Άννα Αγγελοπούλου: Ο έρωτας στη ζωγραφική: W. Kandinsky, Ζευγάρι που ιππεύει

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Ο έρωτας στη ζωγραφική: W. Kandinsky, Ζευγάρι που ιππεύει

W. Kandinsky, Ζευγάρι που ιππεύει

Είναι ένας υπέροχος πίνακας του μεγάλου Ρώσου ζωγράφου της πρωτοπορίας Β. Καντίνσκι, που μοιάζει με εικόνα παραμυθιού. Ένα ζευγάρι ερωτευμένων προχωρά πάνω σ᾽ένα άλογο δίπλα στο ποτάμι...εκείνος την κρατά με τρυφερότητα...εκείνη έχει αφεθεί με εμπιστοσύνη στην αγκαλιά του. Στο βάθος διακρίνεται να λαμπυρίζει μία ρωσική πόλη. Τα φώτα της αντανακλώνται στο πολύχρωμο νερό του ποταμού. Μικρά λαμπυρίζοντα καράβια πλέουν στο ποτάμι...

Η επιρροή του Φωβ και της τεχνικής του Πουαντιγισμού είναι φανερή. Οι κουκίδες του χρώματος λάμπουν και δημιουργούν μία μαγική εικόνα, μία αληθινά ονειρική σκηνή.

Το 1906 ο Καντίνσκι ήταν στο Παρίσι όπου μελέτησε από κοντά τα έργα των ιμπρεσιονιστών και μεταϊμπρεσιονιστών ζωγράφων και τη ζωγραφική του Φωβ. Με τον πίνακα αυτό πειραματίζεται με την τεχνική του Πουαντιγισμού και εκφράζει ταυτόχρονα τη νοσταλγία και τη λαχτάρα για επιστροφή στην πατρίδα του. Το ζευγάρι των ερωτευμένων θυμίζει μορφές παραδοσιακού ρωσικού παραμυθιού και η πόλη που απεικονίζεται είναι προφανώς η αγαπημένη του Μόσχα, από την οποία είχε φύγει το 1896 για να ακολουθήσει το όνειρό του, να σπουδάσει ζωγραφική στην Ευρώπη. Στη Μόσχα θα επιστρέψει μετά την έκρηξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914.