Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Καθαρή Δευτέρα και Χαρταετοί. Ποιήματα, φωτογραφίες και πίνακες ζωγραφικής

Χαρταετοί της Καθαρής Δευτέρας

Νίκος Οικονομόπουλος, Χαρταετός. Νότια Πελοπόννησος. 1991. Aπό το αρχείο των Magnum Photos.

David Cox, Πετώντας χαρταετό. Γύρω στα 1820΄

  Καθώς εκπνέει η Καθαρή Δευτέρα, σκέφτομαι τη χαρά των παιδιών, που σήμερα είχαν την τύχη να πετάξουν χαρταετό.  Αγαπημένο παιχνίδι το πέταγμα του χαρταετού στον ουρανό τα παλαιά χρόνια! Πρέπει να είναι υπέροχη η αίσθηση να "αμολάς" το χάρτινο πουλί με τη μακριά ουρά στον ουρανό, τρέχοντας...και να το βλέπεις να υψώνεται στον ουρανό πέρα μακριά... Αίσθηση ελευθερίας!
  Επιλέγω δύο αγαπημένα ποιήματα μαζί με φωτογραφίες και πίνακες με θέμα το πέταγμα του χαρταετού.

Γιάννης Πατίλης, Καθαρά Δευτέρα
 Σχόλιο σ' ένα πίνακα της Ηρώς Νικοπούλου

Ηρώ Νικοπούλου, Μικρή Αριάδνη. 2011. Από τον πίνακα αυτό είναι εμπνευσμένο το ποίημα του Γιάννη Πατίλη.
Όταν ξυπνήσεις
Καθαρά Δευτέρα
και δεις σκοτεινιασμένο ουρανό
με σύντομες βροχές και
με αέρα
την ευκαιρία μη φοβηθείς
και χάσεις να αμολήσεις
πάλι τον χαρταετό
κρατώντας από μέσα την
καλούμπα.
Βλ. Γιάννης Πατίλης, Η αποδρομή του αλκοόλ και άλλα ποιήματα 

David Samour, Πετώντας χαρταετό.  Αθήνα. 1954. Aπό το αρχείο των Magnum Photos. O φωτογράφος Seymour αποτυπώνει ένα χαρούμενο στιγμιότυπο. Μία μητέρα βοηθά το παιδί της να πετάξει αετό την Καθαρή Δευτέρα.

Νίκος Οικονομόπουλος, Ο γιος μου Δημήτρης. Πρέβεζα. 2000. Aπό το αρχείο των Magnum Photos. Ο φωτογράφος φωτογραφίζει τον γιο του να τρέχει για να υψώσει τον αετό...

Αχρονολόγητο ποίημα του Δ. Ι. Αντωνίου

Α. Το μικρό παιδί σε εικόνα

λένε, πως την καθαρή Δεύτερα

τον αετό πετούσε.
Μεθυσμένο, δες το! αυτό το παιχνίδι
ψηλά που σε ανεβάζει μαζί του
σε βουτιές και τσακίσματα,
ο χάρτινος αυτός κομήτης
*
Μπορεί καθ΄ένας ίσα να θυμάται
πράσινα τα χρόνια σαν την χλόη
τη σπαρμένη ακόμα σε ανεμώνες
κι άστρα πεσμένα χαμομήλια.

           Βλ.  Δ. Ι. Αντωνίου, Ποιήματα, Εκδόσεις Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, 2009, σ.  412 .

David Seymour, Χαρταετοί. Αθήνα. 1954. Από το αρχείο των Magnum Photos.

Νίκος Οικονομόπουλος, Χαρταετοί. 1986. Aπό το αρχείο των Magnum Photos.

Justus De Gelder (ή Godfried Schaicken ή Nicolaas Maes), Αγόρια πετούν χαρταετούς. Γύρω στα 1660-62. Warwickshire, Upton House.


Norman Rockwell, Βάφοντας το μικρό σπίτι. 1921. Ιδιωτική Συλλογή. Ένας χαρταετός βρίσκεται κρεμασμένος στον τοίχο. Προφανώς τον έχει φτιάξει το παιδί.

2 σχόλια:

  1. ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

    Τις πρώτες ύλες
    από τον καλαμιώνα θ' αποκόψω.
    Με ζυμάρι θα κολλήσω το χαρτί.
    Τον σπάγκο με προσοχή θα δέσω.

    Κι όταν θα φθάσω στην ουρά
    την έπαρσή μου θα υποτάξω
    μη με προδώσει
    κι ένα καλώδιο ηλεκτροφόρο
    ξεσκίσει τ' όνειρό μου.

    Βάκης Λοϊζίδης, Σε ώρα αιχμής, 2005


    ***

    ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ

    Ψηλά όσο μπορεί να φτάσει,
    πέταξε τον χαρταετό σου κι' ύστερα,
    όταν στα σύννεφα απ' τα μάτια σου χαθεί,
    κόψε του το σχοινί κι' αμόλα τον,
    ψηλότερα να πάει μονάχος.

    Μα σαν του ανήφορου οι πνοές σωθούν,
    και τονε δεις σε ίλιγγο τρελό να πέφτει,
    μη τονε ψάξεις·
    κι' αν τύχει στα γυμνά καλώδια,
    καρβουνιασμένο σκελετό τον αντικρίσεις,
    μη λυπηθείς.

    Προτού ξανά τα χελιδόνια,
    στήσουνε δίπλα του φωλιές,
    εσύ καινούργιο αετό θα φτιάχνεις.

    18 - 3 – 2013 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...και τα δύο υπέροχα! Μακάρι πάντα να έχομε τη δύναμη για να "φτιάχνουμε καινούργιους χαρταετούς"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή