Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Το Φθινόπωρο στην ποίηση. Ένα ποίημα του Ρώμου Φιλύρα

Ένα φθινοπωρινό ποίημα του Ρώμου Φιλύρα

    Ο Σεπτέμβριος τελειώνει και νομίζω πως πια δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως το Φθινόπωρο ήρθε. Ιδού, λοιπόν, ένα ποίημα του Ρώμου Φιλύρα για τον Σεπτέμβρη. Εποχή για περισυλλογή και περίσκεψη...

Ρώμος Φιλύρας, Langueur

Στα φθινοπωρινά μισόφεγγα, με τη ζωνίτσα
σφιγμένη γύρω στο κορμί το βελουδένιο,
γειρμένη στο διβάνι, ουδέ φωνίτσα
ν´αφήνει αχείλι ολάπαλο και κοραλλένιο.

Κατάμαυρα, στυλά, ολοστρόγγυλα τα μάτια,
στο δρόμο να κοιτάζουν, αφημένα
κι ονειρευτά να χτίζουνε παλάτια,
να κλείσουν μέσα τους τον πόθο των τον ένα...

Το πόδι μαγικά κι ανάλαφρα στο πόδι
ν´απλώνει την απαλοσύνη του, με τάξη,
ουδέ σαν όσο θε να βάραινε το ρόδι,
πεσούμενο από τη ροδιά, μες το μετάξι.

Μόλις να πνέει και μια πνοή και μια υποψία
στ᾽απομεσήμερο, γαλήνιο, του Σεπτέμβρη,
κι αν προς τα μάτια χέρι αργό, υψωτό σε μία
κίνηση φευγαλέα, ζητάει να έβρει

ποια κυβερνά σε αθέλητη ανησυχία,
αγνοημένη ακόμη κι από Εσέ, μαγεία
πνέει στης ψυχής την απονήρευτην ευδία,
μαγεία σ´εμένα, θέαμα, όλα στιγμή αγία!

27-09-1920

Από το ποιητικό έργο Αγάπη που συμπεριλήφθη στην ποιητική συλλογή Θυσία


...Kαι το ποίημα του Ρώμου Φιλύρα μου θύμισε αυτόν τον πίνακα του Αμερικανού ζωγράφου John George Brown. 

John George Brown, Γυναίκα που κάθεται στο παράθυρο. 1872. Ιδιωτική Συλλογή.

Βλ. Ρώμος Φιλύρας ποιήματα άπαντα τα ευρεθέντα, φιλολογική επιμέλεια Χ.Λ.Καράογλου, Αμαλία Ξυνόγαλα, τόμος Α´, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2013, σ. 263.




1 σχόλιο:

  1. Τι όμορφα που έχετε ταιριάξει το ποίημα με τον εκπληκτικό πίνακα του J. G. Brown!
    Εκείνο που σας ξεχωρίζει είναι οτι, δίνετε πολλές πληροφορίες για το κάθε τι που αναφέρεστε κι αυτό είναι σημαντικό, διότι ο αναγνώστης / μέλος σας, έχει πλήρη γνώση από την ανάρτηση σας!
    Να είστε καλά Άννα και να έχετε ένα όμορφο και γλυκό Φθινόπωρο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή