Άννα Αγγελοπούλου: Οι κοινωνικές συνθήκες στη ζωγραφική. Εικόνες φτώχειας από πίνακες του Thomas Benjamin Kennington

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Οι κοινωνικές συνθήκες στη ζωγραφική. Εικόνες φτώχειας από πίνακες του Thomas Benjamin Kennington

Άστεγοι και πεινασμένοι. Εικόνες φτώχειας από πίνακες του Thomas Benjamin Kennington

Eικόνες από την καθημερινότητα φτωχών γυναικών και παιδιών, ορφανών και άστεγων, έχει απεικονίσει με ρεαλισμό ο Thomas Benjamin Kennington (1856-1916). Είναι εικόνες από τη Βικτωριανή Αγγλία της Βιομηχανικής Επανάστασης. Σε μια εποχή που η Μ. Βρετανία ήταν μια πανίσχυρη αυτοκρατορία με αποικίες σ᾽όλο τον κόσμο, υπήρχαν φτωχοί και άστεγοι στους δρόμους των μεγαλουπόλεων της Μητέρας Αγγλίας.

Ο Kennington, ο οποίος υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ομίλου της Νέας Αγγλικής Τέχνης, βλέπει με συμπάθεια τους ταπεινούς και καταφρονημένους "ήρωες" των σκηνών που απεικονίζει. Εξαντλημένα από την πείνα και την κούραση ορφανά παιδάκια, χήρες γυναίκες που πρέπει να θρέψουν τα παιδιά τους, ορφανά που πουλάνε λουλούδια στους περαστικούς είναι κάποιοι από τους "ήρωες" τους, που προφανώς κάποιος μπορούσε να συναντήσει στους δρόμους των αγγλικών μεγαλοπούλεων.