Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

Οι ψαράδες του Skagen και οι γυναίκες τους. Πίνακες του Michael Ancher και το Εμβατήριο του Ωκεανού του Γιάννη Ρίτσου

Ατενίζοντας τη θάλασσα. Οι ψαράδες του Skagen και οι γυναίκες τους.

   Συνεχίζω με πίνακες του Δανού ζωγράφου Michael Ancher (1849-1927) με θαλασσινά θέματα από το ψαροχώρι Skagen της Δανίας όπου έζησε μαζί με τη γυναίκα του Anna Ancher, ζωγραφίζοντας και οι δύο εικόνες από θαλασσινά τοπία της περιοχής και από τη ζωή των κατοίκων της.
    Ο Ancher πήγε για πρώτη φορά στο Skagen το 1874 για να περάσει το καλοκαίρι του ζωγραφίζοντας, και ήταν ο μόνος από τους καλλιτέχνες που παραθέριζαν εκεί, ο οποίος εγκαταστάθηκε μόνιμα, αφού γνώρισε τη γυναίκα του Anna που καταγόταν από την περιοχή. Συνήθιζε να απεικονίζει σκηνές από την καθημερινότητα των ψαράδων του Skagen στην παραλία με ρεαλισμό και δραματικότητα. Στην παρακάτω εικόνα απεικονίζει με δραματικότητα που φθάνει στο νατουραλισμό μία ομάδα ψαράδων να σπρώχνει τη βάρκα στη θάλασσα, ενώ βλέπουμε και κάποιους θεατές να παρακολουθούν την προσπάθεια...
   

Michael Ancher, Ψαράδες σπρώχνουν μια βάρκα με κουπιά. 1881. Μουσείο του Skagen.

   Είναι ένας αγαπημένος μου πίνακας. Ένα ζευγάρι ψαράδων στέκονται στους αμμόλοφους του Skagen  και κοιτάζουν τη θάλασσα. Η γυναίκα κρατά το πλεκτό της...

Michael Ancher, Ένα ζευγάρι ψαράδων από το Skagen στην παραλία. 1899. Ιδιωτική Συλλογή.

   Συνηθισμένο θέμα του Ancher ήταν η απεικόνιση ομάδων ψαράδων που στέκονται στην παραλία και κοιτάζουν ένα σημείο πέρα μακριά της θάλασσας.

Michael Ancher, Δύο ψαράδες στην παραλία. Ο ένας δείχνει προς τη θάλασσα. 1904. Ιδιωτική Συλλογή.

Michael Ancher, Τρεις ψαράδες στο ηλιοβασίλεμα στην παραλία του Skagen. 1906. Ιδιωτική Συλλογή.

Michael Ancher, Τρεις ψαράδες στην παραλία του Skagen. 1917. Ιδιωτική Συλλογή.


Michael Ancher, Τρεις ψαράδες στον απογευματινό ήλιο στην παραλία του Skagen. Ιδιωτική Συλλογή.

   Ο παρακάτω πίνακας είναι επίσης από τους αγαπημένους μου. Το ζευγάρι των ψαράδων κοιτάζει το ηλιοβασίλεμα στην παραλία. Μάλλον μόνο ο άνδρας κοιτάζει τη θάλασσα, γιατί η γυναίκα κοιτάζει το πλεκτό της...

Michael Ancher, Ένας ψαράς και η γυναίκα του στο ηλιοβασίλεμα στην παραλία του Skagen. 1919. Ιδιωτική Συλλογή.


Michael Ancher, Ένας ψαράς και η γυναίκα του στην παραλία του Skagen πίσω από τον φάρο. 1923. Ιδιωτική Συλλογή.

Michael Ancher, Σκηνή στην παραλία με γυναίκα ψαρά που κοιτάζει τη θάλασσα1921. Ιδιωτική Συλλογή.

Michael Ancher, Μια γυναίκα ψαρά στους αμμόλοφους. Ιδιωτική Συλλογή.


...Και οι πίνακες του Michael Ancher μου θύμισαν το παρακάτω απόσπασμα από το ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου, Το εμβατήριο του ωκεανού.

Οι γέροι ναυτικοί,
 που δεν έχουν καΐκι, που δεν έχουν πια δίχτυα 
κάθονται στο βράχο 
και καπνίζουν στην πίπα τους 
ταξίδια, σκιά και μετάνοια.
 Όμως εμείς 
δεν ξέρουμε τίποτα 
απ ́ τη στάχτη στη γεύση του ταξιδιού. 
Ξέρουμε το ταξίδι 
Και το γλαυκό ημικύκλιο του ορίζοντα 
που’ ναι σαν τ ́ άγριο φρύδι 
θαλασσινού θεού. 
Πηδάμε στις βάρκες 
λύνουμε τα σκοινιά και τραγουδάμε τη θάλασσα 
κοιτώντας το ασημένιο σύννεφο
πλάι στ ́ ανοιξιάτικο φεγγάρι. 
Ποια διαμαντένια πολιτεία 
κοιμάται πίσω απ ́ τα βουνά;
 Ποια φώτα τρέμουν πέρα στη νύχτα 
και μας φωνάζουν;
Ακούσαμε το τραγούδι της θάλασσας
και δε μπορούμε πια να κοιμηθούμε. 
Μητέρα, 
μη μου κρατάς το χέρι.



2 σχόλια:

  1. Όλες οι αναρτήσεις σου είναι εξαιρετικές . Ορισμένες όμως, όπως αυτή, είναι συγκλονιστικές. Μου αρέσουν πάρα πολύ οι πίνακες και ο συνδυασμός με το ποίημα του Ρίτσου.
    Μπράβο βρε Άννα.
    Να' σαι καλά και να συνεχίσεις να προσφέρεις.
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, Σοφία. Εκτιμώ πάντα την κρίση σου.
      Εύχομαι Καλό Καλοκαίρι.
      Άννα

      Διαγραφή