακόμα ποίημα της Έμιλυ Ντίκινσον, Άγριες νύχτες

Έμιλυ Ντίκινσον, Άγριες νύχτες

Είναι ακόμα ένα ποίημα της Έμιλυ Ντίκινσον για όσους ζουν ή ονειρεύονται "άγριες νύχτες".  Εκφράζει ευχή, επιθυμία, πόθο...Ένα ποίημα πάθους που για κάποιους ερευνητές του έργου και της ζωής της Ντίκινσον, καταρρίπτει το μύθο του ανέραστου πουριτανικού βίου της. Η Ντίκινσον έγινε διάσημη για την απομόνωση και το μοναχικό βίο που επέλεξε. Κάποιοι αναρωτιούνται πώς θα μπορούσε να γράψει ένα τόσο δυνατό ερωτικό ποίημα, όπως οι Άγριες νύχτες, εάν δεν είχε ποτέ μία δυνατή ερωτική σχέση. Όμως, θα μπορούσε να είχε ζήσει δυνατές συγκινήσεις στη φαντασία της, να είχε βιώσει ως πραγματικότητα το όνειρο και την πραγματικότητα ως όνειρο.

Άγριες νύχτες-Άγριες νύχτες!
Αν ήμασταν μαζί
Οι Άγριες νύχτες θα ήταν για εμάς
Η απόλαυση!

Μάταιοι-οι άνεμοι-
Σαν βρει η Καρδιά λιμάνι-
Πετάω την Πυξίδα-
Πετάω και τον Χάρτη!

Κωπηλατώ στην Εδέμ-
Αχ-η Θάλασσα!
Μονάχα ν' άραζα-απόψε
Σ' εσένα!

{Fr 269/J 249}

Wild nights! Wild nights!
Were I wish thee
Wild nights should be
Our luxury!

Futile-the winds-
To a Heart in a port-
Done with the Compass-
Done with the Chart!

Rowing in Eden-
Ah-the Sea!
Might I but moor-tonight-
In thee!


   Ο "αναχωρητικός" και απόκοσμος βίος της Ντίκινσον ταυτίστηκε και με το ντύσιμό της. Λένε ότι η Ντίκινσον ντυνόταν πάντα στα λευκά. 

J. Whistler, Συμφωνία Νο 1. Λευκό κορίτσι. 1862. National Gallery of Art. Washinghton.


F. Khnopff, Η τελευταία προσωπογραφία της Marguerite Landuyt. 1896. Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών. Βρυξέλλες.


Βλ.  Emily Dickinson, Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά. Ποιήματα και Επιστολές, Εισαγωγική Μελέτη και Επιμέλεια Λιάνα Σακελλίου, μετάφραση Λ. Σακελλίου, Ά. Γρίβα, Φ. Μαντά, εκδ. Gutenberg,  Aθήνα 2013, σ. 148-149.

http://www.nga.gov/fcgi-bin/tinfo_f?object=12198
http://academic.brooklyn.cuny.edu/english/melani/cs6/wild.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου