Άννα Αγγελοπούλου: Λιβάδια με παπαρούνες, πίνακες του Pal Szinyei Merse

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Λιβάδια με παπαρούνες, πίνακες του Pal Szinyei Merse

Η άνοιξη στη ζωγραφική: Λιβάδια με παπαρούνες

Σκέφτομαι πως σε λίγο τα λιβάδια θα γεμίσουν από κόκκινες παπαρούνες...Για αυτό, ας δούμε κάποιους πίνακες με παπαρούνες.

H αντίθεση του κόκκινου με το πράσινο γοήτευσε τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους που ενδιαφέρονταν για την εντύπωση (impression) ή τις εντυπώσεις των χρωμάτων και τις αντανακλάσεις του φωτός. Οι κόκκινες παπαρούνες-πινελιές στο πράσινο των ανοιξιάτικων λιβαδιών ήταν από τις αγαπημένες εικόνες που προσπάθησαν να απεικονίσουν οι Γάλλοι ιμπρεσιονιστές (οι περισσότεροι γνωρίζουν το διάσημο πίνακα του Μανέ).

Cl. Monet, Παπαρούνες. 1873. Musée d' Orsay.

Οι παρακάτω πίνακες είναι δείγματα της επιρροής του ιμπρεσιονισμού στην τέχνη της Ανατολικής Ευρώπης. Ωστόσο, ο δημιουργός τους, αν και σε αρκετά έργα του διακρίνεται για την ιμπρεσιονιστική ματιά του, δεν υπήρξε ποτέ ένας καθαρός ιμπρεσιονιστής.

Ο Pal Szinyei Merse (1845-1920) είναι από τους πιο γνωστούς Ούγγρους ζωγράφους και θεωρείται από τους εισηγητές του μοντερνισμού στη ζωγραφική της Ουγγαρίας. Άρχισε τις σπουδές στην Ακαδημία του Μονάχου και ήταν μαθητής του Karl Piloty. Κινήθηκε επίσης στον κύκλο των μάλλον εξπρεσιονιστών W. Leibl και του H. Makart, ενώ έδειξε ενδιαφέρον και για το έργο του Ελβετού Böcklin. Εκτός από τη ζωγραφική, ο Merse ασχολήθηκε με την πολιτική και ως μέλος του Ουγγρικού Κοινοβουλίου αγωνίστηκε για τον εκσυγχρονισμό της καλλιτεχνικής παιδείας στη χώρα του. Το 1905 έγινε Διευθυντής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Ουγγαρίας και υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της πρώτης κοινότητας μοντέρνας τέχνης στη Βουδαπέστη.