Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017

To Φθινόπωρο στην ποίηση και τη ζωγραφική. Κωνσταντίνος Χατζόπουλος και Elizabeth Adela Stanhope Forbes

  Φθινοπωρινά φύλλα. 
Ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου και ένας πίνακας ζωγραφικής της Elizabeth Forbes

  Αγαπημένη εποχή των συμβολιστών ποιητών το Φθινόπωρο. Η γλυκιά μελαγχολία των φθινοπωρινών τοπίων με τα κοκκινοκίτρινα χρώματα τους γοητεύει. Ένας καταεξοχήν ποιητής του Φθινοπώρου είναι ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος.

Μοναχή του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου
Ίσκιοι γύρω εδώ,
ίσκιοι γύρω εκεί
και τα σκόρπια φύλλα˙
και περνάς εκεί
σα μια ανατριχίλα.

Ώρα μυστική!
Με τα σκόρπια φύλλα
έμεινες, ψυχή,
και είσαι μοναχή
με τα σκόρπια φύλλα.

Από την ποιητική συλλογή "Βραδινοί θρύλοι"

Elizabeth Adela Stanhope Forbes (1859-1912), Το φύλλο. 1897-1898. Iδιωτική Συλλογή. 





2 σχόλια:

  1. Αργύρης Χιόνης παντός καιρού. Υπέροχος και τρυφερός.


    ΧΙΙΙ

    Αυτός ο άνθρωπος δεν αντέχει το φθινόπωρο∙
    τον φθίνει, ανεπανόρθωτα τον φθίνει, κι ας μην
    είναι οπώρα. Είναι, ως εκ τούτου, φυσικό που
    του αντιστέκεται, που σαν τρελός μαζεύει τα
    πεσμένα φύλλα και τα ξανακολλάει στα κλα-
    διά των δέντρων.

    Θα καταφέρει άραγε να ακυρώσει έτσι του κα-
    λοκαιριού την αναχώρηση, την έλευση να μα-
    ταιώσει του χειμώνα;

    Αργύρης Χιόνης, «Ό,τι περιγράφω µε περιγράφει» ποίηση δωματίου, Γαβριηλίδης

    ***

    Στο ίδιο πνεύμα τρυφερότητας:

    ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ

    Να μη λυπάσαι που πέφτουν
    τα φύλλα φθινόπωρο.
    Η δική σου τρυφερότητα
    θαν τα φέρει και πάλι στα δέντρα.
    Δάκρυα μη χαλνάς·
    όλοι ανήκουμε στην ανάσταση.

    Νίκος Καρούζος, «Θρίαμβος χρόνου», εκδ. Απόπειρα, 1997.

    ΥΓ. Το ποίημα, γραμμένο τον Νοέμβριο του 1986, το αφιερώνει ο ποιητής γράφοντας: «Στη μικρούλα κι άγνωστη φίλη μου Μαρία, την κόρη του Σταύρου»
    (Σημ.: του ιδιοκτήτη του μπαρ «Dada» Σταύρου Καλάρογλου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, πολύ τρυφερά και τα δύο. Τα αγαπώ και τα δύο, όπως και τους δημιουργούς τους. Ευχαριστώ πολύ για την ποιητική συμβολή.

      Διαγραφή