To κορίτσι του καταστήματος
Στα τέλη του 19ου αιώνα στις πρωτεύουσες των βιομηχανικών κρατών του Δυτικού Κόσμου, οι γυναίκες που εργάζονταν έξω από το σπίτι ήταν λίγες και φυσικά ανήκαν στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Στον πίνακα του Γάλλου ζωγράφου James Tissot απεκονίζεται το εσωτερικό ενός καταστήματος που πουλά γυναικεία ενδύματα, κορδέλες και φορέματα. Από την τζαμαρία-βιτρίνα του καταστήματος διακρίνουμε τον πολυσύχναστο δρόμο της πόλης (είναι το Παρίσι) με περαστικούς. Σε πρώτο πλάνο το βλέμμα του ζωγράφου και το δικό μας στέκεται σε μία μαυροφορεμένη κομψή, αλλά απλά ντυμένη κοπέλα που κοιτάζει προς τους θεατές. Ένα ανεπαίσθητο, μάλλον θλιμένο, χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη της. Είναι το "κορίτσι του καταστήματος", η πωλήτρια. Στο ένα χέρι κρατά ένα πακέτο και με το άλλο χέρι έχει ανοίξει την πόρτα του καταστήματος, προφανώς για να περάσει ο πελάτης. Στην άκρη αριστερά βλέπουμε ακόμα μία πωλήτρια, ντυμένη με παρόμοια μαύρη ενδυμασία, να τακτοποιεί ένα κουτί. Από τη βιτρίνα διακρίνουμε έναν καλοντυμένο άνδρα να κοιτάζει διαπεραστικά προς την πωλήτρια. Οι εργαζόμενες γυναίκες ήταν εκτεθειμένες στα αδιάκριτα βλέμματα των ανδρών και δέχονταν συχνά παρενοχλήσεις, γιατί θεωρούνταν "αμφιβόλου ηθικής". Μία γυναίκα δεν έπρεπε να περνά μεγάλο χρονικό διάστημα μόνη και ασυνόδευτη έξω από τους τοίχους της προστατευμένης οικίας, ακόμα και αν ο χώρος όπου βρισκόταν ήταν ο χώρος εργασίας της.
James Tissot, Το κορίτσι του καταστήματος. 1883-1885. Πινακοθήκη Τέχνης του Οντάριο.
Ο Tissot έχει απεικονίσει αριστοτεχνικά με λεπτομέρειες το εσωτερικό του καταστήματος. Στο τραπέζι βλέπουμε ανάκατα κορδέλες και υφάσματα. Μια κορδέλα σε σχήμα καρδιάς βρίσκεται στο χαλάκι κάτω από το τραπέζι. Ο θεατής αισθάνεται ότι ο ίδιος είναι πελάτης του καταστήματος και ότι η πωλήτρια έχει ανοίξει την πόρτα για αυτόν.
Γυναικεία εργασία
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω να προσέχω τα παιδιά
Ν' απλώσω τα ρούχα
Να σφουγγαρίσω το πάτωμα
Να ψωνίσω για φαγητό
Να τηγανίσω μετά το κοτόπουλο
Να σκουπίσω το μωρό
Έχω παρέα να ταΐσω
Τον κήπο να ξεχορταριάσω
Έχω πουκάμισα να σιδερώσω
Να ντύσω τα κουτσούβελα
Την κονσέρβα ν' ανοίξω
Έχω να καθαρίσω τούτη την καλύβα
Μετά να φροντίσω για τους ασθενείς
Το βαμβάκι ύστερα να μαζέψω.
Λάμψε πάνω μου, ηλιαχτίδα
Βρέξε πάνω μου, βροχή
Ριχτείτε πάνω μου απαλά, δροσοσταλίδες
και δροσίστε πάλι το μέτωπό μου.
Καταιγίδα, πάρε με από 'δω
Με τον αγριεμένο σου άνεμο
Άσε με να αιωρηθώ στον ουρανό
Ώσπου να μπορώ ξανά ν' αναπαυθώ.
Ριχτείτε απαλά, χιονονιφάδες
Καλύψτε με με λευκά
παγωμένα φιλιά και
Αφήστε με ν' αναπαυθώ απόψε.
Ήλιε, βροχή, κυρτέ ουρανέ,
Βουνό, ωκεανοί, φύλλο και πέτρα
Αστέρι λάμψε, σελήνη φέξε
Είστε ό,τι μπορώ να αποκαλέσω δικά μου.
ΜΑΓΙΑ ΑΓΓΕΛΟΥ, μτφρ.: Μαρία Κατσοπούλου
Kαλημέρα!
Εύστοχη, όπως πάντα, η ποιητική σου παρέμβαση, Rosa. Καλή μέρα και καλή εβδομάδα!
ΔιαγραφήΕύστοχη, όπως πάντα, η ποιητική σου παρέμβαση, Rosa. Καλή μέρα και καλή εβδομάδα!
Διαγραφή