Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Ναπολέων Λαπαθιώτης. Ένα ποίημα για τα καημένα τα πουλάκια του χειμώνα

Ο Χειμώνας στην ποίηση. Ένα ποίημα του Ν. Λαπαθιώτη

    Χειμωνιάτικη ημέρα η σημερινή! Σκέφτομαι αυτούς που κρυώνουν, που βρίσκονται εκεί έξω στην παγωνιά, που έχουν κρύο και παγωνιά γύρω τους και στην ψυχή τους. Όταν ήμουν μικρή, αγαπούσα πολύ ένα ποίημα του Λαπαθιώτη, το γνωστό, ίσως, σε πολλούς από εσάς, "Τα καημένα τα πουλάκια". Σήμερα το θυμήθηκα. Θυμήθηκα, επίσης, πως έβαζα ψίχουλα ψωμιού στις γλάστρες του μπαλκονιού και περίμενα πίσω από το παράθυρο να δω τα σπουργιτάκια να τα τρώνε.

Ethel Franklin Betts (1878-1956), Εικόνα από το εικονογραφημένο παιδικό μυθιστόρημα "Η μικρή Πριγκίπισσα" της Φ. Χ. Μπερνέτ (1905).

Τα καημένα τα πουλάκια

Kρύο βαρύ, χειμώνας όξω,
τρέμουν οι φωτιές στα τζάκια·
τώρα, ποιος τα συλλογιέται
τα καημένα τα πουλάκια!

Tα πουλάκια είναι στα δέντρα,
τα πουλάκια είναι στα δάση,
― τα πουλάκια θα τα πάρει
ο βοριάς που θα περάσει·

η βροχή, και το χαλάζι,
κι ο βοριάς που θα περάσει,
― και το χιόνι, που το παίρνουν,
στις αυλές με το φαράσι...

Kι αν η νύχτα είναι μεγάλη,
κι έρχεται γιομάτη τρόμους,
κι αν ο θάνατος, απόψε,
φέρνει γύρα, μες στους δρόμους,

κι αν η παγωνιά θερίζει,
κι είναι δίχως ρουχαλάκια,
δε βαριέσαι, ― ποιος θυμάται
τα καημένα τα πουλάκια...

Tα πουλάκια είναι στα δέντρα,
τα πουλάκια είναι στα δάση,
― τα πουλάκια θα τα πάρει,
ο βοριάς που θα περάσει·

η βροχή, και το χαλάζι,
κι ο βοριάς που θα περάσει,
― και το χιόνι, που το παίρνουν,
στις αυλές, με το φαράσι...

Στα παιδάκια είναι τα χάδια,
στα παιδάκια, τα φιλάκια:
τώρα, ποιος τα συλλογιέται
τα καημένα τα πουλάκια;

Kι όταν γίνει, πάλι, βράδυ,
κι όλοι πάνε να πλαγιάσουν,
να χωθούν μες στα κρεβάτια,
μην τυχόν και ξεπαγιάσουν,

τα πουλάκια τα καημένα,
τα πουλάκια, τώρα, πέρα
θα χαθούν, χωρίς ελπίδα
να φανούν την άλλη μέρα



John George Brown, Δεν είναι κρύο. 1876. Ιδιωτική Συλλογή.


http://www.snhell.gr/kids/content.asp?id=146&cat_id=6
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=31871
http://www.writingupastorm.com/writing-up-a-storm/2009/10/all-the-little-princesses.html

4 σχόλια:

  1. Χρόνια Πολλά Άννα
    Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να προσφέρεις τόση ομορφιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια πολλά, Αννούλα, χαρούμενα και δημιουργικά σου εύχομαι. Και θα ήθελα να ξέρεις πως η τρυφερότητα και η ευαισθησία σε κάθε σου ανάρτηση είναι η πιο ισχυρή αντίσταση στους χαλεπούς καιρούς μας. Να είσαι γερή και δυνατή, πάντα να μας εμπνέεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή