Άννα Αγγελοπούλου: Το καλοκαίρι στη ζωγραφική. Πίνακες του Théo van Rysselberghe

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Το καλοκαίρι στη ζωγραφική. Πίνακες του Théo van Rysselberghe

Περίπατος στην παραλία

Θέλω να κάνω μία "καλοκαιρινή" ανάρτηση σήμερα. Ας προσπαθήσουμε να αφηγηθούμε την ιστορία που μας διηγούνται οι δύο παρακάτω πίνακες του Βέλγου ζωγράφου Théo van Rysselberghe, δείγματα μεταϊμπρεσιονιστικού πουαντιγισμού. Είναι μία καλοκαιρινή ημέρα, αρχές του καλοκαιριού. Οι λευκοφορεμένες κυρίες κάνουν μία βόλτα στην παραλία. Ανεμίζουν τα φορέματα. Φυσάει, μάλλον λιγάκι. Πρέπει να κρατήσουν τα καπέλα τους, για να μην τα πάρει το αεράκι.

Théo van Rysselberghe, Περίπατος. 1901. Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών του Βελγίου. Βρυξέλλες.

Τις απογευματινές ώρες της ημέρας θα τις περάσουν στον κήπο. "Τσάι στον κήπο"…Η μία κεντά, η δεύτερη κρατά το φλιτζάνι και κοιτάζει αφηρημένη και η τρίτη διαβάζει το βιβλίο της. Μία καλοκαιρινή ημέρα ραστώνης των γυναικών της ευρωπαϊκής μεγαλοαστικής τάξης των αρχών του 20ού αιώνα. Η ημέρα κυλά αργά με ρυθμούς βραδείς…Τι μπορεί να σκέφτονται, τι μπορεί να ονειρεύονται, τι μπορεί να περιμένουν αυτές οι γυναίκες;