Άννα Αγγελοπούλου: Στο καπελάδικο. Πίνακες του Degas

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Στο καπελάδικο. Πίνακες του Degas

Oι καπελούδες του Degas

Συνεχίζω με πίνακες του Edgar Degas που απεικονίζουν εργαζόμενες γυναίκες. Εκτός από τις πλύστρες και τις "γυναίκες που σιδερώνουν" ο Degas κυρίως τη δεκαετία του 1880 έχει ζωγραφίσει μία σειρά έργων που απεικονίζουν συνήθως νεαρές γυναίκες να εργάζονται σε καπελάδικα. Το καπέλο ήταν απαραίτητο αξεσουάρ της ενδυμασίας των γυναικών, ιδιαίτερα εκείνων που ανήκαν στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις.

Θα ξεκινήσω μ' ένα αγαπημένο μου πίνακα που βρίσκεται στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. Απεικονίζει το εσωτερικό ενός καταστήματος με καπέλα. Μία νεαρή γυναίκα ασχολείται μ' ένα καπέλο, ενώ γύρω της διακρίνουμε και άλλα καπέλα.

Ed. Degas, Το καπελάδικο. 1879-1886. Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο.

Ένας μαγικός κόσμος βρίσκεται κρυμμένος στο καπελάδικο. Πολύχρωμα καπέλα με φιόγκους και λουλούδια, τούλια και φτερά, περιβάλλουν την "καπελού".

Ed. Degas, Στο καπελάδικο. 1881. Μητροπολιτικό Μουσείο της Ν. Υόρκης.

Στον παραπάνω πίνακα δύο καλοντυμένες γυναίκες κάθονται στον καναπέ ενός καπελάδικου, ενώ στον παρακάτω πίνακα μία γυναίκα προβάρει ένα καπέλο.

Ed. Degas, Στο καπελάδικο. 1882. Thyssen Bornemisza Μουσείο. Μαδρίτη.

Δύο καπελούδες διακοσμούν καπέλα. Ασφαλώς η εργασία σ' ένα καπελάδικο στο Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν πολύ καλύτερες από άλλους χώρους όπου δούλευαν γυναίκες.

Ed. Degas, Oι καπελούδες. 1882. Nelson Atkins Mουσείο Τέχνης.

Ed. Degas, Στο καπελάδικο. 1882. Μουσείο της Μοντέρνας Τέχνης (MOMA). Ν. Υόρκη.

Η κομψή γυναίκα, που στον παρακάτω πίνακα προβάρει καπέλα μπροστά στον καθρέπτη, είναι η γνωστή Αμερικανίδα ιμπρεσιονίστρια ζωγράφος Mary Cassat, η οποία υπήρξε μαθήτρια και φίλη του Degas. Στην άκρη δεξιά του πίνακα διακρίνουμε την εργαζόμενη κοπέλα να κρατά καπέλα.