Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Ποιήματα του Ζακ Πρεβέρ ( Jacques Prévert) για το σχολείο και τους μαθητές που ονειρεύονται: Ένα ποίημα του Ζακ Πρεβέρ για τους άταχτους μαθητές


Ζακ Πρεβέρ, Ο άταχτος


Με το κεφάλι λέει όχι
μα λέει ναι με την καρδιά
λέει ναι σ' ό,τι αγαπάει
λέει όχι στον καθηγητή
είναι όρθιος
τον ρωτάνε
και νάτα όλα τα προβλήματα μπροστά του
ξαφνικά τον πιάνει ένα γέλιο τρελό
κι όλα τα σβύνει
αριθμούς και λέξεις
χρονολογίες κι ονόματα
φράσεις παγίδες
κι όσο απειλεί ο δάσκαλος
μέσα στη φασαρία που κάνουν τα παιδιά
με κιμωλίες πολύχρωμες
πάνω στο μαύρο πίνακα της δυστυχίας
σχεδιάζει το πρόσωπο της ευτυχίας.

Jacques Prévert, Le cancre 
Il dit non avec la tête
Mais il dit oui avec le coeur
Il dit oui à ce qu’il aime
Il dit non au professeur
Il est debout
On le questionne
Et tous les problèmes sont posés
Soudain le fou rire le prend
Et il efface tout
Les chiffres et les mots
Les dates et les noms
Les phrases et les pièges
Et malgré les menaces du maître
Sous les huées des enfants prodiges
Avec des craies de toutes les couleurs
Sur le tableau noir du malheur
Il dessine le visage du bonheur. 


Βλ. Ζακ Πρεβέρ, Ποιήματα, μετάφραση Βαγγέλη Χατζηδημητρίου, εκδ. Θεωρία, Αθήνα 1982, σ. 34-35.

Albert Anker, Ο μαθητής. 1881.


http://en.wikipedia.org/wiki/File:Albert_Anker_-_Schulknabe.jpg

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου