Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ (Caspar David Fiedrich), Οι μορφές με τα άγνωστα πρόσωπα ενός Γερμανού ρομαντικού ζωγράφου

Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ (Caspar David Fiedrich): ατενίζοντας το άπειρο ή το σύμπαν

Αξίζει ένα ταξίδι για να δει κάποιος τις μορφές με τα "άγνωστα" πρόσωπα του Φρίντριχ (1774-1840), ενός από τους κυριότερους εκπροσώπους του γερμανικού ρομαντισμού στη ζωγραφική. 
 Οι φιγούρες του Φρίντριχ σχεδόν πάντοτε έχουν γυρισμένη την πλάτη στους θεατές, το βλέμμα τους είναι στραμμένο προς το άπειρο, δεν μας κοιτούν, ατενίζουν πέρα μακριά, απορροφημένοι στην ενατένιση ενός αχανούς μυστηριώδους "τοπίου" που ίσως είναι ο ίδιος ο εαυτός τους χαμένος στην απεραντοσύνη της φύσης και του σύμπαντος. Ποιος αμφιβάλλει ότι πρόκειται περί της ουσίας του ρομαντισμού;

Caspar David Friedrich, Wanderer über dem Nebelmeer-Hamburger Kunsthalle
K. Νταβίντ Φρίντριχ,  Περιπλανώμενος μπροστά σε θάλασσα από ομίχλη (1817-1818). Βρίσκεται στο Kunsthalle στο Αμβούργο.


K. Νταβίντ Φρίντριχ, Γυναίκα στο Ηλιοβασίλεμα (1818). Μουσείο Φόλκβαγκ (Volkwag). Έσσεν

Η απόλυτη αίσθηση της μοναξιάς της ανθρώπινης ύπαρξης που προσπαθεί να ενωθεί αρμονικά με τη φύση και το Θεό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου