Ο έρωτας στην ποίηση: Μυρτιώτισσα, Οφηλία

    Η τραγική ηρωίδα του Σαίξπηρ Οφηλία στο γνωστό έργο του Άμλετ ενέπνευσε την ποιήτρια Μυρτιώτισσα για το παρακάτω ποίημα.

Η ποιήτρια Μυρτιώτισσα (1885-1968). Ψευδώνυμο της Θεώνης Δρακοπούλου

Οφηλία

Απόψε θα ντυθώ τη χάρη σου, Οφηλία,
και τα τετράξανθά σου τα μαλλιά,
και, σαν το χιόνι αγνή, λευκή σαν οπτασία,
με την αγάπη σου θα κάνω γνωριμία.

Η νεκρωμένη μου καρδιά θα λαχταρήσει
στου Πρίγκηπα τα λόγια τα βαθειά,
-ποιος ξέρει- και ίσως τότε ξαναζήσει,

όταν στα γόνατά μου θ' ακουμπά.

Απόψε θα ντυθώ την τρέλλα σου, Οφηλία,
και, φορτωμένη λούλουδα σημαντικά
θ' αρχίσω μια παράξενη κρυφή ομιλία

με τους ανθρώπους και τ' αγερικά.

Ο αδερφός μου, οι φίλοι μου, ο έρωτάς μου
για μένα θα ‘ναι πεθαμένοι πια,
και μόνο το τρελλό τραγούδι της καρδιάς μου

του νου μου θα ξυπνάει τη σκοτεινιά.

Μα όταν από το παλάτι θα γλιστρήσω

στο δάσος και στα διάφανα νερά

της λίμνης, τη θωριά σου θ' αντικρίσω

μες στη δική μου τραγική θωριά.

Ω, πες μου, πώς να μην επιθυμήσω

αφού τόσο σε νιώθω γι' αδελφή,

μέσα στη λουλουδένια σου μορφή

τη μορφή μου για πάντα να την κλείσω ;

Δε μου ταιριάζει, πες γλυκιά Οφηλία,

απόψε, τραγουδώντας θλιβερά,

και τη δική μου ψυχική μανία

να σβήσω στα παλάτια τα υγρά

και να γευτώ μ' εσέ την ηρεμία;

J.J. Lefebvre (1836-1911), Οφηλία. Αχρονολόγητο.

http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=289