Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Ο Χειμώνας στη ζωγραφική: Ένας πίνακας του James Tissot

Περπατώντας στα χιόνια

   Χειμωνιάτικη ημέρα η σημερινή! Για αυτό, ιδού ένας πίνακας του Γάλλου Βικτωριανού ζωγράφου James Tissot (1836-1902) που απεικονίζει μία νεαρή κομψή γυναίκα σε χιονισμένο τοπίο. Η γυναίκα με το μελαγχολικό βλέμμα, την πορσελάνινη επιδερμίδα και το σχεδόν αδιόρατο χαμόγελο, η οποία φαίνεται ότι έχει βγει για περίπατο στα χιόνια, θεωρείται ότι αποτελεί ενσάρκωση του χειμώνα (συνήθιζαν να απεικονίζουν τις εποχές του χρόνου με γυναικείες μορφές). Είναι η Kathleen Newton, η αγαπημένη σύντροφος και μούσα του ζωγράφου, η οποία υπήρξε μοντέλο για αρκετά έργα του που αποτυπώνουν στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής των γυναικών στη Βικτωριανή εποχή. 

James Tissot, Περίπατος στα χιόνια ή Χειμωνιάτικος περίπατος. 1878. Iδιωτική Συλλογή.

   Eκτός από τον πίνακα, που είναι μεγάλης αξίας, ο Tissot σχεδίασε και μία σειρά χαρακτικών με το ίδιο θέμα που βρίσκονται σε διάφορες συλλογές ιδιωτών ή μεγάλων μουσείων ανά τον κόσμο.

James Tissot, Περίπατος στα χιόνια. 1880. Mineapolis Ινστιτούτο Τεχνών.

4 σχόλια:

  1. Βαρυχειμωνιά

    Άνθισε η μυγδαλιά, ή χιονιού νιφάδες
    τής στόλισαν τη νύχτα τα κλαδιά;
    Μου έσβησε το αγριοβόρι τη φωτιά
    και μπαίνει κρύο από τις χαραμάδες.

    Ζοφερές νύχτες, μέρες αποφράδες
    στου χωριού την απόκοσμη ερημιά,
    σε άξενα, κακοτράχαλα βουνά,
    όπου αργούν οι ανοιξιάτικες λιακάδες.

    Λίγοι καπνοί στις γύρω καμινάδες,
    κάποιο φως, που προδίδει ζεστασιά.
    Πιο ανάλγητη απ' τη βαρυχειμωνιά
    δυο τρυφερές δεν μου 'γραψες αράδες.

    Κάρολος Τσίζεκ, Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)




    ΧΕΙΜΩΝΑΣ

    Είναι ώρα να βάλεις τον ροδόκηπο για ύπνο.
    Να μαζέψεις τη σορό όλων των πεσμένων φύλλων.
    Πρέπει να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου, είπες,
    αλλιώς θα σε καβαλήσουν στο σβέρκο –
    Θυμάμαι που ήρθες και μου έφτιαξες τα σεντόνια
    και μου έκανες το κρεβάτι μου ροδόκηπο.
    Και τότε που τρύπησα το δάχτυλό μου και μάτωσε
    κι εσύ το καθάρισες με τη γλώσσα σου
    κι εγώ έπαιζα με το γόνατό σου.
    Πρέπει. Να πάρεις. Τα πράγματα. Στα χέρια σου – είπες.
    Τότε που φυτεύαμε, παίζαμε σκραμπλ, φτιάχναμε ψωμί
    τραγουδούσαμε να διώξουμε τον πρώτο χειμωνιάτικο αέρα.

    Είναι ώρα να βάλεις τον ροδόκηπο για ύπνο!
    Προλάβαμε και δεν αφήσαμε πολλά ανείπωτα
    μέχρι τη στιγμή που δε μπορούσες πια να μιλήσεις.
    Ναι, πρέπει να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, είπαμε
    και το κάναμε και κρατήσαμε το αίμα της αγάπης μας κόκκινο –
    Και παίρνω όρκο ότι απ' αυτό τράφηκε αυτό το χώμα που έβγαλε τέτοια δέντρα.
    Και τώρα ήρθε η ώρα να βάλω τον ροδόκηπο για ύπνο.

    Θα πρέπει να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου, έτσι είχες πει.

    Janet Lees (απόδοση: Belica-Antonia Kubareli)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαν να περιμένεις να εκπνεύσει και να βγει αχνός....
    Καλή εβδομάδα, Άννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή