Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Στο δρόμο. Ένας πίνακας του Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη και ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα

Φιγούρες στο δρόμο. Ένας πίνακας του Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη και το 
Θέατρο του Λάμπρου Πορφύρα

    Επιμένω με έργα του Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη (1881-1955), που με γοητεύουν για την ιδιαίτερη εσωτερικότητα και την ονειρική, σχεδόν απόκοσμη ατμόσφαιρα. Στο έργο του Φιγούρες στο δρόμο, βλέπουμε χαμηλά σπίτια με λιτές γραμμές και αδρά σχήματα να πλαισιώνουν έναν δρόμο μάλλον την ώρα του σούρουπου. Στο ημίφως του δρόμου κινείται, σε πρώτο πλάνο στα δεξιά, μια ανδρική μορφή με ημίψηλο καπέλο, ενώ πίσω αριστερά μόλις διακρίνονται στη σκια ενός σπιτού δύο ακόμα "απρόσωπες" μορφές. Ο ατμοσφαιρικός αυτός πίνακας μου θυμίζει την ποίηση του συμβολιστή ποιητή Λάμπρου Πορφύρα (1878-1932) και πιο συγκεκριμένα, ένα από τα πιο γνωστά ποιήματά του, Το θέατρο.

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Φιγούρες στο δρόμο. Συλλογή έργων τέχνης της Βουλής των Ελλήνων.

Λάμπρος Πορφύρας, Το θέατρο

Δεν ξέρω πώς να σου το ειπώ. Mα ο δρόμος, χθες το βράδυ,
μες στην σταχτιά τη συννεφιά σα θέατρο είχε γίνει,
μόλις φαινόνταν η σκηνή στ' ανάριο το σκοτάδι
και σα σκιές φαινόντανε μακριά μου οι θεατρίνοι.

Tα σπίτια πέρα κι οι αυλές και τα κλωνάρια αντάμα
έλεγες κι ήταν σκηνικά παλιά και ξεβαμμένα,
κι εκείνοι εβγαίναν κ' έπαιζαν τ' αλλόκοτό τους δράμα,
κι άκουγες βόγγους κι άκουγες και γέλια ευτυχισμένα.

Eγώ δεν ξέρω. Eβγαίνανε κι εσμίγαν κι επαγαίναν
κι ήτανε μια παράσταση και θλιβερή κι ωραία,
Kι έβγαινε -Θε μου!- κι η νυχτιά, καθώς επαρασταίναν,
έβγαινε -Θε μου!- κι έριχνε τη μαύρη της αυλαία.

"Μια χώρα πάντα σιωπηλή"


Βλ. 
Έργα τέχνης από τη συλλογή της Βουλής των Ελλήνων, β´αναθεωρημένη έκδοση, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, Αθήνα 2010, σ. 35-36, 202-203.

http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=50&author_id=39

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/lampros_porfyras_poems.htm#ΤΟ_ΘΕΑΤΡΟ

http://annagelopoulou.blogspot.gr/2013/07/blog-post_10.html (για τον Τριανταφυλλίδη)

http://annagelopoulou.blogspot.gr/search/label/Λάμπρος%20Πορφύρας (για τον Πορφύρα).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου