Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου

Τίτος Πατρίκιος, Η αντίσταση των γεγονότων

   Καθώς εκπνέει ο παλιός ο χρόνος και έρχεται ο νέος, σκέφτομαι να αποχαιρετήσω τον έναν και να καλωσορίσω τον άλλον με ποιήματα ενός αγαπημένου ποιητή που αγαπήσετε και εσείς που περιδιαβάζετε το χώρο μου...εννοώ τον Τίτο Πατρίκιο. Για εσάς, λοιπόν, που  έχετε μοιρασθεί μαζί μου διάφορα ταξίδια σε κόσμους μαγικούς, κάποια ποιήματα του ποιητή από την ποιητική συλλογή Η αντίσταση των γεγονότων (2000), γιατί η ποίηση -έτσι, θέλω να πιστεύω- είναι το φάρμακο της ψυχής, το αντίδοτο για κάθε δυσκολία...




Τα παγόβουνα

Συναντιόμαστε σαν τα παγόβουνα
όχι επειδή έχουμε πια παγώσει
αλλά γιατί από τα όσα δείχνουμε
κρύβουμε απείρως περισσότερα
κάτω από την επιφάνεια του νερού.


Προτίμηση

Όχι πως δεν τον στενοχωρούσε
να κάθεται στις τελευταίες σειρές
όμως περισσότερο θα τον στενοχωρούσαν
το σπρώξιμο, το στρίμωγμα, οι φωνές
όσο να φθάσει ως τις πρώτες θέσεις.


Στην αφή άλλων χεριών

Τα πράγματα παραμένουν πιστά σ' εμάς
όσο τα έχουμε στην κατοχή μας
μα λίγο ν' απομακρυνθούμε μας ξεχνούν
υποτάσσονται ανέμελα στον νέο κάτοχό τους
αφήνονται στην αφή άλλων χεριών
συναινούν στις χρήσεις που τους επιβάλλουν.
Νοσταλγούμε τα πράγματα που χάσαμε
όπως μιαν άπιστη ερωμένη
που διατηρείται αγέραστη στη μνήμη μας.


Το βάρος των κινήτρων

Παρά τις αργοπορημένες του αφίξεις
το μυαλό του δούλευε τόσο γρήγορα
που όλα πραγματώνονταν αστραπιαία
μες τη σκέψη του.
Δεν είχε πια κανένα κίνητρο
να πραγματώσει κάτι και στην πράξη.
Η ζωή του γινόταν ώρες ώρες
τόσο ανάλαφρη
την έπαιρνε κι ο παραμικρός αγέρας.

G. Fr. Kersting, Άνδρας που διαβάζει υπό το φως της λάμπας. 1814. Oscar Reinhart Ίδρυμα. Winterthur.

Προσπάθειες

Κοίταζε γύρω του λιγότερο βιαστικά
"Ελπίζω τώρα με περισσότερη εμβάθυνση
σίγουρα με ηπιότερες επιθυμίες"
μονολογούσε προσέχοντας μην τον ακούσουν.
Προσπαθούσε περισσότερο να παρατηρεί
προσπαθούσε λιγότερο να συγκινείται.


Η δυσκολία
Στη Natalia  Moreleόn

Τώρα ξέρω πολλά
γι' ανθρώπους και για πράγματα
για σπίτια και για ζώα
ξέρω πολλά
για χρώματα και μουσικές
Η δυσκολία είναι να τ' αφηγηθώ.
Κουερναβάκα, 3 Φεβρουαρίου 2000


Το μέλλον

Μα πώς χωράει τόση αβεβαιότητα
μέσα στο λίγο μέλλον που μας μένει;

Ζω όσο έχω και μια μέρα μέλλον.

Παίζω με κάποια δόση σιγουριάς
ακόμα και για μετά το θάνατό μου.


Το φάρμακο

Υπάρχουν πράγματα που ακόμα
θέλω να τα κρατάω κρυφά
υπάρχουν πρόσωπα που δεν κατανομάζω
μ' όλο που συνεχώς απομακρύνονται
κι ούτε που θά' ταν τρομερό
αν αποκάλυπτα τα πάντα
μόνο που η αποσιώπηση
είναι κι αυτή ένα φάρμακο
για την καταπολέμηση της λήθης.

Edward John Poynder (1836-1919),  Βράδυ στο σπίτι.


Bλ. Τίτος Πατρίκιος, Η αντίσταση των γεγονότων, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2000.

http://www.biblionet.gr/author/1668/Τίτος_Πατρίκιος

http://museumoskarreinhart.ch/en/sehen/highlights.html



2 σχόλια:

  1. "Ζω όσο έχω και μια μέρα μέλλον." ας κρατηθούμε από αυτόν τον ελπιδοφόρο στίχο.
    Καλή Χρονιά Άννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά, Σοφία! Σε φιλώ και να είσαι πάντα δημιουργική, με κέφι και διάθεση για προσφορά. ...και πάντα με χαμόγελο!

      Διαγραφή