Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Φερνάντο Πεσσόα, Ένας ναός

Ένας ναός. Ένα ακόμα ποίημα του Φερνάντο Πεσσόα

   Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, με ποίηση του Φερνάντο Πεσσόα, αφού μας συγκινεί και θεραπεύει την ψυχή μας.

Φερνάντο Πεσσόα, Ένας ναός

Έχω οικοδομήσει τον ναό μου-τείχος και πρόσοψη-
Εκτός της αντίληψης του χώρου,
Περίπλοκο σκαρί, σαν πλοίο έτοιμο για να σαλπάρει.
Τους τοίχους του με τους φόβους μου έχτισα,
Τους πύργους του με δάκρυα και σκέψεις ασυνήθιστες.
Και ο παράξενος αυτός ναός
Που σαν πειρατική σημαία ξεδιπλώνεται,
Και σαν μαστίγιο την κουλουριασμένη μου ψυχή,
Κεντρίζει ολόγυρα
Πολύ πιο πραγματικός από τον κόσμο είναι.

Ποιήματα του ετερώνυμου Αλεξάντερ Σερτς

Vilhelm Hammershoi, Ξεκούραση. 1905. Musée d' Orsay.

Vilhelm Hammershoi, Εσωτερικό δωματίου με άνδρα που διαβάζει. 1898. Συλλογή Hirshsprung. Κοπεγχάγη.


Κ. Π. Καβάφης. Φερνάντο Πεσσόα, Τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου (εισαγωγή Γ. Σουλιώτης), εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2009.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου