Γιάννης Ρίτσος, Μια γυναίκα από άνεμο
Ένας άνεμος σιγανός φυσούσε μέσα της
κι έπαιζε μ' ένα μόνο φύλλο-το χαμόγελό της.
Όλοι αγαπήσαν το χαμόγελό της.
Εκείνη δεν αγάπησε κανέναν.
Peter Vilhelm Ilsted, Πρωινή λιακάδα. 1913. Εθνικό Μουσείο Δυτικής Τέχνης. Τόκυο.
Έμεινε μόνη με τον άφαντο άνεμό της
χάνοντας και το μόνο εκείνο φύλλο. Το "άπειρο", είπε,
είναι ο τέταρτος τοίχος της μοναξιάς μας, όχι η στέγη."
Peter Vilhelm Ilsted, Λιακάδα. 1909. Ιδιωτική Συλλογή.
Peter Vilhelm Ilsted, Μπροστά στο μπλε μπουφέ. Ιδιωτική Συλλογή.
Έμεινε ανύπαντρη, γέρασε, δεν έγινε ούτε άγαλμα.
Σχολαστική στην καθαριότητα, απ' τα χαράματα,
χειμώνα καλοκαίρι, σκούπιζε ως πέρα το πεζοδρόμιο.
Μια μέρα μάλιστα φωτογραφήθηκε έτσι με τη σκούπα της
στο δρόμο εκεί, μπρος σε μια ξένη πόρτα. Κι αυτή η φωτογραφία της
απόμεινε όλο όλο από κείνον τον άνεμο και το χαμόγελό της.
Από τη συλλογή Ασκήσεις
Vilhelm Hammershoi (1864-1916), Γυναίκα που σκουπίζει. Ιδιωτική Συλλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου