Άγγελοι
Αbbott Handerson Thayer, Φιγούρα με φτερά. 1889. Iνστιτούτο Τέχνης του Σικάγο.
Μίλτος Σαχτούρης, Ουράνια απάντηση
Όταν ταξίδεψα στον Ουρανό
ποτέ μου δεν συνάντησα τον αστροναύτη
συνάντησα όμως το Θεό
με τους χρωματιστούς αγγέλους
Τον αστροναύτη πάντα τον πληρώνουν
ποτέ τους δεν πληρώνουν το Θεό
ούτε τους χρωματιστούς αγγέλους
κι όταν κι εγώ στέλνω τον πανούργο εισπράκτορά μου
πάντα γυρίζει άπρακτος
Aπό την ποιητική συλλογή "Το σκεύος"
Ρ. Μ. Ρίλκε, Τραγούδια των αγγέλων
«Πολύν καιρό εκράτησα τον Άγγελό μου,
τόσο πολύ, που φτώχανε στα χέρια μου, έτσι
που γίναμε μικρός αυτός κ’ εγώ μεγάλος:
και, ξαφνικά, να που έγινα το Έλεος το Μέγα,
κ’ έγινε ικεσία τρεμουλιαστή αυτός μόνο.
Τότε, τον ουρανό του το έδωσα και πάλι, –
και μου άφησε το Κοντινό, απ’ όπου αφανίστη,
μάθαμε, εγώ τη ζωή, το ταλάντεμα εκείνος,
κι ο ένας σιγά – σιγά αναγνώρισε τον άλλο.
Abbott Handerson Thayer, Άγγελος. 1893. Πινακοθήκη της Τέχνης του Milwaukie.
Nικηφόρος Βρεττάκος, Η Ελληνική γλώσσα
Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως
θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα
ρυακάκι πού μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους, θα τους
μιλήσω ελληνικά, επειδή
δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε
μεταξύ τους μέ μουσική.
Abbott Handerson Thayer, Άγγελος που κάθεται σε βράχο. 1889. Πινακοθήκη Τέχνης στο Freer.
http://americanart.si.edu/collections/search/artist/?id=4766
http://www.the-athenaeum.org/art/list.php?m=a&s=tu&aid=477
Πρώτα ενθουσιασμό και μετά συγκίνηση μου προκάλεσαν και τα τρία (γνωστά κι αγαπημένα) ποιήματα, απολύτως ταιριαστά με τις μέρες και τους πίνακες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την απέραντη Αγγελολογία των σημειώσεών μου διαλέγω τη γλυκιά και τρυφερή Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.
OI AΓΓΕΛΟΙ, Interlude
Έντιμοι, έντιμοι οι άγγελοι
γιατί κι όταν ακόμη
σε στραβώνουν με το άσπρο
ψιθυρίζουν "δεν υπάρχω".
Αν τουλάχιστον πίστευα στο Θεό
θα 'χαν τα χέρια σου
άπειρες ερμηνείες
όταν κινούνται
και μ' ανεβάζουν στον ουρανό
έναν ουρανό σαν του Ρίλκε
με λυπημένους αγγέλους
να φυσούν τη μοναξιά
κάτω στη γη
υπονοούμενα φτερά
και ντροπαλή η μιλιά τους
γιατί δεν υπάρχουν.
Ο άγγελος είναι έναστρος από μέσα
κι απέξω σκοτεινός για να βυθίζεται
στο μαύρο και να μη φαίνεται.
όταν φοβεροί αέρηδες
θαλάσσιοι με τρίζουν
το μαύρο πηχτό άυλο του αγγέλου
γίνεται έρεβος
μέσα μου. (…)
Οι άγγελοι είναι οι πόρνες τ' ουρανού
με τα φτερά χαϊδεύουν τις πιο αλλόκοτες
ψυχολογίες
ξέρουν τα μυστικά της εγωπάθειας
όταν αποκαλούν το φύλλο δέντρο
και το δέντρο δάσος.
"Έτσι μας έκαν' ο Θεός", λένε, σκύβουν
και χύνεται το φως σαν μαλλί χρυσό ή γέλιο
στο στήθος κρατάνε το καπέλο
την ώρα που λένε αντίο
και μπαίνουν σ' άλλο κόσμο
καλύτερο.
Μια πιπεράτη μυρωδιά
μένει μόνο
στο πρεβάζι του παράθυρου
και στη γλώσσα μια γεύση προδοσίας
απ' το θείο.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Πολύ ωραίο και αντισυμβατικό ποίημα. Μου αρέσει η Αγγελάκη-Ρουκ, αν και δεν έχω διαβάσει συστηματικά τα ποιήματά της
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε για τις όμορφες εικόνες και τα λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά!
Καλή χρονιά, Μαριέλα. ...και εγώ σ' ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή