Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Ποιήματα για την Πρωτομαγιά του Ρώμου Φιλύρα και πίνακες ζωγραφικής με στεφάνια Πρωτομαγιάς

Ρώμος Φιλύρα, Πρωτομαγιά

Το θρυλικό στεφάνι μας που μιαν αυγή του Μάη
μου' ταξες τότε, τώρα πια πώς έχει ξεθωριάσει,
πέρασε χρόνος και καιρός, μαράθη πια και πάει
και τα πυκνά λουλούδια του την ευωδιά έχουν χάσει.

Μήτε η ορμή, μήτε η χαρά. Τι κράτησε το χέρι μας
τα χείλη και τη σκέψη μας, ποια θλιβερή ατολμία
ήσουν ακόμη ολόμικρη και χάραξε τ' αστέρι μας
κι εμένα μ' έφαγε ο καημός κι άνοη ραθυμία.

Τώρα σαν τότε σ' αγαπώ, σαν πάντα, σαν και πρώτα
μ' όρκον αιώνιο πού' ρεψε στο φως και στο νυχτέρι,
μ' έρωταν ανεξήγητο κι επίμονη τη νότα
ξανθό μου αστέρι ονειρευτό, καλό, σεμνό μου ταίρι.
10.4.1935 {Δημοσ.: Μάιος 1935}



Myles Birket Foster (1825-1899). Στεφάνια Πρωτομαγιάς. Iδιωτική Συλλογή.

Ferdinand William Waldmuller, Κορίτσια κάνουν στεφάνια. 1846. Νέα Πινακοθήκη. Kasel.

Ρώμος Φιλύρας, Νύχτα Πρωτομαγιάς

Αποσπερού στο σπίτι μας κανείς δεν εκοιμήθη,
κι αν γύρναγε στο στρώμα του με στεναγμούς γλυκούς
ανάλαφρα τα μάτια μας, κι ολόδροσος, τη λήθη
των όμορφων ημερινών δεν έβρισκεν ο νους.

Ανάερα σα να πλέαμε' πα στ' άχαρα κρεβάτια
και νά' χε μείνει η θύμηση σα ρόδο μες στα ρόδα,
ο ύπνος, που κλείνει μοναχά τα βαρυμένα μάτια,
τη μυρωμένην έννοια μας-αλί-δεν επροβόδα.

Όσο που αργά στο χάραμα με μια γλυκιά καρδιά,
σαν εκατόφυλλο ανοιχτή, τα μάτια σιγοκλειούμε
όμως του κάκου, ολάγρυπνο το νου δεν ξεγελούμε,
κι η γαλανή λαχτάρα μας δεν έχει τελειωμό,

και λέμε με χαρούμενο και ποθερό καημό:
πρώτη φοράν ενιώσαμε την έννοια ως ευωδιά,
πρώτη φορά η αγρύπνια μας ήτανε σαν τραγούδι
κι η αγωνία μας απαλή πνοή που' γγίζει χνούδι...

Fr. William Topham (1838-1924), Κορίτσια που κάνουν στεφάνια. Ιδιωτική Συλλογή.

https://artsy.net/artist/myles-birket-foster/auction-result/51e4f3ec4c91c680e2001649
http://www.invaluable.com/auction-lot/girls-making-flower-garlands-beside-a-fountain-114-c-jciyqihwat
http://www.bridgemanart.com/en-GB/search/artist/2895/waldmuller-ferdinand-georg-1793-1865




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου