Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ο Χριστός στη ζωγραφική. J. Everett Millais, ο Χριστός στο σπίτι των γονιών του

Θρησκευτικά θέματα και Προραφαηλίτες ζωγρἀφοι
J. Everett Millais, Ο Χριστός στο σπίτι των γονιών του
   
   Μεγάλη Δευτέρα σήμερα, για αυτό σκέφτηκα να σας παρουσιάσω έναν αγαπημένο μου πίνακα του Προραφαηλίτη ζωγράφου John Everett Millais με θρησκευτικό θέμα. O πίνακας είναι γνωστός με τον τίτλο Ο Χριστός στο σπίτι των γονιών του ή το Ξυλουργείο, αν και όταν τον εξέθεσε ο Millais (το 1850) στην έκθεση της Βασιλικής Ακαδημίας των τεχνών στο Λονδίνο δεν έφερε τίτλο αλλά συνοδευόταν μόνο από ένα απόσπασμα της Βίβλου (του προφήτη Ζαχαρία) που έλεγε περίπου τα εξής: "...και όταν κάποιος θα του πει: τι είναι αυτά τα σημάδια στα χέρια σου; Τότε αυτός θα απαντήσει: είναι οι πληγές που με λάβωσαν στο σπίτι των φίλων μου".
   Ο πίνακας είναι το πρώτο σημαντικό έργο με θρησκευτικό θέμα που παρουσίασε ο Millais, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Προραφαηλιτικής αδελφότητας ζωγράφων. Ο ζωγράφος επιλέγει να απεικονίσει με ρεαλισμό μία σκηνή από την παιδική ηλικία του Χριστού, στην οποία, όμως, για τον προσεχτικό θεατή είναι εμφανή τα στοιχεία του συμβολισμού.
   Η σκηνή είναι βέβαια επινόηση της φαντασίας του καλλιτέχνη. Στο χώρο ενός τυπικού ξυλουργείου, όπως ήταν τα ξυλουργεία στα μέσα του 19ου αιώνα στη Μ. Βρετανία και προφανώς και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο ηλικιωμένος Ιωσήφ με τον νεαρό βοηθό του κατασκευάζουν μία ξύλινη πόρτα που είναι τοποθετημένη σε τραπέζι. Ο μικρός Χριστός έχει πληγώσει κατά τύχη την παλάμη του χεριού του από ένα καρφί της πόρτας. Βλέπουμε όλα τα πρόσωπα της σκηνής να περιβάλλουν με ενδιαφέρον και να φροντίζουν με τρυφερότητα το πληγωμένο παιδάκι. Η γλυκιά μητέρα Μαρία έχει γονατίσει δίπλα του και περιμένει την ανταπόδοση ενός φιλιού από τον μικρό Χριστό, ενώ ο πατέρας Ιωσήφ έχει σταματήσει την εργασία του και κοιτάζει με αγωνία την πληγωμένη παλάμη του παιδιού. Ο βοηθός του ξυλουργού κοιτάζει και αυτός με ανησυχία το παιδί. Στην άκρη δεξιά του πίνακα βλέπουμε ένα περίπου συνομήλικο παιδί-είναι ο Άγ. Ιωάννης ο Βαπτιστής -να φέρει ένα πήλινο σκεύο με νερό για να πλύνουν την πληγή. Πίσω από το τραπέζι η γιαγιά, η μητέρα της Παναγίας Αγ. Άννα, βλέπει το καρφί της πόρτας που τραυμάτισε τον εγγονό της.
   Το ξύλο, το καρφί, η πληγή από το καρφί στην παλάμη του χεριού, το κοπάδι με τα πρόβατα που διακρίνουμε έξω από την ανοιχτή πόρτα είναι ασφαλώς στοιχεία συμβολισμού και συμβολικές προσημάνσεις για το τι περιμένει το ανυποψίαστο παιδί: η Σταύρωση και ο ρόλος του Ποιμένα της χριστιανικής κοινότητας. Ακόμα και το τριγωνικό ξυλουργικό εργαλείο που κρέμεται στον τοίχο, πίσω από την Αγ. Άννα, λένε ότι συμβολίζει την Αγ. Τριάδα.

 J. Everett Millais, Ο Χριστός στο σπίτι των γονιών του ή το ξυλουργείο. 1849-50. Tate Britain. Λονδίνο. Τα ροκανίδια στο πάτωμα είναι ύψιστο δείγμα της ρεαλιστικής απόδοσης.

   Για πρώτη φορά μία σκηνή με "ιερά" θεία πρόσωπα της Αγ. Γραφής απεικονίζεται τόσο ρεαλιστικά. Ο χώρος και τα πρόσωπα είναι πέρα ως πέρα αληθοφανή και θα μπορούσε να είναι η οικογένεια ενός αληθινού ξυλουργού μέσα σ᾽ένα πραγματικό ξυλουργείο. Άλλωστε, λένε ότι ο Millais ζωγράφισε το χώρο ενός πραγματικού ξυλουργείου που βρισκόταν στην Oxford street, ενώ χρησιμοποίησε μοντέλα για τις μορφές της σκηνής. Για παράδειγμα, για το πρόσωπο του Ιωσήφ είχε ως μοντέλο τον πατέρα του, όμως για το σώμα χρησιμοποίησε ως μοντέλο πραγματικό ξυλουργό. Το ίδιο ισχύει για όλες τις μορφές.
 Ο Millais ακολουθεί στην απόδοση της σκηνής ένα από τα κύρια αξιώματα των Προραφαηλιτών ζωγράφων. Η τέχνη πρέπει να υπηρετεί την απεικόνιση της "αλήθειας που υπάρχει στη φύση", να απεικονίζει τη φύση, τους ανθρώπους και τα πράγματα, όπως φαίνονται. Αυτό ήταν ένα από τα αξιώματα των Προραφαηλιτών. Πρόκειται, βέβαια, για "ρεαλισμό" του ιδανικού και της ομορφιάς, γιατί οι  Προραφαηλίτες δε θα επέλεγαν ποτέ να απεικονίσουν κάτι άσχημο ή επαχθές για τον θεατή. Θα έλεγα ότι ακόμα και την πιο σκληρή σκηνή θα την έκαναν όμορφη, γιατί έτσι θα επέλεγαν να την δείξουν.

Λεπτομέρεια από τον ίδιο πίνακα. Μια τρυφερή σκηνή μεταξύ μίας συνηθισμένης μητέρας και ενός συνηθισμένου παιδιού.

    Ο πίνακας προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και γράφτηκαν πολλά αρνητικά σχόλια στον τύπο. Ανάμεσα στους οξείς επιτιμητές του ήταν και ο γνωστός πεζογράφος της Βικτωριανής Μ. Βρετανίας, ο Ντίκενς. Αυτό που ενόχλησε τους ηθικολόγους της Βικτωριανής εποχής ήταν μάλλον η αληθοφάνειά του. Πώς ήταν δυνατό να απεικονίζεται μία απλή καθημερινή σκηνή από τη ζωή του μικρού Χριστού σ᾽ένα χώρο που θύμιζε το ξυλουργείο της γειτονιάς και με συνηθισμένες μορφές που είχαν άμεση αναφορά σε ανθρώπους της εργατικής τάξης; Το θείο και το ιερό μεταμορφωνόταν σε καθημερινό, οικείο, κοντινό...ο Χριστός και η Παναγία γίνονταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας... Όμως, η ομορφιά και η αλήθεια μπορεί να βρίσκεται δίπλα μας ή λίγο παρά πέρα, όχι πάντως πολύ υψηλά και πολύ μακριά, μπορεί να είναι ορατή και όχι αόρατη. Για αυτό, ο πίνακας αγαπήθηκε πολύ από το κοινό και ίσως από αυτή την άποψη οι Προραφαηλίτες να αποτέλεσαν πράγματι την πρωτοπορία στην τέχνη της Βικτωριανής Βρετανίας.

Βλ. T. Barringer, J. Rosenfeld, Al. Smith, Pre-Raphaelites. Victorian Avant-Garde (Οδηγός της έκθεσης που έγινε στην Πινακοθήκη Tate Britain του Λονδίνου από τις 12 Σεπτεμβρίου 2012 έως τις 13 Ιανουαρίου 2013 ), Tate, London, 2012, σ. 116-117.
http://smarthistory.khanacademy.org/sir-john-everett-millais-christ-in-the-house-of-his-parents.html
http://www.tate.org.uk/art/artworks/millais-christ-in-the-house-of-his-parents-the-carpenters-shop-n03584
http://en.wikipedia.org/wiki/Christ_in_the_House_of_His_Parents

Παλιές ελληνικές πασχαλινές κάρτες


Ελληνικές παλιές πασχαλινές κάρτες

   Επιμένω στις παλιές πασχαλινές κάρτες. Είναι παλιές ελληνικές πασχαλινές κάρτες. Αυτές που έστελναν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας, για να ευχηθούν για το Πάσχα ή αυτές που λάβαιναν με ευχές. Τις βρήκα και με γοήτευσαν, γιατί μεταφέρουν μνήμες εποχών που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Άλλωστε, ποιος στέλνει σήμερα κάρτες με ευχές, αναρωτιέμαι.
    Ας προσπαθήσουμε να τις συγκρίνουμε με παλιές Βικτωριανές πασχαλινές κάρτες.

Ευχές με μία πολύχρωμη ανθοδέσμη.

Έντονα χρωματισμένα λουλούδια και αυγά.

 Βικτωριανή πασχαλινή κάρτα με καλάθι λουλουδιών. Τα λουλούδια είναι συνηθισμένο θέμα για τις πασχαλινές κάρτες. Στις ελληνικές κάρτες τα χρώματα των λουλουδιών είναι πιο έντονα και οι ανθοδέσμες πολύχρωμες.


Ακόμα μία χαρούμενη ελληνική πασχαλινή κάρτα. Καμπάνες που εύχονται Χριστός Ανέστη και γιρλάντες με πολύχρωμα λουλούδια.

Καμπάνες και αγγελάκια με αυγό.

Οι καμπάνες που αναγγέλλουν το χαρμόσυνο Χριστός Ανέστη είναι ένα ακόμα σύνηθες θέμα των πασχαλινών καρτών. Στη βικτωριανή κάρτα βλέπουμε ένα πουλάκι, μία καμπανούλα, λευκά λουλούδια και στο βάθος μία εκκλησία χωριού.

Λουλούδια, καμπάνια και αστέρια σε γερμανική πασχαλινή κάρτα.

Πασχαλινές ευχές  με φωλιά χελιδονιών. Τα πουλάκια είναι συνηθισμένο θέμα των πασχαλινών ευχών.


Βικτωριανές κάρτες με πουλάκια και αυγά.



Ελληνική πασχαλινή κάρτα με φωτογραφία μίας μητέρας με το παιδί της.

Δύο παιδάκια με αυγά εύχονται Χριστός Ανέστη. Στο βάθος διακρίνεται ένα βουκολικό θέμα. Βοσκός με το κοπάδι του και μία εκκλησιά. Τα παιδάκια και οι βοσκοί με το κοπάδι είναι επίσης ένα συνηθισμένο θέμα των πασχαλινών καρτών.

Η Ανάσταση και η Ανάληψη του Κυρίου είναι ένα ακόμα συνηθισμένο θέμα.

Ο Χριστός έχει αναστηθεί. Προβατάκια, καμπαναριό και στο βάθος τα σπίτια του χωριού.

Βικτωριανή πασχαλινή κάρτα με τον Κύριο. Κάτω ένα χωριουδάκι.

Βικτωριανή πασχαλινή κάρτα. Βουκολικό τοπίο. Ποιμένας με το κοπάδι του και στο βάθος σπίτια του χωριού.

Βουκολικό τοπίο με πρόβατα και χωριό σε πασχαλινή βικτωριανή κάρτα.

Φωτογραφία γυναικείας μορφής με λουλούδια και στο βάθος σπίτια χωριού. Οι πραγματικές φωτογραφίες χαριτωμένων νεαρών γυναικών να εύχονται Καλό Πάσχα είναι ένα ακόμα συνηθισμένο θέμα των πασχαλινών καρτών.

Γαλλική πασχαλινή κάρτα των αρχών του 20ού αιώνα. 


Δύο ενδιαφέρουσες ελληνικές πασχαλινές κάρτες. Νεαροί κομψοί άνδρες γράφουν ευχές προφανώς για την αγαπημένη τους.



Φωτογραφία ερωτευμένου ζευγαριού που εύχεται Χριστός Ανέστη. Περιβάλλονται από λουλούδια, αυγά, καμπάνες και περιστέρια.

Γαλλική πασχαλινή κάρτα των αρχών του 20ού αιώνα. Οι ευχές με φωτογραφία ζευγαριών είναι ένα ακόμα συνηθισμένο θέμα πασχαλινών καρτών που συναντάμε στην Ευρώπη. 


  Οι παρακάτω, όμως, πασχαλινές κάρτες διακρίνονται για την πρωτοτυπία τους και ξεχωρίζουν για τα ελληνικά τους χαρακτηριστικά...και, φυσικά, δε συναντάμε παρόμοιες στις ευρωπαϊκές χώρες.

Ελληνική σημαία, κεριά, ο Χριστός να έχει αναστηθεί, πολύχρωμα αυγά με το Χριστός Ανέστη, γιρλάντες πολύχρωμων λουλουδιών και στο βάθος ο Παρθενώνας!

Μία χαρούμενη πολύχρωμη ελληνική πασχαλινή κάρτα με βουκολικό θέμα. 

Τσολιάδες γιορτάζουν την Ανάσταση χορεύοντας στον αρχαιολογικό χώρο του Παρθενώνα. Μπροστά βλέπουμε τη σούβλα με το αρνί. 

Και μία πασχαλινή κάρτα με πρόδηλη αναφορά στους Έλληνες ξενιτεμένους, στους Έλληνες της Διασποράς. Το καράβι με την ελληνική σημαία περιβάλλεται από καμπάνες, γιρλάντες πολύχρωμων λουλουδιών και πουλάκια που βγαίνουν από τα αυγά...

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Παλιές πασχαλινές κάρτες της Βικτωριανής εποχής

Πασχαλινές κάρτες της Βικτωριανής εποχής

   Ιδού μία επιλογή από παλιές πασχαλινές κάρτες της ύστερης Βικτωριανής περιόδου (τέλη του 19ου αιώνα), που βρήκα σε κάποιο νοσταλγικό Blog (βλ. http://www.old-forge.net/eastervictorian.html)! 
 Ανθοστόλιστοι σταυροί με αγγελάκια, ξανθά καλοντυμένα παιδάκια (κανένα παιδί στις πασχαλινές κάρτες, που έχω βρει μέχρι τώρα, δεν έχει μαύρα μαλλιά) με αυγά και παπάκια να παίζουν χαρούμενα σε ανοιξιάτικα τοπία της εξοχής, πουλάκια να ξεπροβάλλουν από αυγά, λαγοί και λαγουδάκια και φυσικά πολλά-πολλά λουλούδια. 
  Ξέρω ότι είναι λίγο ή πολύ "κητς", ότι αποπνέουν "κάτι το μάλλον γλυκερό", μία μάλλον  "ανόητη", ανούσια ηρεμία και ξεγνοιασιά, είναι απατηλές εικόνες μίας "παραμυθένιας"  ζωής, όταν η πραγματικότητα για πολλούς είναι πολύ διαφορετική... Όμως μου άρεζαν όταν ήμουν παιδί και συνεχίζουν να μ´αρέσουν...  

Ένα λευκό τριαντάφυλλο και μωβ πασχαλιές στολίζουν το σύμβολο του υπέρτατου πόνου και της θυσίας. Πώς μπορεί να "μεταμορφωθεί" στο φαντασιακό της συλλογικής συνείδησης, σκέφτομαι, ένα όργανο βασανιστηρίου και θανατικής εκτέλεσης...

 Ο σταυρός είναι διακοσμημένος όχι μόνο με λευκά άνθη αλλά και με αγγελάκια.

Γιρλάντες από ανεμώνες στολίζουν το σταυρό.

Άμαξα-αυγό μ´ένα αγγελόμορφο κοριτσάκι που περιβάλλεται από λουλούδια.

Χαρωπά παιδάκια σέρνουν ένα τεράστιο αυγό που είναι στολισμένο με λουλούδια. Το κοριτσάκι φοράει ένα αέρινο λευκό φόρεμα και το αγόρι, όπως συνηθιζόταν, είναι ντυμένο με ναυτικά.

Ένα αγοράκι ντυμένο με ναυτικά ρούχα βλέπει πάπιες και παπάκια σε μια λιμνούλα. Στο βάθος διακρίνεται ένα παραμυθένιο χωριό.

Πασχαλινό καλαθάκι. Ροζ κορδέλες, αυγά και πουλάκια.

Η πασχαλινή χαρά σε περιμένει! ...γράφει η κάρτα. Λαγουδάκια και πουλάκια...

Η κάρτα αυτή είναι η αγαπημένη μου!

http://www.old-forge.net/eastervictorian.html

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Παλιές πασχαλινές κάρτες

Παλιές πασχαλινές κάρτες του art nouveau

   Σας παρουσιάζω μία επιλογή από παλιές πασχαλινές κάρτες με προφανείς επιρροές του art nouveau ("νέα τέχνη"), της περιόδου τέλη του 19ου αιώνα-ως την έναρξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Απεικονίζουν νεαρές αισθαντικές γυναικείες μορφές, ντυμένες με κομψά και αέρινα ρούχα, να περιβάλλονται από λευκά άνθη. 

Πασχαλινή κάρτα με χρονική ένδειξη 1907. Ευχές για το Πάσχα από μία κομψοντυμένη κυρία που κρατά στο χέρι ένα προσευχητάρι. Διακρίνουμε πίσω της γλάστρες με λευκά ανοιξιάτικα άνθη.

Πασχαλινή κάρτα με χρονική ένδειξη 1908. "Ευτυχισμένο Πάσχα" μας εύχεται η αγγελική λευκοφορεμένη μορφή που στέκεται μπροστά από το σταυρό. Κρατά άνθη και περιβάλλεται από άνθη.

Πασχαλινή κάρτα με χρονική ένδειξη 1909. Είναι από τις αγαπημένες μου κάρτες. Μία νεαρή γυναίκα κρατά με κατάνυξη το προσευχητάρι της. Μπροστά της λευκά άνθη.

 Πασχαλινή κάρτα με χρονική ένδειξη 1911. "Πασχαλινό σονέτο" ονομάζεται αυτή η κάρτα, γιατί ανάμεσα σε λουλούδια και κάτω από το κεφάλι μίας γυναικείας μορφής διαβάζουμε ένα ποίημα με πασχαλινές ευχές. 

Πασχαλινή κάρτα με χρονική ένδειξη 1914. Πασχαλινές ευχές από ένα εντυπωσιακό ντυμένο ζευγάρι. Ο άνδρας κρατά μία τεράστια ανθοδέσμη από κόκκινα τριαντάφυλλα. Το φόρεμα της γυναίκας έχει σχέδια με κόκκινα και ροζ τριαντάφυλλα, το τεράστιο καπέλο της είναι επίσης στολισμένο με τριαντάφυλλα.

Πασχαλινή κάρτα με χρονική ένδειξη 1916. Μία κομψή γυναικεία φιγούρα στέλνει τις πασχαλινές ευχές, κρατώντας μία ανθοδέσμη.

Είναι μία υπέροχη art nouveau πασχαλινή κάρτα. Μία γυναικεία μορφή ανάμεσα σε 
λουλούδια.

Μία ακόμα πασχαλινή κάρτα με λουλούδια και ένα ποίημα με πασχαλινές ευχές. Λείπει η γυναικεία μορφή.

Μία γυναικεία μορφή με το προσευχητάρι στα χέρια της.

http://www.cardcow.com/231793/easter-greetings-couple-dressed-finery-holidays/

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Βάζο με πασχαλιές. Ένας πίνακας της Μ. Cassatt

Mary Cassatt, ένας πίνακας με πασχαλιές

     Eπιμένω στους πίνακες ζωγραφικής με πασχαλιές, μια που το Πάσχα πλησιάζει. Aγαπώ αυτόν τον πίνακα για την απλότητά του και τον θεωρώ από τα καλύτερα έργα της Mary Cassatt, αν και άλλοι πίνακες της είναι πιο γνωστοί στο ευρύ κοινό. Το θέμα είναι ένα σκουρόχρωμο βάζο που περιέχει αυτά τα υπέροχα λουλούδια με τη γλυκιά ευωδιά.
     Λευκές και κυρίως μωβ πασχαλιές, λοιπόν, που ξεχειλίζουν από το βάζο, είναι το θέμα του πίνακα της Αμερικανίδας ζωγράφου Mary Cassatt (1844-1926), η οποία είχε επηρεασθεί από τον ιμπρεσιονισμό και είχε εκθέσει έργα της στο Παρίσι μαζί με τους Γάλλους ιμπρεσιονιστές. Το βάζο με τις πασχαλιές βρίσκεται δίπλα στο πράσινο παράθυρο...
      Πρόκειται για ένα εξαιρετικό δείγμα της τέχνης της M. Cassatt, τόσο για την απόδοση των χρωματοσκιάσεων και του φωτός, όσο και για την απλότητα  της θεματολογίας. Είναι πραγματικά σπάνιο που η ζωγράφος εστιάζει μόνο σ᾽ένα βάζο με πασχαλιές δίπλα στο παράθυρο, αφού συνήθως τα θέματα των έργων της είναι ανθρώπινες μορφές, γυναίκες και παιδιά σε κλειστούς χώρους, αλλά και σε κήπους ή τοπία της εξοχής.

Mary Cassatt, βάζο με πασχαλιές στο παράθυρο. 1880-83. Μητροπολιτικό Μουσείο της Ν. Υόρκης.

http://www.metmuseum.org/Collections/search-the-collections/20014156?rpp=20&pg=1&ft=Mary+Cassatt&pos=7

Πασχαλιές του Edmund Blair Leighton

H Άνοιξη στη ζωγραφική: ένας πίνακας με πασχαλιές

Edm. Blair Leighton, Πασχαλιές

   Είναι ένας αγαπημένος μου πίνακας! Ο Βρεττανός ζωγράφος Edmund Blair Leighton (1852-1922) απεικονίζει μία κομψή γυναίκα σ´ένα κήπο με πασχαλιές. Περιβάλλεται από μωβ πασχαλιές και κρατά μία ανθοδέσμη με πασχαλιές.

Edmund Blair Leighton, Πασχαλιές. 1901. Ιδιωτική Συλλογή.

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Leighton-Lilac-1901.jpg


Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Κήπος, ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα

Λάμπρος Πορφύρας, Κήπος

Κήπε του Απρίλη μες στο φως μύρια πουλιά όλη μέρα
χαιρόσουν· όμως έπρεπε ν᾽αρχίσει να νυχτώνει,
να σε σκεπάσουν οι σκιες της λύπης πέρα ως πέρα
για να τ᾽ ακούσεις μέσα σου το μουσικό τ᾽αηδόνι...

Από την ποιητική συλλογή Φωνές του κάμπου

Cl. Monet, Ο κήπος. 1876. Μουσείο Ερμιτάζ. Αγ. Πετρούπολη.