Άννα Αγγελοπούλου: Καλή Πρωτομαγιά μ' έναν αγαπημένο πίνακα και μουσική

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Καλή Πρωτομαγιά μ' έναν αγαπημένο πίνακα και μουσική

Καλή Πρωτομαγιά μ' έναν υπέροχο πίνακα του Γάλλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Κλωντ Μονέ! Eίναι ο γνωστός πίνακας "Οι παπαρούνες κοντά στο Αρζεντιγ" που βρίσκεται στο Μουσείο ντ' Ορσέ στο Παρίσι.

Σ' ένα εξωπραγματικό ανοιξιάτικο λιβάδι με κόκκινες πινελιές-παπαρούνες, κινούνται δύο φιγούρες, η γυναίκα (η Camille) και ο γιος (o Jean) του ζωγράφου. Περπατούν μέσα στις παπαρούνες, αλλά και μαζί με αυτές, κάτω από τα σύννεφα του ουρανού. Στην άκρη αριστερά διαγράφονται άλλες δύο φιγούρες, ενώ στο βάθος μέσα από τις χορευτικές κινήσεις των δένδρων ξεχωρίζει μια εξοχική κατοικία. Το Argenteuil ήταν εξοχικό προάστιο στο Παρίσι.

Les coquelicots à Argenteuil (1873), Musèe d' Orsay

Για τον πίνακα, βλ. http://www.webexhibits.org/colorart/monet2.html
και http://www.intermonet.com/oeuvre/argenteu.htm

Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά βλέποντας τον πίνακα αυτό έχω την επιθυμία να ακούσω μουσική του Eric Satie. Σας αφιερώνω, λοιπόν, και την παρακάτω μελωδία.