Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Στη θάλασσα. Ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη.

Κώστας Ουράνης,  Στη θάλασσα
Εποχή για θάλασσα... Για αυτό, ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη που με συγκινεί πολύ. Το συνοδεύουν σκηνές στην ακροθαλασσιά από τον Βρετανό ζωγράφο της Βικτωριανής εποχής George Elgar Hicks (1824-1914). Δεν μπόρεσα, όμως, να αποφύγω και ένα πίνακα του του αγαπημένου μου Edvard Munch.

Ω Θάλασσα! σαν ήμουνα παιδί, εξεκινούσα
απ’ το μικρό μου το χωριό κι ερχόμουνα σε σένα
κι από ‘να βράχο κοίταζα, ρεμβαστικά, για ώρες
τα κύματά σου κάτω μου να σκάζουν αφρισμένα.

John Elgar Hicks (1824-1914), Παιδί ντυμένο με ναυτικά. Δημοτική Πινακοθήκη Τέχνης του Σαουθάμπτον. 

George Elgar Hicks, Παιδί που παίζει με μωρό στην παραλία. Δημοτική Πινακοθήκη Τέχνης του Σαουθάμπτον. 
Μέσα μου σάλευε η ψυχή για μακρινά ταξίδια
κι ονειρευόμουνα λαμπρές, μεγάλες πολιτείες
όπου θα ζούσα μια ζωή φανταχτερή, παρόμοια
μ’ εκείνη που σε ξενικές εδιάβαζα ιστορίες.


George Elgar Hicks (1824-1914), Παρέα παιδιών στην παραλία. Δημοτική Πινακοθήκη Τέχνης του Σαουθάμπτον. 
Τώρα, από κείνον τον καιρό έχουν περάσει χρόνια,
τα βήματά μου έσυρα σε πλήθος ξένους τόπους
και γνώρισα όλες τις ζωές και όλους τους ανθρώπους
και, κουρασμένος, έρχομαι σήμερα να ξεχάσω
της ταραγμένης μου ζωής τη μάταιη ιστορία

μες τη δική σου, ω Θάλασσα, μεγάλη ανησυχία!
Edvard Munch, Μελαγχολία. 1894-1896. Μουσείο Munch. Μπέργκεν. Θα μπορούσε να είναι ένα από τα αγόρια που έπαιζαν στην ακροθαλασσιά.


George Elgar Hicks,  Στην παραλία. 1878. Δημοτική Πινακοθήκη Τέχνης του Σαουθάμπτον. Θα μπορούσε να είναι ένα από τα κορίτσια που έπαιζαν στην ακροθαλασσιά.

 Ακόμα μία εκδοχή της ίδιας σκηνής.
George Elgar Hicks,  Στην παραλία. 1879. Ιδιωτική Συλλογή.


Βλ. Κώστας Ουράνης, Ποιήματα, εκδ. Εστία, Αθήνα, 2009, σ. 117.
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund22 Ιουνίου 2016 στις 5:25 μ.μ.

    Αγαπάμε Ουράνη, αλλά αγαπάμε και Σαραντάρη.
    Επί του θέματος:

    Ἄλλοτε ἡ θάλασσα…

    Ἄλλοτε ἡ θάλασσα μᾶς εἶχε σηκώσει στὰ φτερά της
    Μαζί της κατεβαίναμε στὸν ὕπνο
    Μαζί της ψαρεύαμε τὰ πουλιὰ στὸν ἀγέρα
    Τὶς ἡμέρες κολυμπούσαμε μέσα στὶς φωνὲς καὶ τὰ χρώματα
    Τὰ βράδια ξαπλώναμε κάτω ἀπ᾿ τὰ δέντρα καὶ τὰ σύννεφα
    Τὶς νύχτες ξυπνούσαμε γιὰ νὰ τραγουδήσουμε
    Ἦταν τότε ὁ καιρὸς τρικυμία χαλασμὸς κόσμου
    Καὶ μονάχα ὕστερα ἡσυχία
    Ἀλλὰ ἐμεῖς πηγαίναμε χωρὶς νὰ μᾶς ἐμποδίζει κανεὶς
    Νὰ σκορπᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε χαρὰ
    Ἀπὸ τοὺς βράχους ὡς τὰ βουνὰ μᾶς ὁδηγοῦσε ὁ Γαλαξίας
    Καὶ ὅταν ἔλειπε ἡ θάλασσα ἦταν κοντὰ ὁ Θεός

    Γιώργος Σαραντάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου22 Ιουνίου 2016 στις 7:37 μ.μ.

    Φυσικά και αγαπάμε τον Γιώργο Σαραντάρη. Τον λατρεύουμε!!!
    ...και η θάλασσα έχει σημαντικό ρόλο στο έργο του, όπως και ο ουρανός...
    ...και το κυριότερο ο Σαραντάρης είναι αισιόδοξος και φωτεινός!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)