Άννα Αγγελοπούλου: Ε. Χόπερ, "Τα νυχτοπούλια" ("The nighthawks")

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Ε. Χόπερ, "Τα νυχτοπούλια" ("The nighthawks")

Ο Χόπερ είναι ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους. Κάποια στιγμή θα σας μιλήσω περισσότερο για αυτόν.

Αυτή την εικόνα βλέπω κάθε φορά που ανοίγω τον υπολογιστή μου.

O πίνακας λέγεται "Nighthawks"(1942). "Nighthawks" σημαίνει "Νυχτοπούλια".
Ένα στιγμιότυπο από μπαρ: Ο χρόνος έχει σταματήσει. Μόνοι και ξένοι μέσα στη νύχτα, καθισμένοι δίπλα και απέναντι, κοντά και μακριά ταυτόχρονα, σχεδόν αγγίζονται, βυθισμένοι στον εαυτό τους...Μήπως δεν είναι τελικά τόσο μόνοι, όσο νομίζουμε.
Ο πίνακας βρίσκεται στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. Μάλλον απίθανο να τον δω από κοντά.

Ένας πίνακας που έχει γίνει μουσική...
O Tom Waits εμπνεύστηκε από τον πίνακα για τους στίχους των τραγουδιών του δίσκου του "Nighthawks at the Dinner" και η S. Vega τραγούδησε για τους μοναχικούς νυχτόβιους της μεγάλης πόλης.