Άννα Αγγελοπούλου: Παιδιά του δρόμου. Η παιδική εργασία στη ζωγραφική. Πίνακες του Γιώργου Ιακωβίδη

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Παιδιά του δρόμου. Η παιδική εργασία στη ζωγραφική. Πίνακες του Γιώργου Ιακωβίδη

Παιδιά του δρόμου.

Είναι δύο πίνακες του γνωστού εκπροσώπου της νεότερης ελληνικής ζωγραφικής Γεωργίου Ιακωβίδη (1853-1932) που απεικονίζουν σκηνές από την καθημερινή ζωή δύο παιδιών-βιοπαλαιστών. Η ζωγραφική του Ιακωβίδη κινείται στο πλαίσιο της ηθογραφίας ως προς τη θεματική και φθάνει στο ρεαλισμό ως προς την απόδοση. Ο καλλιτέχνης, που μετά από την αποφοίτησή του από το Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας φοίτησε στην Ακαδημία των Καλών Τεχνών του Μονάχου, ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να αποδώσει την πραγματικότητα, αλλά όχι να ασκήσει κοινωνική κριτική. Εξιστορεί κυρίως καθημερινές σκηνές από την παιδική και οικογενειακή ζωή που εκτυλίσσονται σ΄ευχάριστο, χαρούμενο και σχεδόν ειδυλλιακό περιβάλλον. Ο ειδυλλιακός αυτός ηθογραφικός χαρακτήρας διακρίνει και τους δύο παρακάτω πίνακες, παρά το γεγονός ότι τα πρόσωπα είναι μικρά φτωχά παιδιά του δρόμου.

Γεώργιος Ιακωβίδης, Η κοιμισμένη ανθοπώλις. Μετά το 1900. Εθνική Πινακοθήκη.

Το φτωχικά ντυμένο κοριτσάκι κάθεται στο μαρμάρινο σκαλοπάτι του νεοκλασικού μέγαρου. Έχει ακουμπήσει το κεφάλι του στην κολόνα και κοιμάται. Στην αγκαλιά του κρατά ένα καλαθάκι με λουλούδια που προφανώς προσπαθεί να πουλήσει στους περαστικούς.

Γεώργιος Ιακωβίδης, Ο μικρός βιοπαλαιστής (ή δακτυλίδια του καπνού). 1887. Ιδιωτική Συλλογή.

Το αγόρι, που κρατά δύο ψάθινα καλάθια, είναι ένα παιδί βιοπαλαιστής του δρόμου. Καπνίζει επιδεικτικά τη γόπα που προφανώς έχει βρει πεταμένη στο δρόμο. "Παίζει" με τα δακτυλίδια του καπνού του τσιγάρου...

Οι δύο πίνακες του Ιακωβίδη μου θύμισαν πίνακες με παρόμοια θεματική του Αμερικανού ζωγράφου J. George Brown, βλ. http://annagelopoulou.blogspot.gr/2013/04/j-george-brown.html

http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=247&artwork_id=63268

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Γεώργιος_Ιακωβίδης_-_Ο_Μικρος_Βιοπαλαιστης_(1887).jpg