Άννα Αγγελοπούλου: Γέφυρα. Ένας πίνακας του Ph. Wilson Steer

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Γέφυρα. Ένας πίνακας του Ph. Wilson Steer

Αγγλικός ιμπρεσιονισμός.
Στη γέφυρα. Ένας πίνακας του Philippe Wilson Steer

Πρόκειται, ασφαλώς, για ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του αγγλικού ιμπρεσιονισμού. Ο Philippe Wilson Steer παρουσιάζει έναν άνδρα και μια γυναίκα να στέκονται στη γέφυρα μιας προβλήτας που βλέπει στη θάλασσα. Είναι καλοκαιρινό σούρουπο. Ο ήλιος έχει σχεδόν δύσει. Η κομψά ντυμένη γυναίκα έχει γυρισμένη την πλάτη στους θεατές και κοιτάζει στη θάλασσα. Δεν βλέπουμε το πρόσωπό της. Σε μικρή απόσταση, στέκεται δίπλα της ο άνδρας. Την κοιτάζει που κοιτάζει τη θάλασσα. Ατμοσφαιρικός φωτισμός και υποτονικά, σχεδόν αχνά χρώματα. Η αίσθηση του ακαθόριστου, του αινιγματικού και του ονειρικού κυριαρχεί. Οι λεπτομέρειες και το θέμα δε διακρίνονται με σαφήνεια. Η σκιαγράφηση της εντύπωσης μιας στιγμής.

Όταν ο πίνακας εκτέθηκε το 1887 στο κοινό, τα σχόλια των κριτικών ήταν μάλλον αρνητικά. Ενοχλούσε η ασάφεια των γραμμών, η ελλειπτικότητά του και φυσικά η μη ρεαλιστική προσέγγιση. Ο πίνακας θυμίζει τη σειρά των έργων με τον τίτλο Νυχτερινά του Whistler που φαίνεται είχε επηρεάσει τον Steer.