Στο φως της καλοκαιρινής λιακάδας. Νικηφόρος Βρεττἀκος, "O Χορός του Κορυδαλλού"
και πίνακες για το καλοκαίρι της Lillian Mathilde Genth (1876-1953)
Ήλθε και ο Ιούλιος! Είναι για ακόμη μια φορά Καλοκαίρι. Ας κάνω μία αισιόδοξη καλοκαιρινή ανάρτηση, με φως και αγάπη. Σκέφτομαι ένα ποιητή που έχει πολλές αναφορές στην ποίησή του για το φως και την αγάπη, τον τρυφερό Νικηφόρο Βρεττάκο. Επιλέγω αποσπάσματα από το ποιητικό έργο "Ο Xορός του Κορυδαλλού" και τα συνοδεύω με εικόνες της Αμερικανίδας ιμπρεσιονίστριας ζωγράφου Lillian Mathilde Genth (1876-1953).
Lillian Genth (1876-1953), Καλοκαιρινό πρωινό. Στο φως του πρωινού ήλιου, σκεφτική στην παραλία.
Lillian Genth (1876-1953), Καλοκαιρινό απόγευμα. Σε περισυλλογή στη λιακάδα του καλοκαιρινού απογεύματος .
"... Μου βάσταξες τις σκαλωσιές του ήλιου – ώσπου αναλήφθηκα.
Είδα τον κόσμο από το ύψος του τελευταίου φωτός.
Είσαι συ, που με βοήθησες ν’ ανακαλύψω λοιπόν
πως ο κόσμος γυρίζει έξω απ’ τη νύχτα.
Πως ο άνθρωπος είναι ένα σύστημα ήλιου. Πως όλα
τα κύτταρά μου είναι λίμνες που αναδίνουνε φως…
Lillian Genth (1876-1953), Μαζεύοντας λουλούδια. Καλοκαίρι.
…Όλα λένε: «Αγάπη». Κι όταν γράφω «αγάπη» δεν έχω πια άλλο.
Αλλά εγώ σ’ αγαπώ. Και γι’ αυτό κομματιάζω
τη λέξη «αγάπη» σε χιλιάδες ρινίσματα
και ζυμώνω τα χρώματα, όχι σαν να ’ναι να ειπώ ή να γράψω, αλλά
σα να ’μαι ο παντοκράτορας ενός μεγάλου περιβολιού
και να θέλουν τα χέρια μου να υφάνουνε κρίνα…"
Aποσπάσματα από το ποιητικό έργο "Ο Χορός του Κορυδαλλού" που ανήκει στην ποιητική συλλογή "O Χρόνος και το Ποτάμι". 1957.
Lillian Genth (1876-1953), Καλοκαιρινή μελωδία.
Lillian Genth (1876-1953), Σε σκιερό μέρος.
Όμορφοι οι πίνακες που συνοδεύουν τους στίχους αυτού του γλυκού ανθρώπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Σ’ ἕναν κόσμο πού τίποτα δέν ξέρει ἀπό φῶς,
ἦταν βέβαιο πώς δέν θά μέ γνώριζαν.
Εἶχα ἔρθει ἀπ’ τό μέλλον μέ πρόσωπο
ἀλλιώτικο κ’ ἐκεῖ πού ὁ πόλεμος λεγόταν
εἰρήνη, δέν εἶχα τόπο. Ὡστόσο τό μέλλον
ἐκεῖνο θά ρθεῖ. Κ’ οἱ πύλες θ’ ἀνοίξουν,
συνοδευόμενη ἀπό παιδικές φυσαρμόνικες,
νά περάσει ἡ πομπή μέ τήν ποίηση-ἀγάπη
πού ἀπό αἰώνα σέ αἰώνα δέν θά πάψει
νά ραίνει τό χῶμα μέ φῶς
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΑΜΑΞΙ
Ναι! Πραγματικά, πολύ "γλυκός" άνθρωπος...Υπέροχο το ποίημα που μου χάρισες, σ´ευχαριστώ από την καρδιά μου! Συγγνώμη, που απαντώ με καθυστέρηση, αλλά αυτή η περίοδος είναι πολύ δύσκολη...δεν έχω χρόνο...Όμορφη Κυριακή του Ιουλίου, εύχομαι!
Διαγραφή