Τ'έλλος Άγρας, Απογεμματινή
Αυτές τις μέρες βρέχει καθημερινά...Βροχή γλυκιά, μαλακή, τρυφερή...Βροχή ανοιξιάτικη. Βροχή του Απρίλη. Για αυτό, σκέφτηκα ένα ποίημα του λυρικού ποιητή Τέλλου Άγρου για τη βροχή που μιλά για τους ήχους της βροχής...
Norman Garstin (1847-1926), Η βροχή. Έβρεχε κάθε μέρα. 1889. Penlee House Gallery and Museum.
Frank Weston Benson, Μία βροχερή ημέρα. 1904.
Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. Διαβάζει μία βροχερή ημέρα δίπλα στο τζάκι.
Βρέχει – και κάν’ η φύσις
ήχους τόσο γλυκούς,
το διάβασμα ν' αφήσης
και να σταθής ν' ακούς...
Στις σκάλες, στο περβόλι,
στο γύρο της φραγής
βρέχει γλυκά– και σ' όλη
τη χώρα και τη γης.
Βρέχει στα παραμύθια
κ' εκείθε έχουν ερθεί
οι μάγοι οι αγαθοί
με τ' άσπρα γένεια πλήθεια.
το διάβασμα ν' αφήσης
και να σταθής ν' ακούς...
Στις σκάλες, στο περβόλι,
στο γύρο της φραγής
βρέχει γλυκά– και σ' όλη
τη χώρα και τη γης.
Βρέχει στα παραμύθια
κ' εκείθε έχουν ερθεί
οι μάγοι οι αγαθοί
με τ' άσπρα γένεια πλήθεια.
Gustave Caillebotte (1848-1914), Το Γιάρ. Η επίδραση της βροχής. 1875. Eskenazi Museum of Art. Indiana University Bloomington.IΑποδίδεται αριστοτεχνικά από τον Γάλλο ιμπρεσιονιστή ζωγράφο το αποτέλεσμα από τις σταγόνες της βροχής στην επιφάνεια του νερού.
Βρέχει– και ξέρει η φύσις
νότες τόσο γλυκές,
το φύλλο να τσακίσης
με τις στιχουργικές.
Στης λάσπης τ' άκρο χείλος,
λοξός και σερπετός,
διαβαίνει ο περιττός
της γειτονιάς ο σκύλλος
και του περιβολάρη
η σούστα ουδ' αντηχεί:
σα νάναι σε σφουγγάρι
βουλιάζουν οι τροχοί.
Απάνω στη βιτρίνα,
γραμμένα στα γυαλιά,
ξεπλένονται τα κρίνα
και τα τριανταφυλλιά,
μα έχει η πνοή φερμένα,
του κάμπου, μακρυνά,
όλα τ' αληθινά
τα φύτρα, χορτασμένα!
νότες τόσο γλυκές,
το φύλλο να τσακίσης
με τις στιχουργικές.
Στης λάσπης τ' άκρο χείλος,
λοξός και σερπετός,
διαβαίνει ο περιττός
της γειτονιάς ο σκύλλος
και του περιβολάρη
η σούστα ουδ' αντηχεί:
σα νάναι σε σφουγγάρι
βουλιάζουν οι τροχοί.
Απάνω στη βιτρίνα,
γραμμένα στα γυαλιά,
ξεπλένονται τα κρίνα
και τα τριανταφυλλιά,
μα έχει η πνοή φερμένα,
του κάμπου, μακρυνά,
όλα τ' αληθινά
τα φύτρα, χορτασμένα!
Theodore Clement Steele (American, 1847-1926), Οδός Meridien. Yγρός μαλακός καιρός. 1887.
John French Sloan (American, 1871-1951), Βροχή της Άνοιξης, 1912. Delaware Art Museum.
εικόνα.png
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποβλητικοί οι στίχοι του ποιήματος, που σε συνδυασμό με τους πίνακες σε βάζουν στη βροχερή ατμόσφαιρα.
ΒΡΟΧΗ
Ἔξω βροχὴ κι ἀπ᾿ τὸ παράθυρο
Μαῦρες οἱ στέγες, μαῦροι οἱ δρόμοι,
Δὲν πέφτουν ἀπ᾿ τὰ μάτια δάκρυα,
Πού μιὰ βαρειὰ τὰ πνίγει γνώμη.
Τὰ σύγνεφα ποὺ ἀνεμοδέρνονται
Καὶ σιγαλὰ βογκοῦν καὶ κλαῖνε,
Δὲ σέρνουν τὴν ψυχή μου σκλάβα τους,
Μ᾿ ὅλα τὰ μυστικὰ ποὺ λένε.
Κάποτε μέσ᾿ ἀπ᾿ τὸ παράθυρον,
Ὅπως καθόσουν στὸ πλευρό μου,
Κύτταζα στὰ γλαρὰ τὰ μάτια σου
Τὴ θλιβερὴ βροχὴ τοῦ δρόμου.
Κ᾿ ἔβλεπα ἀκόμα, πιὸ μακρύτερα,
Μέσα στὰ μάτια σου καὶ πάλι,
Τὰ σύγνεφα ποὺ τὰ ταξίδευε
Στὸν οὐρανὸ ἡ ἀνεμοζάλη.
Ἔξω βροχή, κι ἀπ᾿ τὸ παράθυρο
Μαῦρες οἱ στέγες, μαῦροι οἱ δρόμοι,
Δὲν πέφτουν ἀπ᾿ τὰ μάτια δάκρυα,
Ποὺ μιὰ βαρειὰ τὰ πνίγει γνώμη.
Τὰ σύγνεφα ποὺ τώρα κρέμονται,
Καὶ χαμηλώνουν κι ὅλο βρέχουν,
Δὲν καθρεφτίζονται στὰ μάτια σου,
Κι ἄλλους κρυφοὺς καϋμοὺς δὲν ἔχουν.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ
Δεν μπορεί να λείπει ένα ποίημα από τα πολλά που έχει γράψει για τη βροχή ο Σταύρος Βαβούρης.
ΕΚΣΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ ΤΗ ΒΡΟΧΗ
Εκστατικός μες στη βροχή προχωρούσε
σα να μην έβρεχε
σα να μην τον είχε περονιάσει το νερό ως το κόκαλο.
Οι αστραπές καταύγαζαν
το πρόσωπό του αλλοπαρμένο
κι οι κεραυνοί τον πέρναγαν ξυστά.
Μ’ ένα όνειρο ακατάβλητο
στ’ απαυδισμένα μάτια του
προχωρούσε τραγουδώντας σιγανά
σα να μην τον είχε παρασύρει ακόμα
φύλλο πεθαμένο η καταιγίδα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΑΒΟΥΡΗΣ, «Σημειώσεις για έναν άνθρωπο που πέθανε» «Ποιήματα», εκδόσεις Ερμής – 1977.
Πολύ ωραίες και oι δύο επιλογές, Rosa. Σ' ευχαριστώ πολύ. Ο Βαβούρης μου άρεσε ιδιαιτέρως.
ΑπάντησηΔιαγραφή