Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Η Άνοιξη στην ποίηση και τη ζωγραφική. Fernando Pessoa και Elisabeth Sonrel

Ένα ποίημα του Fernando Pessoa  και εικόνες art nouveau της Elisabeth Sonrel

   ...Θα συνεχίσω ανοιξιάτικα... Με εικόνες art nouveau των αρχών του 20ού αιώνα από την Elizabeth Sonrel. Αιθέριες γυναικείες μορφές στεφανωμένες με λουλούδια κινούνται σε ανθισμένα τοπία με χρώματα και αρώματα. Αέρινες παρουσίες κρατούν ή μαζεύουν. λουλούδια..
  Η Sonrel καθιερώθηκε κυρίως για την εικονογράφηση περιοδικών, βιβλίων, καρτ ποστάλ, αφισών και ημερολογίων.

Elisabeth Sonrel (1874-1953), Άνοιξη. Καρτ ποστάλ. Γύρω στα 1910. Μία ανθοφόρα πορεία υπό τα ανθισμένα δέντρα. Είναι εμφανής η επιρροή των Προραφαηλιτών. Οι γυναίκες έρχονται από τα βάθη του ύστατου Μεσαίωνα και της πρώιμης Αναγεννησιακής εποχής.

...Και ένα θλιμένο ποίημα για την Άνοιξη ενός αγαπημένου ποιητή, του Πορτογάλου Φερνάντο Πεσσόα. Γιατί, η Άνοιξη πάντα έρχεται και φεύγει...

Από τα Ασύνδετα Ποιήματα του Φερνάντο Πεσσόα

Όταν θα ξαναδώ την άνοιξη,
μπορεί πια να μη βρίσκομαι σ' αυτό τον κόσμο.
Και τι δεν θά' δινα για νά' ναι η άνοιξη άνθρωπος
και να μπορώ να σκέφτομαι πως θά' κλαιγε
γιατί έχασε το μοναδικό της φίλο.
Αλλά η άνοιξη δεν είναι ούτε καν πράγμα:
είναι ένας τρόπος του λέγειν.
Μήτε τα άνθη ξανάρχονται, μήτε τα πράσινα φύλλα.
Καινούρια είναι τα άνθη, καινούρια τα πράσινα φύλλα.
Υπάρχουν άλλες γλυκές μέρες.
Τίποτε δεν επιστρέφει. τίποτα δεν επαναλαμβάνε-
ται, γιατί όλα είναι πραγματικά.

Βλ. Fernando Pessoa, Επιλογή από τις εκδόσεις ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ  ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΚΑΕΪΡΟ
και
ΑΛΒΑΡΟ ΝΤΕ ΚΑΜΠΟΣ,
Επιλογή-Εισαγωγή-Μετάφραση  Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Gutenberg.

Elizabeth Sonrel, Άνοιξη. Από ημερολόγιο του 1900. Ιδιωτική Συλλογή.

Elisabeth Sonrel, Άνοιξη. 1900. Aφίσα. Ιδιωτική Συλλογή..

Elisabeth Sonrel, Άνοιξη. 1900. Aφίσα και καρτ ποστάλ. Ιδιωτική Συλλογή..

Elisabeth Sonrel, Άνοιξη. 1900. Aφίσα και καρτ ποστάλ. Ιδιωτική Συλλογή.

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund3 Απριλίου 2016 στις 4:47 μ.μ.

    Από τις αέρινες γυναίκες και τη μελαγχολία του Πεσσόα στην Παρηγορία της ποίησης του Παπατσώνη.

    Η ΠΑΡΗΓΟΡίΑ

    Ένα μικρό πράσινο δρομάκι οδηγεί στην Ευτυχία.
    Είναι μια τόσο πρόωρα ζεστή Άνοιξη.
    Στο βάθος, θηριώδης Κερασιά λάμπει από τον καρπό.
    Βρίσκεται εκεί Σπιτάκι, στην γαλήνην ερημιάς σπουδαίας.
    Τί φουντωμένα είναι όλα τα δέντρα τριγύρω.
    Ό,τι μαζεύουμε πικρία και απελπισίες της ζωής,
    πάμε συχνά και τα κρύβουμε στην Λήθη
    αυτής της πρασινάδας. Τάφος του κακού,
    οπόθε πηγάζει η Ανάσταση Καλής Ελπίδας
    και το απαραίτητο Θάρρος για τη σκληρήν αυτή Ζωή.

    Από το βιβλίο: Τ. Κ. Παπατσώνης, «’Εκλογή Α’, Εκλογή Β΄»,
    Ίκαρος, Αθήνα 1988, σελ. 16.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου3 Απριλίου 2016 στις 10:59 μ.μ.

    Τι υπέροχος ο Παπατσώνης! Ευχαριστώ που μου τον θύμισες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)