Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019

Rudolf Koivu, Χιονισμένα τοπία. Χριστουγεννιάτικες κάρτες

Εικόνες με χιονισμένα τοπία του Φινλανδού Rudolf Koivu

Χιονίζει αυτές τις πρώτες μέρες του νέου έτους και καθώς το χιόνι, που πάντα τέτοια εποχή προσδοκώ με αδημονία όπως τα παιδιά, αρχίζει να καλύπτει κάθε φαινομενικά άσχημο, θυμήθηκα κάποιες εικόνες με χιονισμένα τοπία του διακεκριμένου Φινλανδού ζωγράφου και εικονογράφου Rudolf Koivu (1890-1946).  Εικόνες που μου θυμίζουν παραμύθια της παιδικής μας ηλικίας. Τότε που πίστευα ότι το χιόνι ήταν κάτι μαγικό...ήταν σαν την άχνη ζάχαρη των γλυκών, μόνο που δεν είχε γεύση, ήταν όμως τόσο όμορφο... 

Rudolf Koivu (1890-1946), Η πριγκίπισσα στο μεγάλο δάσος. 1935-1936.

Ο Rudolf Koivu εικονογράφησε πολλά παραμύθια και ιστορίες για παιδιά.  Νεράιδες και βασιλοπούλες σε χιονισμένα δάση, παιδάκια που παίζουν στο χιόνι, που περπατούν σε χιονισμένα νυχτερινά τοπία και κοιτάζουν τα αστέρια στον ουρανό είναι κάποια από τα θέματά του. Οι εικόνες του αγαπήθηκαν και αγαπιώνται από μικρούς και μεγάλους στις Σκανδιναβικές χώρες και πολλές από αυτές έγιναν χριστουγεννιάτικες και πρωτοχρονιάτικες κάρτες.




Rudolf Koivu (1890-1946), Aγόρι με σκιουράκι στα χιόνια.

Rudolf Koivu (1890-1946), Μία νεράιδα του χιονιού μπροστά σ' ένα αγοράκι μέσα στο χιονισμένο δάσος.

Rudolf Koivu (1890-1946), Ένα κοριτσάκι κοιτάζει το χιονισμένο τοπίο.

Rudolf Koivu (1890-1946), Πατινάζ στον πάγο.

Rudolf Koivu (1890-1946), Παιδιά πετάνε χιονόμπαλες στα όρνεα.

Rudolf Koivu (1890-1946), ένα κοριτσάκι μπροστά σε βιτρίνα παιχνιδιών βλέπει μία κούκλα.

Rudolf Koivu (1890-1946), Παιδιά στο χιονισμένο δάσος τη νύχτα των Χριστουγέννων.

Rudolf Koivu (1890-1946), Παιδιά με χιονάνθρωπο.

 Rudolf Koivu (1890-1946), Η βασίλισσα του χιονιού.

 Rudolf Koivu(1890-1946) , Ένα αγόρι στο χιονισμένο δάσος μια νύχτα του Χειμώνα κοιτάζει τα αστέρια.

Rudolf Koivu (1890-1946), Ένα αγοράκι κοιτάζει από το παράθυρο τα αστέρια μια νύχτα του Χειμώνα.

Rudolf Koivu (1890-1946), Νυχτερινή Πτήση πάνω από τη χιονισμένη πόλη.


2 σχόλια:

  1. Καλή χρονιά! Με υγεία!



    ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ ΤΟΠΙΟ

    Ένα τοπίο μονότονο
    απέραντο
    μοναχικό
    είναι το χιονισμένο τοπίο.

    Αστροφεγγιά μετά το χιόνι
    το τοπίο φωτίζεται
    κι η λευκή αγνότητά του
    μας εξαγνίζει.

    Μην πατάτε το χιόνι,
    μην το λερώνετε.

    Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Κρίσιμες στιγμές (2010)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή Χρονιά! Με υγεία και αγάπη! Υπέροχο το "χιονισμένο" τοπίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή