Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Ερωτευμένα ζευγάρια στο δάσος. Πίνακες ζωγραφικής του Μονέ και του Ρενουάρ

Στο δάσος

   Σήμερα ήταν μία ανοιξιάτικη ημέρα και σκέφτηκα να κάνω μία "ανοιξιάτικη" ανάρτηση με όμορφες εικόνες. Ερωτευμένα ζευγάρια στο δάσος από τους γνωστούς Γάλλους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους Κλωντ Μονέ και Πιέρ Ογκύστ Ρενουάρ.
 
   Το πρώτο ζευγάρι αποτελεί "σπουδή" του Κλωντ Μονέ για τον γνωστό πίνακα "Γεύμα στο γρασίδι" που θα ζωγραφίσει αργότερα. Στη σκιά ενός πυκνού δάσους (είναι το δάσος του Φοντενεμπλώ) βλέπουμε έναν άνδρα και μια γυναίκα. Η γυναίκα έχει γυρισμένη την πλάτη της στο κοινό και φορά ένα υπέροχο ανοιχτόχρωμο φόρεμα που φωτίζει τον πίνακα. Υπέροχες οι φωτοσκιάσεις στο γρασίδι και στα φυλλώματα των δένδρων. Ο Μονέ  είναι επηρεασμένος από τους ζωγράφους του 18ου και αρχών του 19ου αιώνα που ζωγράφιζαν εικόνες στην εξοχή και κυρίως στο δάσος του Φοντενεμπλό (Κουρμπέ, Κορό, κ.ά.). Τα ερωτευμένα ζευγάρια στην εξοχή αποτελεί αγαπημένο θέμα και των ζωγράφων του ροκοκό (Φραγκονάρ, Βατό, κ.ά.).

Cl. Monet, Bazille και Camille (Mελέτη για το "γεύμα στο γρασίδι"). 1865. Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης. Ουάσινγκτον.

    Ο Ρενουάρ ζωγράφιζε συχνά μαζί με τον φίλο του Μονέ στην εξοχή. Την περίοδο 1868-1875 ζωγραφίζει μία σειρά έργων που απεικονίζουν ερωτευμένα ζευγάρια στο δάσος. Ένα χαρακτηριστικό του έργο είναι ο παρακάτω πίνακας που απεικονίζει το τρυφερό στιγμιότυπο ενός ερωτευμένου ζευγαριού στο δάσος. Εκείνος την κοιτάζει με τρυφερότητα, ενώ εκείνη τον κρατά "αγκαζέ" με βλέμμα που ρεμβάζει πέρα μακριά. Εκείνος κρατά στο ένα χέρι του ένα λουλούδι, εκείνη φορά ένα φόρεμα με πορτοκαλί χρώμα που φωτίζει τον πίνακα. Κάποιοι θεωρούν ότι το ζευγάρι είναι ο φίλος του Ρενουάρ, επίσης ζωγράφος, Alfred Sisley και η σύζυγός του.

Pierre August Renoir, Ένα Ζευγάρι (οι αρραβωνιασμένοι) ή Ο Alfred Sisley και η γυναίκα του. Γύρω στα 1868. Wallraf-Richartz Μουσείο. Κολωνία.

 P. August. Renoir, Περίπατος. 1870. Paul Getty Μουσείο.

Περίπατος στο πυκνό δάσος! Εκείνη φορά λευκό φόρεμα, εκείνος της κρατά το χέρι για να τη βοηθήσει να περάσει...

Pierre Auguste Renoir, Εκμυστηρεύσεις. 1875. Ιδιωτική Συλλογή. 

   Εκείνος διαβάζει και εκείνη ακουμπά στον ώμο του με τρυφερότητα. Οι ακτίνες του φωτός περιβάλλουν και τους δύο.

Ρ. Αug. Renoir, Οι ερωτευμένοι. 1875. Εθνική Πινακοθήκη Πράγας. Μια τρυφερή στιγμή υπό τη σκια των φυλλωμάτων των δέντρων.

2 σχόλια:

  1. ΛΗΣΜΟΝΙΑ

    Μ᾿ ἐρωτευμένη τὴν καρδιὰ σὲ γνώρισα ἄγριο Δάσο.
    Ἔπινα στὸ ἀεροφίλημα τὴ μυστικὴ εὐωδιά σου.
    Πρόσμενα μὲ τὸ ξάστερο σκοτάδι νὰ περάσω,
    ὅταν τ᾿ ἀερινὸ στοιχιὸ περνοῦσε στὰ κλαδιά σου.

    Σὲ γνώρισα σ᾿ ἐρωτικὲς νύχτες ρυτιδωμένη
    θάλασσα σὰν τὸ μέτωπο τῆς συλλογῆς, περνοῦσε
    πάνω σου χάδι ἡ σκέψη μου καὶ πάντα ἡ ἀνθισμένη
    ἄκρη σου μὲ τὰ εὐωδιαστὰ φύκια μὲ προσκαλοῦσε.

    Σᾶς γνώρισαν οἱ ἐρωτικὲς νύχτες μου ὡραῖα λουλούδια,
    διάφανα, ἀχνά, πολύχρωμα, σὰ φωτεινὰ σημάδια.
    Βαριὰ ἡ δροσιὰ σὰ φίλημα καὶ ξεχυνόνταν χνούδια
    χρυσὰ ᾿πό τὰ σμιγμένα σας βλέφαρα στὰ σκοτάδια.

    Τώρα στὸ φῶς τῆς ἀρνησιᾶς δομένα, ἔτσι ἀλλαγμένα
    μοῦ δείχνεσθε, στὴ συλλογὴ τὸ νοῦ μου πάω νὰ χάσω.
    Τάχα εἶστε σεῖς ποὺ γνώρισα; Σεῖς εἶστε ἀγαπημένα
    λουλούδια, θάλασσα ἀργυρή, πυκνὸ τῶν πεύκων Δάσο;

    ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. O άκρατος λυρισμός της Πολυδούρη, πράγματι, ταιριάζει με τους πίνακες.
    Χαίρομαι ακόμη μία φορά για την άμεση ανταπόκριση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή