Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Ποιήματα του Ζακ Πρεβέρ ( Jacques Prévert) για το σχολείο και τους μαθητές που ονειρεύονται: Ζακ Πρεβέρ, το πουλί-λύρα ή σελίδα γραπτού


Ποιήματα του Ζακ Πρεβέρ ( Jacques Prévert) για το σχολείο και τους μαθητές που ονειρεύονται
   Ακόμα ένα ποίημα του Ζακ Πρεβέρ που προτείνει τη φαντασία να μεταμορφώσει τη σχολική πραγματικότητα, να υπερβεί την πραγματικότητα...Για μαθητές αλλά και καθηγητές που ονειρεύονται...


Andre Henri Dargelas (1828-1906), O Γύρος του κόσμου. Ιδιωτική Συλλογή.
Ζακ Πρεβέρ, Το πουλί -λύρα ή σελίδα γραπτού
Δύο και δύο τέσσερα
 
τέσσερα και τέσσερα οχτώ

οχτώ κι οχτώ κάνουν δεκάξι.

Επαναλάβατε! λέει ο δάσκαλος.

Δύο και δύο τέσσερα

τέσσερα και τέσσερα οχτώ

οχτώ κι οχτώ κάνουν δεκάξι.

Μα να το πουλί-λύρα

που περνά στον ουρανό.

Το παιδί το βλέπει,

το παιδί το ακούει,

το παιδί το φωνάζει:

Σώσε με, παίξε μαζί μου,
 πουλί!

Τότε το πουλί κατεβαίνει

και παίζει με το παιδί.

Δύο και δύο τέσσερα.

Επαναλάβατε! λέει ο δάσκαλος.

Και το παιδί παίζει,

το πουλί παίζει μαζί του…

Τέσσερα και τέσσερα οχτώ

οχτώ κι οχτώ κάνουν δεκάξι

δεκάξι και δεκάξι πόσα κάνουν;

Δεν κάνουν τίποτα δεκάξι και δεκάξι

και προπάντων όχι τριάντα δύο

έτσι ή αλλιώς και φεύγουν.

Και το παιδί έκρυψε το πουλί

μες στο θρανίο του

κι όλα τα παιδιά

ακούν το τραγούδι του

κι όλα τα παιδιά ακούν τη μουσική

κι οχτώ κι οχτώ στη βόλτα τους φεύγουν

και τέσσερα και τέσσερα και δυο και δυο

στη βόλτα τους το σκάνε

κι ένα κι ένα δεν κάνουν ούτε ένα ούτε δύο

ένα ένα το ίδιο φεύγουν.

Και το πουλί-λύρα παίζει

και το παιδί τραγουδάει

κι ο καθηγητής φωνάζει:

Πότε θα πάψετε να κάνετε τον καραγκιόζη!

Μα όλα τ’ άλλα παιδιά
 ακούν τη μουσική

και οι τοίχοι της τάξης

σωριάζονται ήσυχα.

Και τα τζάμια ξαναγίνονται άμμος

το μελάνι ξαναγίνεται νερό

τα θρανία ξαναγίνονται δένδρα

η κιμωλία ξαναγίνεται ακρογιαλιά

το φτερό ξαναγίνεται πουλί.


L’oiseau -Lyre
Deux et deux quatre
quatre et quarte huit
huit et huit font seize…
Répétez ! dit le maître
Deux et deux quatre
quatre et quatre huit
huit et huit font seize.
Mais voilà l’oiseau lyre
qui passe dans le ciel
l’enfant le voit
l’enfant l’entend
l’enfant l’appelle
Sauve-moi
joue avec moi
oiseau !
Alors l’oiseau descend
et joue avec l’enfant
Deux et deux quatre…
Répétez ! dit le maître
et l’enfant joue
l’oiseau joue avec lui…
Quatre et quatre huit
huit et huit font seize
et seize et seize qu’est-ce qu’ils font ?
Ils ne font rien seize et seize
et surtout pas trente-deux
de toute façon
ils s’en vont.
Et l’enfant a caché l’oiseau
dans son pupitre
et tous les enfants
entendent sa chanson
et tous les enfants
entendent la musique
et huit et huit à leur tour s’en vont
et quatre et quatre et deux et deux
à leur tour fichent le camp
et un et un ne font ni une ni deux
                                                         un à un s’en vont également.
Et l’oiseau lyre joue
et l’enfant chante
et le professeur crie :
Quand vous aurez fini de faire le pitre
Mais tous les autres enfants
écoutent la musique
et les murs de la classe
s’écroulent tranquillement
Et les vitres redeviennent sable
l’encre redevient eau
les pupitres redeviennent arbres
la craie redevient falaise
le porte-plume redevient oiseau.

http://www.wikigallery.org/wiki/painting_388612/Andre-Henri-Dargelas/Le-Tour-Du-Monde

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου